Klasy lekowe: rodzaje i metody klasyfikacji

Klasa leku to termin używany do opisywania leków zgrupowanych ze względu na ich podobieństwo. Istnieją cztery dominujące metody klasyfikacji tych grup:

• Przez ich zastosowanie terapeutyczne, co oznacza rodzaje warunków, które są używane w leczeniu
• Przez ich mechanizm akcji, co oznacza specyficzną reakcję biochemiczną zachodzącą podczas przyjmowania leku
• Przez ich sposób działania, czyli specyficzny sposób, w jaki organizm reaguje na lek
• Przez ich struktura chemiczna

W oparciu o te różnorodne metody klasyfikacji niektóre leki mogą być zgrupowane w jednym systemie, ale nie w innym. W innych przypadkach lek może mieć wiele zastosowań lub działań (takich jak finasteryd leku, który jest stosowany w leczeniu powiększonej prostaty i odrastać z włosów) i może być zawarty w wielu klasach leków w ramach jednego systemu klasyfikacji.

To nawet nie bierze pod uwagę leków, które są używane poza wskazaniami do etykietowania z powodów innych niż te, które zostały zatwierdzone. Najlepszym przykładem jest lewotyroksyna, która jest zatwierdzona do leczenia niedoczynności tarczycy (niska funkcja tarczycy), ale jest często stosowana poza wskazaniami do leczenia depresji.

Ze względu na różnorodne metody klasyfikacji konsumenci często mogą się pomylić, gdy ich lekarz nazywa lek przeciwnowotworowy, a ich farmaceuta nazywa to hipotensyjnym i czytają przez Internet, że jest czynnikiem zwężającym naczynia. Ostatecznie wszystkie te terminy można wykorzystać do opisania tego samego leku stosowanego do tego samego celu.

Wraz z wprowadzaniem na rynek coraz to nowszych i bardziej zaawansowanych leków każdego roku - w tym terapii celowanych nowej generacji, terapii genowych i spersonalizowanych leków - klasyfikacja leków będzie prawdopodobnie jeszcze bardziej zróżnicowana i wyraźna, odzwierciedlając naszą stale poszerzającą się wiedzę na temat ludzi. biochemia jako całość.

Cel klasyfikacji leków

Celem klasyfikacji leków jest zapewnienie bezpiecznego stosowania leku w celu uzyskania jak największych korzyści.

Ostatecznie za każdym razem, gdy bierzesz narkotyk, zmienia się twoja chemia. Chociaż ten efekt ma być leczniczy, może również powodować działania niepożądane, które mogą być szkodliwe. Ponadto, jeśli bierzesz wiele leków, chemia twojego ciała może być zmieniona w taki sposób, że lek jest znacznie mniej skuteczny lub skutki uboczne są znacznie bardziej poważne.

Zauważając klasyfikację leku, Ty i Twój lekarz możecie lepiej zrozumieć, czego się spodziewać, kiedy się go przyjmuje, jakie są zagrożenia i na które leki można się w razie potrzeby przełączyć. To oznaczenie pomaga również w identyfikacji interakcji między lekami a potencjałem lekooporności i zapewnia odpowiednie ustalenie stopnia zaawansowania leczenia.

Interakcje między lekami

Skuteczność leku można często zmniejszyć, jeśli działanie jednego leku zmniejsza działanie drugiego. Ponieważ leki są zwykle klasyfikowane według ich trybu i mechanizmu działania, jakakolwiek interakcja wpływająca na jeden lek będzie zazwyczaj wpływać na leki tej samej klasy, albo przez zakłócanie ich wchłaniania, albo sposób, w jaki organizm metabolizuje lek.

Na przykład środki zobojętniające kwas żołądkowy niezmiennie działają poprzez blokowanie kwasu żołądkowego, ale w ten sposób zubażając żołądek kwasy potrzebne do rozbicia i wchłonięcia klasy leku HIV znanego jako inhibitory proteazy. Jeśli leki są przyjmowane razem, lek HIV będzie w mniejszym stopniu kontrolować infekcję wirusową.

Podobnie, wiele klas leków jest usuwanych z organizmu przez enzym wątrobowy o nazwie CYP3A4. Jeśli weźmiesz dwa leki, które są metabolizowane przez enzym, leki mogą nie zostać usunięte tak skutecznie i zaczynają się gromadzić, co prowadzi do toksyczności. Klasyfikując lek za pomocą działania CYP3A4, lekarze mogą lepiej unikać tej interakcji.

To samo dotyczy leków takich jak metotreksat i Advil (ibuprofen), które są metabolizowane przez nerki. Ich równoczesne stosowanie może nie tylko prowadzić do toksyczności, ale także do niewydolności nerek.

Inne klasy leku należy stosować ostrożnie w połączeniu z tymi, które wpływają na ten sam układ narządów. Na przykład, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak Motrin lub aspiryna, są często unikane podczas przyjmowania leków przeciwzakrzepowych (leków rozrzedzających krew), takich jak warfaryna, ponieważ te pierwsze mogą zwiększać ryzyko krwawienia, podczas gdy drugie hamuje krzepnięcie krwi.

Z tego samego powodu dwa NLPZ nie są łączone. W niektórych przypadkach podwojenie klasy leku służy jedynie podwojeniu ryzyka lub nasilenia działań niepożądanych.

Odporność na leki

Leki stosowane w leczeniu przewlekłych infekcji robią to w określony sposób. W przypadku niewłaściwego stosowania lub przez dłuższy czas lek może stracić moc, ponieważ infekcja staje się odporna na jej działanie. W takim przypadku inne leki tej samej klasy mogą również zawieść lub nie działać tak dobrze.

Antybiotyki (z których istnieje siedem głównych klas) i leki na HIV (z których istnieje sześć klas) to dwa takie przykłady. W zależności od klasy, niektóre mogą mieć większy potencjał odporności niż inne. Aby lepiej pokonać oporność, często przepisuje się wiele klas w celu uzyskania optymalnej kontroli infekcji bakteryjnej lub wirusowej.

Leczenie stopniowania

Leki są często inscenizowane, dzięki czemu po raz pierwszy są wystawione na leki bez recepty i mają najmniej skutków ubocznych, a następnie są przenoszone na opcje recepty, które mają bardziej poważne skutki uboczne. Leki są często inscenizowane według klasy zgodnie z zalecanymi wytycznymi, z "preferowanymi" klasami stosowanymi w terapii pierwszego rzutu i "naprzemiennymi" klasami stosowanymi w kolejnych terapiach.

Na przykład, gdy leczy się silny ból, lekarze na ogół stosują bez recepty NLPZ jako pierwsze i na receptę NSAID na sekundę przed przejściem na wysoce uzależniające leki oparte na schemacie II, takie jak Oxycontin (oksykodon) i Vicodin (hydrokodon).

Stopniowanie leków jest również niezbędne w leczeniu chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, nadciśnienie, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) i choroby autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów. W takich przypadkach klasa leku zazwyczaj kieruje odpowiednim etapem leczenia.

System klasyfikacji ATC

Ostatecznie istnieje wiele sposobów klasyfikacji leku i tysięcy różnych klas i podklas leków. Aby uporządkować chaos, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) stworzyła wielowymiarowy system w 1976 r., Zwany Systemem Anatomicznej Terapii Chemicznej (ATC), który klasyfikuje lek na podstawie pięciu poziomów:

• Pierwszy poziom opisuje układ narządów, który lek leczy.
• Poziom drugi opisuje działanie terapeutyczne leku.
• Poziom trzeci opisuje mechanizm / tryb działania.
• Poziom czwarty opisuje ogólne chemiczne właściwości leku.
• Poziom 5 opisuje składniki chemiczne, które składają się na lek (zasadniczo nazwa chemiczna leku, taka jak finasteryd lub ibuprofen).

Dla każdego poziomu przypisana jest litera lub cyfry. Chociaż system ATC nie jest użyteczny dla konsumenta, jest w stanie sklasyfikować aktywny składnik leku pod ścisłą hierarchią, tak aby był właściwie stosowany i nie mylony z innym lekiem.

Klasyfikacja leków USP

W Stanach Zjednoczonych w 1820 r. Utworzono organizację non-profit o nazwie United States Pharmacopeia (USP), aby zapewnić, że leki na receptę i leki dostępne bez recepty zatwierdzone do użytku w Stanach Zjednoczonych spełniają standardy jakości w celu należy umieścić na formularzu krajowym wydanym przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA).

Spośród wielu funkcji USP została zlecona przez Kongres USA, aby klasyfikować leki, tak aby dostawcy Medicare na receptę mogli je włączyć do swoich rocznych formularzy. Na całym świecie istnieje 22 inne kraje, które utrzymują krajowe farmakopei, a także Farmakopeę Unii Europejskiej dla krajów UE, które nie prowadzą własnej farmakopei. Inne kraje będą zazwyczaj polegać na międzynarodowej farmakopei prowadzonej przez WHO.

Ze swej strony USP klasyfikuje leki w znacznie szerszym zakresie niż system ACT, kategoryzując lek, po pierwsze, na jego terapeutyczne zastosowanie; po drugie, na temat jego mechanizmu / sposobu działania; i po trzecie, na jego klasyfikacji formalnej. Nawet z tym usprawnionym systemem istnieją dziesiątki różnych klas leków i tysiące różnych podkategorii i podkategorii.

Z najszerszego punktu widzenia USP obecnie klasyfikuje lek lub składnik leku w ramach jednej z 49 różnych klas terapeutycznych:

• Środki przeciwbólowe, w tym opioidy i nieopioidy
• Środki znieczulające
• Środki antybakteryjne, w tym antybiotyki
• Leki przeciwdrgawkowe
• Środki przeciw otępieniu
• Leki przeciwdepresyjne
• Antidota i antytoksyny
• Leki przeciwwymiotne
• Środki przeciwgrzybicze
• Środki przeciwzapalne, w tym kortykosteroidy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
• Środki przeciwmigrenowe
• Środki antysztastyczne
• Antybakterobakterie
• Leki przeciwnowotworowe
• Środki przeciwpasożytnicze
• Środki przeciw parkinsonizmowi
• Leki przeciwpsychotyczne
• Leki przeciwwirusowe, w tym przeciwretrowirusowe leki przeciw HIV i leki o bezpośrednim działaniu przeciw zapaleniu wątroby typu C.
• Środki przeciwlękowe (przeciwlękowe)
• Środki bipolarne
• Regulatory poziomu glukozy we krwi, w tym insulina i inne leki przeciwcukrzycowe
• Produkty krwiopochodne, w tym antykoagulanty
• Środki sercowo-naczyniowe, w tym beta-blokery i inhibitory ACE
• Środki ośrodkowego układu nerwowego, w tym amfetaminy
• Środki stomatologiczne i doustne
• Środki dermatologiczne (skóry)
• Środek zastępujący enzym
• Środki żołądkowo-jelitowe, w tym H2-blokery i inhibitory pompy protonowej
• Środki moczowo-płciowe (narządy płciowe i moczowe)
• Czynniki hormonalne (nadnercze)
• Czynniki hormonalne (przysadka)
• Czynniki hormonalne (prostaglandyny)
• Środki hormonalne (hormony płciowe), w tym estrogeny, testosteron i sterydy anaboliczne
• Czynniki hormonalne (tarczycy)
• Hormon suppressant (nadnercza)
• Hormon suppressant (przytarczyca)
• Hormon suppressant (przysadka)
• Hormon suppressant (hormony płciowe)
• Hormon suppressant (tarczycy)
• Środki immunologiczne, w tym szczepionki i leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD)
• Choroby zapalne jelit
• Metaboliczne środki przeciw chorobom kości
• Środki oftalmiczne (do oczu)
• Otic (ucha) agentów
• Środki działające na układ oddechowy, w tym leki przeciwhistaminowe i rozszerzające oskrzela
• Środki uspokajające i nasenne
• Środki zwiotczające mięśnie szkieletowe
• Terapeutyczne składniki odżywcze, minerały i elektrolity