8 błędów popełnianych przez szkoły w konfrontacji ze znęcaniem się

Pomimo postępów w kształceniu i szkoleniu, które adwokaci prześladują od lat, nadal istnieją szkoły, które walczą o odpowiednie rozwiązanie problemu znęcania się. W rezultacie czasami nie odnoszą się do zastraszania w odpowiedni sposób, lub gorzej, w ogóle go nie rozwiązują. Kiedy prześladowanie nie jest skutecznie rozwiązywane, problem może się nasilić. Wynik końcowy może mieć wpływ na środowisko uczenia się i stworzyć niepożądany klimat w szkole.

Z tego powodu administratorzy szkolni i nauczyciele muszą nie tylko wdrożyć skuteczne programy zapobiegania i zwalczania przemocy, ale także upewnić się, że personel w ich szkole nie angażuje się w ukrywanie się czy zaprzeczanie znęcaniu się. Oto przegląd ośmiu największych błędów popełnianych przez szkoły w obliczu zastraszania.

Pokrywanie go

Podczas gdy większość administratorów szkół rozumie znaczenie bycia przejrzystym wobec rodziców prześladujących ofiary, są tacy, którzy obawiają się reperkusji i zamiast tego angażują się w ukrywanie się przed incydentem nękania. Ta decyzja nigdy nie jest mądra. Jest nie tylko nieetyczne i nieodpowiedzialne, ale także naraża szkołę na spory.

Co więcej, naraża to na cel prześladowania, a tym samym na więcej szkód, ponieważ ukrywanie się pozwala na zastraszanie i pozwala na kontynuowanie prześladowania. Najlepiej zająć się bezpośrednio zastraszaniem i wprowadzić konieczne konsekwencje dla tyranów.

Ignoruje to

Nie jest tajemnicą, że dzisiejsi wychowawcy są bardzo szczupli. Mają coraz więcej obowiązków i rzeczy, z którymi muszą sobie poradzić. W rezultacie może być bardzo kuszące, aby ignorować sytuacje zastraszania, zwłaszcza jeśli wydają się one niewielkie lub nieznaczące. Ale ignorowanie tych drobnych wykroczeń prowadzi do większych naruszeń.

Dzieci są inteligentne i zdają sobie sprawę, że nie ponoszą odpowiedzialności za ich kiepski wybór. Tak więc kontynuują zastraszanie, spodziewając się uciec. Ostatecznie, ignorowanie drobnych incydentów związanych z dokuczaniem doprowadzi w końcu do kiepskiego klimatu szkolnego i poważnego problemu nękania. Upewnij się, że Twoja szkoła prowadzi dochodzenie i rozpatruje każdą skargę dotyczącą nękania.

Zaprzeczanie istnieje

Czasami nauczyciele i administratorzy twierdzą, że nie widzą znęcania się w swojej szkole. Ale to stwierdzenie jest prawie zawsze fałszywe, bez względu na to, w jakiej szkole występuje z roszczeniem. Prześladowanie ma miejsce wszędzie. I choć może być łagodny w jednej szkole w porównaniu do tego, co widać na poziomie krajowym, to nadal istnieje.

Zakładanie, że zastraszanie nie jest problemem, stawia po prostu szkołę i jej uczniów. Bądź wdzięczny, że prześladowanie nie jest znaczące, ale staraj się nadal przekazywać swoje oczekiwania dotyczące pełnego szacunku i bezbronności środowiska. Pamiętaj, że zapobieganie tyranizowaniu wciąż musi zostać wdrożone, aby utrzymać status quo.

Naming It Something Else

Zbyt wiele razy nauczyciele i administratorzy powstrzymują się od identyfikowania prześladowania jako znęcania się. Zamiast tego mogą oznaczyć to dramatem lub odwołać się do incydentu nękania jako walki. Pamiętaj, że zastraszanie istnieje, gdy istnieje nierównowaga sił.

Tylko dlatego, że ofiara zastraszania broni się przed prześladowaniami, nie czyni automatycznie sytuacji mniej agresywnej. Co więcej, nakłada odpowiedzialność za ten incydent zarówno na ofiarę, jak i na prześladowcę, co jest niesprawiedliwe. Łobuz musi być pociągnięty do odpowiedzialności za celowanie w jednostkę i za angażowanie się w zastraszanie i upokarzające zachowania.

Próbując zapanować nad sytuacją

Mediacja to taktyka, którą stosuje się w przypadku braku zgody w sprawiedliwym związku. Ale gdy pojawia się zastraszanie, nie ma nic równego w związku. Zamiast tego istnieje nierównowaga sił. Innymi słowy, tyran ma całą moc i używa tego do zastraszania, nękania i upokarzania ofiary. Jego działania są celowe i mają na celu zaszkodzić ofierze. W rezultacie mediacja jest nieskuteczna.

Co więcej, większość ofiar przemocy jest zbyt wystraszona, aby dyskutować o swoich uczuciach lub o tym, co chcą zmienić w obecności kogoś, kto ich prześladuje. Co więcej, mediacja sprawia, że ​​kwestia ta jest tak samo odpowiedzialnością ofiary, jak i sprawcą, a to jest niesprawiedliwe. W przypadku zastraszania, tyran robi wybór. W rezultacie za zmiany ponosi się tyran, a nie ofiara. Przekonanie, że ofiara jest w jakiś sposób odpowiedzialna za wybory innej osoby, jest nie tylko błędne, ale także ponownie prześladuje cel zastraszania.

Brak wsparcia dla ofiar

Gdy dojdzie do incydentu nękania, cel prześladowania będzie wymagał dużego wsparcia ze strony szkoły. Ta pomoc obejmuje sprawdzanie, czy zastraszanie zostało zatrzymane, a także zapewnienie bezpiecznego środowiska.

Chociaż każda sytuacja jest inna, istnieje wiele sposobów na zwiększenie bezpieczeństwa ofiar prześladowań. Należą do nich zmiany harmonogramu, zmiany w szafkach, mentorzy, wcześniejsze wydawanie z zajęć i tak dalej. Ważne jest, aby zrobić wszystko, aby upewnić się, że ofiara i tyran ze sobą niewiele mają do czynienia.

Ofiara będzie również potrzebować wsparcia doradczego i pomocy w kwestiach takich jak poczucie własnej wartości, odporność i tak dalej. Niestety, wiele szkół zajmuje się zastraszaniem, a następnie przyjmuje, że zastraszanie zostało przerwane, a ofiara jest w porządku.

Odmowa komunikacji

Kiedy dochodzi do zastraszania, rodzice ofiary zwykle czują się bardzo zaniepokojeni. Ważne jest, aby szkoły potrzebowały czasu, aby nie tylko rozmawiać z nimi, ale także słuchać ich obaw. Podczas gdy polityka może zabronić nauczycielom i administratorom dokładnego wskazywania konsekwencji, z jakimi spotka się tyran, ważne jest, aby komunikować się z nimi na ten temat na pewnym poziomie.

Ponadto ważne jest, aby szkoły pomagały rodzicom skupić się na tym, co ważne, a tym samym zapewnić bezpieczeństwo ich dzieciom i pomóc jej w przezwyciężeniu problemu nękania. Niestety wielu pedagogów próbuje uniknąć tych rozmów zamiast przychodzić z ofiarą i jej rodziną.

Nie udało się powstrzymać bully Accountable

Zbyt często administratorzy i nauczyciele pozwalają łobuzom uciec w szkole zbyt często. Bez względu na to, czy jest to pierwszy incydent, czy 50., zastraszanie musi mieć konsekwencje za każdym razem. Idealnie, dyscyplina będzie miała charakter stopniowany, z każdą kolejną incydentem coraz bardziej znaczącą. Jeśli prześladowca nie ponosi odpowiedzialności za każdym razem, jest bardziej prawdopodobne, że jego zachowanie ulegnie eskalacji.

Dodatkowo, nie dyscyplinowanie tyrana to to samo, co akceptowanie jego zachowania. W rezultacie bardzo ważne jest, aby wychowawcy zawsze byli odpowiedzialni za sprawcę, niezależnie od jego pozycji w szkole. Bez względu na to, czy jest dobrym uczniem, sportowcem lub dzieckiem bogatego dawcy, jeśli znęca się nad innymi, musi wziąć odpowiedzialność za swoje czyny.