Co oznacza bycie immunokompetentnym?

Naukowo, aby być immunokompetentnym, oznacza to po prostu, że układ odpornościowy działa prawidłowo i że organizm jest w stanie zgromadzić odpowiednią odpowiedź immunologiczną, gdy jest to konieczne.

Osoba może być immunokompetentna lub immunodeficient (gdzie układ odpornościowy nie działa tak, jak powinien), ale nie obu jednocześnie.

Układ odpornościowy

Wszystkie organizmy rozwinęły złożone układy immunologiczne, które chronią przed chorobami zakaźnymi. Aby prawidłowo funkcjonować, układ odpornościowy organizmu musi być zdolny do rozpoznawania obcych intruzów (tj. Patogenów, takich jak bakterie, wirusy i pasożyty) i wysyłania obrońców, aby walczyć z inwazyjnym patogenem. Nasze geny określają, jakie specyficzne substancje obce nasz system odpornościowy będzie w stanie rozpoznać i przeciwstawić się (nie patogenom).

Ponieważ patogeny mogą szybko się zmieniać i adaptować, czasami mogą uniknąć wykrycia przez układ odpornościowy. Kiedy tak się dzieje, możesz czuć się chory, wyczerpany i ciężko walczyć z chorobą, która przejęła twoje ciało.

Na szczęście twój układ odpornościowy ma wiele różnych mechanizmów obronnych i reakcji na rozpoznawanie i neutralizowanie patogenów. Twój układ odpornościowy może reagować na patogeny na 2 sposoby:

• Komórkowa odpowiedź immunologiczna gdzie limfocyty T (lub komórki T - rodzaj białych krwinek) odgrywają kluczową rolę w rozpoznawaniu i wiązaniu pewnych komórek, takich jak komórki zakażone wirusem, komórki z bakteriami wewnątrzkomórkowymi i komórki rakowe wykazujące antygeny nowotworowe (antygeny to białka znaleziono na patogenach).
• Humoralna odpowiedź immunologiczna limfocytów B (lub komórek B) i komórek plazmatycznych (białe krwinki, które wydzielają duże ilości przeciwciał) chroni przed bakteriami i wirusami w płynach ciała poprzez "zapamiętywanie" najeźdźców i wytwarzanie przeciwciał przeciw nim (to to jak budujesz odporność na niektóre wirusy po otrzymaniu szczepionki dla tego konkretnego wirusa).

Kiedy komórki T i komórki B wiążą się z rozpoznanymi antygenami, stają się w pełni immunokompetentne.

Co zrobić, jeśli nie jesteś immunokompetentny?

Przeciwny stan immunokompetencji to niedobór odporności, brak immunocytozy lub brak odporności. Mogą występować pewne przypadki nakładania się, ale wszystkie poniższe terminy opisują układ odpornościowy, który nie działa w pełni w następujący sposób:

• Immunodeficient: Takich jak nowonarodzony chłopiec, którego układ odpornościowy jeszcze nie w pełni funkcjonuje, ale mógł mieć przeciwciała przekazane mu przez matkę.
• Immuno-niekompetentny: Takich jak pacjenci z chorobą nowotworową z uszkodzonym lub upośledzonym układem odpornościowym. Lekarze często zalecają, aby krewni i bliskie kontakty osób z niedoborem immunologicznym były szczepione w szeregu powszechnych chorób.
• Immunocompromised: Pacjenci otrzymujący przeszczep, którzy przyjmują leki przeciw odrzuceniu, aby ich ciało nie odrzucało narządu, są określane jako mające obniżoną odporność.

Pacjenci z którymkolwiek z wyżej wymienionych problemów układu immunologicznego nie powinni otrzymywać żywych, atenuowanych szczepionek, czy to wirusowych czy bakteryjnych. Inaktywowane szczepionki zwykle oferują pełne korzyści tylko pacjentom z prawidłową odpornością.

Choroby autoimmunologiczne

Kiedy układ odpornościowy jest zagrożony, mogą pojawić się poważne konsekwencje. Normalnie układ odpornościowy reaguje tylko na najeźdźców (nie na antygeny z własnych tkanek), ale czasami układ odpornościowy może działać nieprawidłowo i odczytać własne tkanki organizmu jako obce. Powoduje to, że układ odpornościowy ma reakcję autoimmunologiczną, gdzie produkuje przeciwciała (zwane autoprzeciwciałami) lub komórki odpornościowe, które atakują własne tkanki organizmu.

Jeśli powstanie wystarczająca ilość autoprzeciwciał, organizm może uszkodzić tkankę i spowodować stan zapalny, co stanowi zaburzenie autoimmunologiczne. Dla większości ludzi powstają tak małe ilości autoprzeciwciał, że nie występuje zaburzenie autoimmunologiczne. Dla innych mogą rozwinąć się w jedno z wielu zaburzeń autoimmunologicznych, takich jak:

• Choroba Gravesa-Basedowa
• Reumatoidalne zapalenie stawów
• Hashimoto zapalenie tarczycy
• Cukrzyca typu I
• Toczeń
• Zapalenie naczyń

Dalsze testy przeprowadzone przez lekarza będą wymagane do prawidłowej diagnozy zaburzeń autoimmunologicznych.