Przyczyny i ryzyko wewnątrzmacicznego zgonu płodowego

Wewnątrzmaciczna śmierć płodu jest klinicznym określeniem martwego płodu, opisującym śmierć dziecka w macicy. Termin ten stosuje się zwykle do strat w lub po 20 tygodniu ciąży.

Zanik płodu jest różnie definiowany na całym świecie, w zależności od wieku i masy ciała płodu. W niektórych miejscach próg może wynosić od co najmniej 16 tygodni do co najmniej 26 tygodni, przy masie co najmniej 400 gramów do co najmniej 500 gramów.

Ciąże, które zostały wcześniej utracone, są uważane za poronienia i są traktowane inaczej przez lekarzy orzeczników. Rodzice martwego dziecka otrzymają na przykład zaświadczenie o urodzeniu i zgonie, podczas gdy płód poronionego płodu nie będzie.

Dla wielu, którzy doświadczyli takiej utraty, granica między martwym porodem a poronieniem może często wydawać się arbitralna, ale w żaden sposób nie powinna sugerować, że emocjonalna reakcja rodzica jest mniej lub bardziej głęboka.

Zachorowalność i przyczyny martwego porodu

Według Centrów ds. Kontroli i Zapobiegania Choróbom śmierć płodu występuje w przybliżeniu w sześciu na 1000 urodzeń w USA. Wczesny poród martwego płodu (występujący od 20 do 27 tygodni) jest tylko nieznacznie częstszy niż późny poród martwego płodu (28 tygodni lub później).

Wszystko jedno, około jednego na każde cztery martwe narodziny będzie niewyjaśnione. Wśród osób z rozpoznaną przyczyną najczęstsze będą:

• Dysfunkcja łożyska prowadząca do ograniczenia wzrostu płodu
• Oderwanie łożyska i inne zaburzenia łożyska (takie jak vasa previa)
• Nieprawidłowości genetyczne
• Wrodzone wady wrodzone
• Powikłania pępowiny
• Pęknięcie macicy

Czynniki ryzyka dla Stillbirth

Istnieje kilka czynników, które mogą narazić kobietę na większe ryzyko poronienia. Niektóre z czynników można kontrolować; inni nie mogą. Pomiędzy nimi:

• Twoje ogólne zdrowie i dobre samopoczucie są kluczowe w określaniu zdolności do przenoszenia dziecka na semestr. Nadciśnienie, cukrzyca, toczeń, choroba nerek, zaburzenia tarczycy i trombofilia to tylko niektóre z warunków związanych z urodzeniem martwego dziecka. Mogą również przyczyniać się do palenia, alkoholu i otyłości.
• Etniczność i rasa także odgrywają rolę, zarówno pod względem genetycznego usposobienia, jak i barier społeczno-ekonomicznych, które uniemożliwiają niektórym matkom dostęp do opieki okołoporodowej. Afroamerykanki są dziś dwa razy częściej narażone na poród martwego płodu w porównaniu z białymi kobietami.
• Zaawansowany wiek matki nie jest czynnikiem, który kiedyś był dzięki zaawansowanym technologiom perinatalnym. Jednak kobiety w wieku powyżej 35 lat częściej mają niewyjaśnione martwe płody niż młodsze kobiety.
• Przenoszenie więcej niż jednego dziecka zwiększa ryzyko poronienia. W rezultacie u kobiet poddawanych zapłodnieniu in vitro (IVF) często zaleca się, aby jeden zarodek przenosić na cykl, aby zmniejszyć ryzyko poronienia.
• Przemoc domowa może wpływać na kobiety wszystkich ras i kondycji ekonomicznej. Jednak w biedniejszych społecznościach wysokie bezrobocie, używanie narkotyków i uwięzienie mogą łączyć się z jeszcze większym ryzykiem dla matki i nienarodzonego dziecka.

• Historia problemów związanych z ciążą, w tym ograniczenie wzrostu płodu i poród przedwczesny, przekłada się na wyższe ryzyko urodzenia martwego dziecka w późniejszej ciąży. Tymczasem kobiety, które miały poprzedni urodzenie martwego dziecka, są od 2 do 10 razy bardziej narażone na inne.

Co się dzieje, gdy doświadczasz martwego porodu

Najczęstszym objawem martwego płodu jest sytuacja, gdy matka nie czuje już, że jej dziecko się porusza. Jeśli twój lekarz potwierdzi, że twoje dziecko jest w rzeczywistości martwe, prawdopodobnie dostaniesz dwie możliwości:

• Indukuje pracę z lekami, więc zaczyna się w ciągu kilku dni
• Oczekiwanie na poród następuje naturalnie w ciągu tygodnia lub dwóch

Jeśli doświadczasz martwego porodu, naturalne jest odczuwanie często oszałamiającej ilości emocji. Nie próbuj ich połknąć. Zamiast tego zwróć się do swojej sieci wsparcia (w tym do znajomych, rodziny i personelu medycznego), aby uzyskać pomoc w pogodzeniu się z utratą.

Jeśli nie jesteś w stanie sobie z tym poradzić, skorzystaj z profesjonalnej pomocy licencjonowanego doradcy lub specjalisty zdrowia psychicznego. Poproś swojego lekarza lub położnika o skierowanie.

W końcu, zbliżenie z martwym urodzeniem nie jest wydarzeniem; to proces. Daj sobie czas i nie zamykaj się. Będzie lepiej.