Częste zaburzenia płynów owodniowych

Ze wszystkich współczesnych cudów nauki wciąż nie wiemy, skąd naprawdę pochodzi płyn owodniowy. Wiemy, że płyn po pewnym punkcie zawiera mocz płodu, ale jak możemy to wyjaśnić przed zdolnością dziecka do moczu? Inne niesamowite fakty to fakt, że płyn owodniowy nieustannie zastępuje się w tempie co trzy godziny. To powiedziawszy, próbowaliśmy zdefiniować, co jest normalnym płynem owodniowym i co jest nienormalne.

Istnieją cztery kategorie płynu owodniowego:

1. Oligohydramnios
2. Kieszenie widoczne powyżej 1 cm średnicy (normalne)
3. Odpowiedni płyn, widoczny wszędzie pomiędzy płodem a ścianą macicy (normalny)
4. Wielowodzie

Pomiar ten jest zwykle wykonywany przy użyciu ultradźwięków w celu określenia wskaźnika płynu owodniowego (AFI). Najnowsze badania wskazują, że AFI nie jest doskonałym predyktorem objętości płynu owodniowego (rzeczywista ilość płynu). W rzeczywistości, inne badanie potwierdziło te odkrycie, zarówno pod względem objętości płynu.

Oligohydramnios

Kiedy mówi się, że kobieta ma zbyt mało płynu owodniowego, ma małowodzie. Jest to zdefiniowane jako mające mniej niż 200 ml płynu owodniowego w terminie lub AFI mniejsze niż 5 cm. Oznacza to, że podczas badania ultradźwiękowego największa znaleziona kieszeń płynu nie mierzy 1 cm lub więcej przy największej średnicy. Klinicznie bardzo trudno udowodnić przed porodem. Po porodzie badanie łożyska pod kątem obecności owodniowej nodosum na łożysku jest silnie skorelowane z małowodzie.

W zależności od tego, kiedy u kobiety zdiagnozowano małowodzie, należy szukać różnych komplikacji, chociaż większość zdiagnozowanych kobiet nie będzie miała problemów.

We wczesnej ciąży istnieje obawa, że ​​zrosty owodni powodują zniekształcenie lub zwężenie pępowiny. Istnieje również obawa, że ​​deformacje ciśnieniowe, takie jak stopy w klubie, nie mają wystarczającej ilości wolnego miejsca w macicy.

Nawet przy małowodzie, bardzo dobra jest rozdzielczość ultradźwiękowa i badanie pod kątem anomalii. Zatem ultrasonografia nadal jest skutecznym sposobem badania przesiewowych deformacji, zarówno związanych, jak i niezwiązanych z małowodzie.

Później w ciąży małowodzie jest jednym z objawów urazu płodowego.To zdarzenie może powodować kompresję sznurka, co może prowadzić do niedotlenienia płodu, co oznacza, że ​​dziecko nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu.

Indukcja nie zawsze jest najlepszą opcją, gdy występuje małowodzie. Istnieje wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę.

Meconium, jeśli jest przekazywane, nie może być rozcieńczone w przypadku prawdziwego małowodzie, jednak w jednym z badań stwierdzono, że było mniej przypadków barwienia smółką, gdy zgłaszano małe objętości płynu owodniowego. Jednak liczba dzieci z zaburzeniami płodowymi wymagała cesarskiego porodu.

Inne obawy dotyczące małowodzie:

• Opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego
• Przedłużone zerwanie błon
• Wady rozwojowe płodu (nerek, nerki policystyczne, niedrożność cewki moczowej itp.)
• Zespół po śmierci

Cukrzyca jest powszechnie uważana za przyczynę małowodzie, nie musi powodować problemu z ciążą przy odpowiednim leczeniu.

Jakie opcje leczenia są dostępne dla kobiet z małowodzie?

Początkowo uważaliśmy, że zastąpienie płynu przez amnioinfuzję było świetnym pomysłem. Jednak nie wydaje się to korzystne. Wiemy, że zanurzenie działa dobrze w odwracaniu oznak małowodzie.

W przypadku braku IUGR i anomalii płodu, u kobiet, u których zdiagnozowano małowodzie, może występować dziecko o odpowiedniej wielkości, bez problemów zdrowotnych.

Wielowodzie

Wielowodzie to przeciwny kraniec skali, definiowany jako 2000 ml płynu w terminie lub większym. Występuje w mniej niż 1% ciąż.

Podczas gdy niektórzy uważają, że wielowodzie jest przyczyną przedwczesnego porodu z powodu rozdęcia macicy, wielowodzie nie samo w sobie nie jest predyktorem porodu przedwczesnego, raczej przyczyną wzrostu ilości płynu jest przewidywanie czy ciąża dojdzie do końca.

Wielowodzie jest bardziej prawdopodobne, gdy:

• Istnieje wiele ciąż.
• Jest matczyna cukrzyca.
• Istnieje wrodzona wada rozwojowa.

Istnieją różne stopnie wielowodzie. Ciężkość wielowodzie nie ma wpływu na masę dziecka, jak to przewidziały wcześniejsze badania.

Leczenie różni się w odniesieniu do wielowodzie, w tym leczenia lekami, selektywnego stosowania amniopunkcji w celu zmniejszenia objętości płynu.

Pozostawione bez leczenia mogą być dodatkowe ryzyko przy porodzie, niewielka liczba, ale należy się nimi zająć. Obejmowałoby to większą częstość wypadania pępowiny, wadliwe przedstawianie płodu, odrywanie łożyska i krwawienie poporodowe.

Biorąc pod uwagę, że obecne badania nie są korzystne we wszystkich aspektach przewidywania, musimy zająć się tym, jak znaleźć sposób, który jest nieinwazyjny w leczeniu tych zaburzeń płynu owodniowego. Pojawia się więc pytanie, jak często testujemy, kogo testujemy i co robimy z wynikami? Obecnie odpowiedzi nie są jasne i powinny być podejmowane indywidualnie dla każdego przypadku.

Większość kobiet, u których zdiagnozowano którykolwiek z tych problemów, nie urodzi dziecka z problemem, ale problem ten istnieje i musi być odpowiednio zaadresowany przez jej opiekuna.