Dlaczego Tweens i Teens rozwijają osobiste bajki

Twoje dziecko przejdzie liczne etapy, podczas gdy on lub ona jest w drodze do dojrzewania. Często zdarza się, że gimnazjaliści i licealiści rozwijają "osobistą bajkę". Taka bajka jest pospolitym nastolatkowym i starszym wiarą, która wynika z egocentryzmu nastolatków, który rozwija się w wieku od 11 do 13 lat.

Osobista bajka to wiara nastolatka, że ​​jest bardzo wyjątkowy i nie przypomina nikogo innego, kto kiedykolwiek chodził po ziemi.Potocznie te osoby są znane jako "specjalne płatki śniegu". Innymi słowy, dorastający uważa, że ​​skoro inni są tak wyraźnie zafascynowani (egocentryzm nastolatków), musi to być wyjątkowa osoba (osobista bajka).

Dowiedz się więcej o tym rozwoju tożsamości nastolatków i potencjalnych konsekwencjach, jakie może przynieść ta przegląd osobistej bajki.

Dlaczego osobiste bajeczki są normalne, ale mogą być ryzykowne

Jeśli podejrzewasz, że twoja animacja lub nastolatka rozwinęła osobistą bajkę, nie martw się, że twoje dziecko dorośnie, by być narcyzem lub egocentrycznym. Przekonanie w osobistej bajce jest normalnym, poznawczym ograniczeniem rozwojowym. Niestety, wiara może mieć poważne konsekwencje.

W szczególności baśń osobista może sprawić, że animacja lub nastolatka uwierzy, że nic złego nie może się stać komuś tak wyjątkowemu jak ona sama. Innymi słowy, skoro jest taka wyjątkowa, musi być niewrażliwa.

Niektóre badania wykazały, że wiara w osobistą bajkę i nietykalność jest bezpośrednio związana z typowymi zachowaniami ryzykownych zachowań nastolatków, takimi jak seks rozwiązany lub bez zabezpieczenia, używanie alkoholu lub narkotyków, a także czynności fizyczne, takie jak jazda bez licencji lub prowadzenia lekkomyślnie lub w stanie upojenia.

Może być konieczne skonsultowanie się z doradcą, terapeutą lub innym specjalistą w zakresie zdrowia psychicznego, aby przeciwdziałać tym zachowaniom. Przynajmniej Ty i Twoja animacja powinni prowadzić liczne rozmowy na temat ryzyka i bezpieczeństwa.

Z drugiej strony, osobiste bajeczki powodują też, że nastolatki i nastolatki wierzą, że są wszechmocne lub mają ogromną moc, której brakuje w innych. To przekonanie może faktycznie poprawić sposób, w jaki dziecko dostosowuje się do zmian lub wyzwań w życiu i może poprawić poczucie własnej wartości.

Różnica między osobistymi bajkami a poczuciem własnej wartości

Wiara w osobistą bajkę nie powinna być mylona z wysoką samooceną. Tweeny lub nastolatki o niskim poczuciu własnej wartości zazwyczaj wciąż posiadają wersję osobistej bajki.

W rzeczywistości mogą nawet postrzegać swoje krytyczne osądy jako "dowody" na ich szczególną wyjątkowość - nikt nie myśli tak krytycznie jak oni. Innymi słowy, wszyscy nastolatkowie zazwyczaj uważają, że są wyjątkowi, nawet jeśli niekoniecznie uważają się za "dobrych".

Początki terminu "Osobista bajka"

Psycholog David Elkind był pierwszym, który opisał zjawisko dorastania znane jako bajka osobista. Elkind ukuł termin w swojej książce z 1967 roku "Egocentryzm w okresie dojrzewania".

Charakterystyka doświadczenia nastolatków przez Elkinda opiera się na teorii rozwoju dorastania Piageta. Ta teoria ilustruje, w jaki sposób nastolatki nie rozróżniają pomiędzy sobą a innymi, co prowadzi do myślenia, że ​​inni mają obsesję na ich punkcie, ponieważ mają obsesję na punkcie samych siebie.

Piaget odkrył również, że młodzieńczy stan psychiczny nie jest zakorzeniony w rzeczywistości. Mając to na uwadze, Elkind użył określenia "bajka osobista", aby opisać nieprawdziwe historie nastolatków opowiadających o swoim miejscu w świecie.