Zrozumienie odpowiedzi immunologicznej i układu odpornościowego

Kiedy obca substancja, taka jak bakteria lub wirus, dostanie się do organizmu, układ odpornościowy aktywuje się w celu ochrony przed najeźdźcą. Sam system składa się ze złożonych sieci komórek i odpowiedzi komórkowych, które działają w tandemie w celu identyfikacji, tagowania i neutralizowania czynnika infekującego.

W wielu przypadkach ciało jest w stanie się obronić. W niektórych jednak układ odpornościowy może być przytłoczony i niezdolny do radzenia sobie, wymagając interwencji medycznej, aby doprowadzić okupanta pod kontrolę.

Odpowiedź immunologiczna podczas infekcji HIV

Kiedy HIV po raz pierwszy wchodzi do organizmu, układ odpornościowy wysyła obronę w pierwszej linii. Do tych wczesnych obrońców należą tzw. Białe krwinki makrofagi (dosłownie "wielki zjadacz") i dendrytyczny ("palcem") komórki, które mają na celu zgrupowanie i zabicie wirusów w miejscu ekspozycji.

Zarówno komórki makrofagów, jak i dendrytyczne są uważane za część wrodzonego układu odpornościowego, co oznacza, że ​​są one zawsze w pobliżu, aby wywołać ogólny atak. Jednakże, gdy infiltracja wirusowa jest bardziej agresywna (na przykład w przypadku ekspozycji na krew lub seksu bez zabezpieczenia), komórki te często nie są w stanie powstrzymać infekcji. Aby to zrobić, wymagana jest bardziej ukierunkowana (adaptacyjna) odpowiedź immunologiczna.

Gdy ciało zostanie powiadomione o obecności wirusa, sygnały biochemiczne są wysyłane do komórek, które przyłączają się do najeźdźców i "przedstawiają" je innemu zestawowi wyspecjalizowanych komórek zwanych Komórki T.

W ten sposób podzbiór "pomocnicze" limfocyty T CD4 sygnał "zabójca" Komórki T CD8 do zwielokrotniania i neutralizowania atakujących wirusów. Ciało produkuje również to, co znane jako przeciwciała, który celuje i zabija określonych najeźdźców, chociaż markery komórkowe znane jako antygeny.

Czym są antygeny i przeciwciała?

Antygeny są rodzajem białka, które znajdują się na powierzchni wszystkich komórek. Działają one jako identyfikatory i informują ciało, czy komórka należy do ciała, czy musi zostać zniszczona. Każda komórka naszego ciała ma antygen, który odróżnia dobre substancje od złych substancji. To dzięki antygenom system immunologiczny jest w stanie zbudować ukierunkowaną obronę.

Przeciwciała są również białkami, które działają w połączeniu z antygenami, aby neutralizować obce czynniki. Kiedy ciało wykrywa obcy antygen, wytwarza specyficzne przeciwciało, które połączy się z antygenem, jak zamek i klucz. Kiedy klucz znajduje się w zamku, komórka antygenu nie jest w stanie się rozmnażać. Zatrzymując zdolność wroga do reprodukcji, zostaje on skutecznie zabity, a infekcja jest odwrócona.

Niestety, podczas infekcji HIV, przeciwciała te zazwyczaj nie są wystarczająco silne, aby zwalczyć infekcję, pozostawiając wirusowi wolne do namnażania się i uszkadzając układ odpornościowy.

Jak HIV uszkadza system odpornościowy

Po wystąpieniu ostrego (wczesnego) stadium zakażenia HIV układ odpornościowy najczęściej jest w stanie powstrzymać infekcję do punktu, w którym wirus nie został wykorzeniony, ale ustabilizował się do tak zwanej "wartości zadanej". Osoba z HIV może zwykle utrzymywać się na tym poziomie przez wiele lat, często z niewielkimi objawami.

Problem polega jednak na tym, że chociaż początkowa odpowiedź immunologiczna jest solidna, jest podważana przez dwie rzeczy:

• Po pierwsze, bardzo wcześnie w infekcji, forma HIV (zwana prowirusa) może uciec i "ukryć się" w rajach komórkowych zwanych ukrytymi zbiornikami, gdzie ciało nie jest w stanie ich wykryć.
• Tymczasem aktywny i swobodnie krążący HIV osłabia obronę immunologiczną poprzez infekcję komórek T CD4, które mają zainicjować odpowiedź. W ten sposób układ odpornościowy pozostaje niewidomy i staje się coraz mniej zdolny do obrony.

Kiedy wystarczająca ilość komórek CD4 zostanie zabita, układ odpornościowy staje się "zagrożony", nie jest już w stanie powstrzymać najeźdźców lub uniemożliwić innym oportunistycznym chorobom uchwycenie i wywołanie choroby

Jest to scena określana klasycznie jako AIDS, którą definiujemy jako mającą liczbę CD4 mniejszą niż 200 komórek / ml i / lub chorującą na AIDS.