Historie społeczne dla dzieci z autyzmem

Jedno pytanie, które zmieni twoje myślenie (Grudzień 2024)

Osoby z autyzmem nie uczą się przez naśladowanie i łatwo ulegają przytłoczeniu w zupełnie nowych sytuacjach. Ponadto często mają trudności z generalizowaniem: pojedyncze doświadczenie nie pomoże większości autystycznych osób zrozumieć, jak będą rozgrywane inne podobne doświadczenia. Połącz te realia i łatwo zrozumieć, dlaczego tak wiele autystycznych dzieci "rozpływa się", gdy poproszono ich o spełnienie oczekiwań społecznych związanych z przyjęciem urodzinowym, paradą w szkole w Halloween lub nawet wycieczką do dentysty.

Na szczęście większość dzieci z tego spektrum może nauczyć się radzić sobie z nowymi złożonymi sytuacjami. Nie zawsze jest to proste i łatwe, ale kroki są prawie oczywiste:

Sprawdź, jakie będą oczekiwania i opcje.
Zapisz je (najlepiej z ilustracyjnymi obrazkami).
Przedstaw je w jasny, prosty sposób.
Ćwicz wystarczająco często, aby dziecko czuje się dobrze i pewnie.

Historie społeczne są narzędziem wyboru do przygotowania dzieci (i niektórych dorosłych) w widmie dla praktycznie każdej nowej lub złożonej sytuacji. Podczas gdy każdy może stworzyć historię społeczną, aby to zrobić, trzeba trochę planowania, myślenia i wglądu.

Dlaczego nie ma czegoś takiego jak jeden rodzaj terapii autyzmem

Pochodzenie historii społecznej

Historie społeczne zostały stworzone przez Carol Gray, nauczyciela i konsultanta. W 1990 roku zaczęła eksperymentować z ideą tworzenia "historii społecznych", aby pomóc swoim autystycznym uczniom przygotować się do szeregu sytuacji w szkole. Przez kilka dziesięcioleci udoskonaliła system i podejście, które opatentowała.Podczas gdy wielu ludzi tworzy własne historie społeczne, Gray posiada znak towarowy dla tego terminu.

Od 1990 r. Sporo badaczy badało skuteczność historii społecznych. Większość z nich uznała podejście za użyteczne, chociaż są pewne mieszane wyniki. Najwyraźniej historie społeczne mogą być przydatne tylko wtedy, gdy widzowie są zaangażowani, zainteresowani i potrafią zrozumieć treść oraz działać zgodnie z nimi.

Definicja historii społecznej

W najbardziej podstawowym sensie historia społeczna to krótka opowieść z realistycznymi obrazami, która ma pomóc autystycznemu dziecku, nastolatkowi lub dorosłemu w lepszym zrozumieniu i / lub nawigacji po swoim świecie. Według strony Carol Grey:

Historia społeczna dokładnie opisuje kontekst, umiejętności, osiągnięcia lub koncepcje zgodnie z 10 kryteriami definiującymi. Te kryteria stanowią wytyczne dla badań, rozwoju i wdrażania w celu zapewnienia ogólnej jakości pacjenta i wsparcia, a także formatu, "głosu", treści i doświadczenia edukacyjnego, które są opisowe, znaczące oraz fizycznie, społecznie i emocjonalnie bezpieczne dla dziecka, dorastający lub dorosły z autyzmem.
Według Carol Gray, kryteria dobrej historii społecznej są następujące:

Udostępniaj dokładne informacje w pomocny, znaczący i opisowy sposób.

Zrozumieć swoją publiczność (osobę z autyzmem) i jego / jej stosunek do opisywanej umiejętności, koncepcji lub sytuacji.

W każdej historii społecznej umieść tytuł, wstęp, treść i konkluzję podsumowującą.

Podczas pisania używaj głosu pierwszej lub trzeciej osoby, pozytywnego tonu, bądź absolutnie dosłowny i dokładny.

Odpowiedz na kluczowe pytania: kto, co, gdzie, dlaczego, kiedy i jak.

Dołącz zdania opisowe oraz zdania coachingowe.

Opisz więcej niż kierujesz.

Przejrzyj i udoskonal swoje historie społeczne przed ich zaprezentowaniem.

Planuj przed napisaniem, monitoruj wyniki, mieszaj i dopasowuj w razie potrzeby, udzielaj instrukcji i braw.

Obejmują co najmniej 50 procent "brawami" (afirmacją) dla publiczności.

Jakie historie społeczne wyglądają

Większość historii społecznych (choć w żadnym wypadku nie wszystkie) jest napisanych dla małych dzieci, aby pomóc im w radzeniu sobie z codziennymi wydarzeniami, emocjami, frustracjami i wyzwaniami. Niektóre są napisane, aby przygotować małe dzieci na niecodzienne wydarzenia. Stosunkowo niewiele jest pisanych dla nastolatków i dorosłych, a jeszcze mniej jest napisanych, aby pomóc dorosłym z autyzmem lepiej zrozumieć abstrakcyjne pojęcia, prawa lub subtelne sygnały społeczne.

Przez lata Carol Gray i inni eksperymentowali z innymi formatami Social Stories. Dziś można znaleźć wysokiej jakości gotowe Historie społeczne w postaci komiksów, filmów, a nawet doświadczeń rzeczywistości wirtualnej.

Kluczem jest jednak zidentyfikowanie artykułów społecznościowych, które faktycznie odpowiadają zasadom Graya, i nie są po prostu listami reguł, którym towarzyszą obiekty clipart lub emoji. Prostym sposobem na zrobienie tego jest zakup jednej lub więcej kolekcji artykułów z historii społecznej Graya lub praca z kimś, kto został przeszkolony w zakresie tworzenia opowieści społecznych.

Elementy typowej opowieści społecznej

Historie społeczne pisane dla małych dzieci zazwyczaj:

Dołącz kilka stron tekstu i obrazów

Każda strona zawiera kilka słów (liczba i złożoność języka jest dostosowana do wieku i zdolności poznawczych osoby lub grupy, dla której historia jest przeznaczona)

Miej tytuł

Przygotuj stronę wprowadzającą, która określa scenę lub opisuje sytuację

Mają kilka stron, które zawierają opisy, język coachingowy i "brawa" dla czytelnika

Zakończ pozytywnie i pozytywnie

Dołącz duże zdjęcia lub realistyczne rysunki, które dokładnie odzwierciedlają treść opowieści; w niektórych przypadkach obrazy są dosłownie zdjęciami scenerii opisywanej w opowiadaniu

Może być kolorowy lub czarno-biały; kolor jest preferowany, ponieważ osoby z autyzmem mają tendencję do myślenia dosłownie

Przykład historii społecznej

Przykład tekstu użytego w Historii społecznej może wyglądać następująco:

Tytuł: Recess

Każdego dnia idę na przerwę. zdjęcie szkolnego placu zabaw lub ogólne zdjęcie placu zabaw

Po lunchu idę na przerwę.

Najpierw włożyłem kurtkę. Potem ustawię się w szeregu. zdjęcie dziecka zakładającego marynarkę, zdjęcie okładki

Jeśli pogoda jest ładna, idę na plac zabaw. obraz słoneczny dzień na placu zabaw

Mogę wybrać huśtawkę, zjeżdżalnię lub siłownię w dżungli. zdjęcia dzieci w każdym urządzeniu

Czasami mogę od razu przejść do mojego ulubionego sprzętu. zdjęcie dziecka idącego na huśtawkę bez linii

Czasami czekam na swoją kolej. obraz oczekiwania na linii na placu zabaw

Mogę grać z przyjaciółmi lub grać samemu. obraz dziecka bawiącego się z innymi; obraz dziecka szczęśliwie grającego samotnie

Kiedy dzwoni dzwonek, ustawiam się, aby wejść do środka. obraz dzieci w kolejce

Wgłębienie to świetny czas na ćwiczenia i zabawę. szczęśliwe dzieci na szkolnym boisku.

Wykorzystywanie historii społecznych

Historie społeczne są używane do nauczania koncepcji, pomysłów, umiejętności i zachowań. W idealnym świecie unikalne Historie społeczne są pisane i ilustrowane dla poszczególnych osób. W praktyce jednak przygotowane wcześniej historie społeczne są często używane w grupach, zazwyczaj w szkołach lub w placówkach terapeutycznych, ale czasami w domu lub w społeczności. Można je czytać na głos jak książeczkę, omawiać, odtwarzać lub dzielić się z nauczycielami / rodzicami, aby czytać je na głos i udostępniać we właściwych momentach.

Wspólne zastosowania historii społecznych

Naucz dzieci (lub dorosłych), aby wykonać proste zadanie, takie jak zdjęcie kurtki i odłożenie pudełka na drugie śniadanie.

Pomóż poszczególnym osobom w przygotowaniu złożonej lub trudnej sytuacji, takiej jak wydarzenie towarzyskie lub wycieczka, która może obejmować oczekiwania społeczne i / lub ataki sensoryczne.

Pomóż ludziom zrozumieć i reagować na mowę ciała, mimikę lub dźwięki głosu.

Podaj opcje w grupie umiejętności społecznych lub w podobnym otoczeniu.

Przygotuj osoby na wyjątkowe wydarzenia, takie jak ślub, rozmowa kwalifikacyjna lub randka.

Niewłaściwe korzystanie z historii społecznych

Ponieważ Historie społeczne są proste, łatwo je nadużyć lub utworzyć je niepoprawnie. Historie społeczne nie są opowieścią o tym, że dzieci zachowują się właściwie i nie są zbiorem dyrektyw do wypełniania zadań lub zachowywania się w odpowiedni sposób. Tworząc historie społeczne, pisarze powinni unikać:

Historie, które składają się prawie wyłącznie z dyrektyw, a nie z opisu

Historia, która wykorzystuje drugą osobę (na przykład "czujesz x")

Metafory, skomplikowany język i inne pisma, których nie można zrozumieć

Historie, które nie są całkowicie dokładne ("Babcia jest zawsze życzliwa", na przykład, jeśli nie do końca prawdziwe)

Historie sugerujące osądy lub zagrożenia ("Jeśli zachowujesz się źle, musisz iść do swojego pokoju" na przykład)

Innym powszechnym błędem przy tworzeniu Studiów Społecznych jest niewłaściwe wykorzystanie efektów wizualnych. Obrazy mają być tak realistyczne, dokładne i znaczące, jak to tylko możliwe. Mimo to wielu twórców opowieści o tematyce społecznej zaśmieca ich pracę za pomocą klipartów, emotikonów i innych przedmiotów, które "dekorują" fabułę, ale nie przekazują treści czytelnikowi.

Powiązane badania

Naukowcy znaleźli pozytywne wyniki z korzystania z opowieści społecznych, ale badania naukowe nie były szczególnie rygorystyczne. Niezwykle trudno jest oddzielić korzystanie ze Społecznych opowieści od, na przykład, interwencji behawioralnych, terapii rozwojowych lub leków powszechnie stosowanych w tej samej grupie dzieci.

Research Autism, strona internetowa, która ocenia wyniki wielu różnych terapii, nadaje "Stworom Społecznym" "znak zapytania", ponieważ wierzą, że ława przysięgłych nadal nie sprawdza się w ich skuteczności. Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w wielu innych badaniach, które pokazują, na przykład, że harmonogramy zdjęć mogą być równie skuteczne z odpowiednimi dziećmi w odpowiednich okolicznościach.

Słowo od DipHealth

Podczas gdy historie społeczne nie są powszechnie stosowaną techniką pomagania osobom z autyzmem w skutecznym zarządzaniu emocjami, zachowaniami i komunikacją, mogą one być pomocne, gdy są używane prawidłowo. Są również jedną z niewielu całkowicie wolnych od ryzyka, tanich i dostępnych dla rodziców technik. Rodziny nie mają nic do wykorzystania i wiele można zyskać, starając się opublikować Historie społeczne.
Czy moje dziecko z autyzmem powinno być terapeutyczne?