Rak przełyku: diagnostyka i stopniowanie

Testy stosowane do diagnozowania raka przełyku mogą obejmować jaskrę z baru, endoskopię i endoskopowe ultrasonograficzne, i są często zamawiane dla osób mających trudności w połykaniu, uporczywy kaszel lub czynniki ryzyka choroby, takie jak długotrwałe refluksowanie kwasu. Inne procedury i badania obrazowe, takie jak CT, PET i bronchoskopia mogą być pomocne w określeniu stadium choroby. Z kolei w celu wybrania najlepszych opcji leczenia potrzebna jest staranna inscenizacja.

Laboratoria i testy

Nie ma testu w domu na raka przełyku. Warto pamiętać zarówno o czynnikach ryzyka choroby, jak i potencjalnych objawach i objawach raka przełyku, aby móc umówić się na wizytę u lekarza i w razie potrzeby przeprowadzić odpowiednie profesjonalne badania.

Testy laboratoryjne są dość niespecyficzne z rakiem przełyku, ale są stosowane wraz z obrazowaniem, dokładnym przeglądem historii zdrowia rodzinnego i osobistego oraz badaniem fizykalnym w celu zdiagnozowania choroby. Pełne badanie krwi (CBC) może wykazać obecność niedokrwistości (mała liczba czerwonych krwinek), jeśli nowotwór krwawi. Testy czynności wątroby mogą być podwyższone, jeśli rak rozprzestrzenił się na wątrobę.

Procedury

Procedury są bardzo ważne w diagnozowaniu raka przełyku i obejmują:

Endoskopia

Górna endoskopia (przełyk lub przełykowo-żołądkowo-dwunastnicza) jest obecnie główną metodą diagnozowania raka przełyku. W tej procedurze elastyczna, oświetlona rurka jest wprowadzana przez usta i w dół przez przełyk. Rurka ma na końcu kamerę, która pozwala lekarzom na bezpośrednią wizualizację wyściółki przełyku. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości można wykonać biopsję w tym samym czasie.

Przed zabiegiem ludzie otrzymują środek uspokajający, który powoduje senność, a procedura jest zwykle dobrze tolerowana.

Endoskopowy ultrasonograf (EUS)

Jest to procedura wykonana w celu uzyskania przydatnego obrazowania. Podczas tradycyjnej endoskopii górnej sonda ultradźwiękowa na końcu zakresu służy do odbijania fal dźwiękowych o wysokiej energii od wewnętrznych tkanek przełyku. Echa tworzą sonogram, obraz tych tkanek. EUS jest najbardziej pomocny w określaniu głębokości guza, co jest bardzo ważne w jego ocenie. Jest to również bardzo pomocne w ocenie pobliskich węzłów chłonnych i prowadzeniu biopsji wszelkich nieprawidłowości. Można również rozważyć inne badania obrazowe (patrz poniżej), choć jest to najbardziej inwazyjne.

Biopsja

Biopsja jest często wykonywana podczas endoskopii, ale może być również wykonana za pomocą bronchoskopii lub torakoskopii. Patolodzy patrzą na tę tkankę pod mikroskopem, aby dowiedzieć się, czy tkanka jest nowotworowa, a jeśli tak, czy jest to rak płaskonabłonkowy czy gruczolakorak. Próbka otrzymuje również ocenę stopnia złośliwości guza, liczbę opisującą, jak agresywny jest guz.

Można wykonać inne testy tkankowe, które analizują cechy molekularne nowotworu, takie jak status HER2 (jak rak sutka, który może być HER2 pozytywny, nowotwory przełyku mogą również być HER2 pozytywne).

Bronchoskopia

Bronchoskopię zwykle wykonuje się w przypadku guzów przełyku, które znajdują się w środkowej i górnej trzeciej części przełyku. Bronchoskop (cienka, oświetlona rurka) wprowadza się przez nos lub usta do tchawicy (rurki, która łączy usta z płucami) i do oskrzeli (dużych dróg oddechowych) płuc. Procedura pozwala lekarzowi bezpośrednio obserwować wszelkie nieprawidłowości w tych obszarach i zbierać próbki tkanek z nich (biopsja), jeśli są obecne.

Bronchoskopia jest wykonywana w warunkach sedacji, zwykle w trybie ambulatoryjnym.

Torakoskopia

Podczas torakoskopii wykonuje się nacięcie lub nacięcie między dwoma żebrami, a do klatki piersiowej wprowadza się torakoskop, czyli cienką, oświetloną rurkę. Lekarze używają tego, aby spojrzeć na narządy znajdujące się w klatce piersiowej i sprawdzić nienormalne miejsca występowania raka. Próbki tkanek i węzły chłonne można usunąć w celu wykonania biopsji. W niektórych przypadkach ta procedura może być stosowana do usuwania części przełyku lub płuca.

Laparoskopia

W laparoskopii wykonuje się małe nacięcia lub nacięcia w ścianie brzucha. Laparoskop, kolejna cienka, oświetlona rurka, jest wprowadzana do ciała przez jedno z nacięć, aby spojrzeć na narządy wewnętrzne w jamie brzusznej i sprawdzić pod kątem objawów choroby. Inne instrumenty mogą być wszczepiane przez te same lub inne nacięcia w celu wykonania procedur, takich jak usunięcie organów lub pobranie próbek tkanek do biopsji.

Laryngoskopia

Mała podświetlona rurka wsunięta jest do gardła, aby spojrzeć na krtań lub skrzynkę głosową. Ten test może wykryć jakiekolwiek dowody rozprzestrzeniania się raka na krtań lub gardło.

Obrazowanie

Testy obrazowania mogą być początkowo wykonywane jako część diagnostyki dla raka przełyku, ale częściej wykonuje się je w celu stwierdzenia raka, który został wykryty. Testy, które można wykonać, obejmują:

Jaskółka Barowa

Pierwszym testem wykonanym w celu oceny możliwego raka przełyku jest często jaskółka barowa lub górna endoskopia, chociaż przejście do endoskopii jest preferowane, jeśli podejrzewa się raka przełyku.

W jaskółce z baru (zwanej również górną serią GI) osoba pije białawy płyn zawierający bar i następnie przechodzi serię promieni rentgenowskich. Barium wyściela przełyk i żołądek, umożliwiając radiologowi zaobserwowanie nieprawidłowości w ścianie przełyku na wykonanych zdjęciach.

Jaskółka z baru może być pomocna w diagnozowaniu zwężeń (blizny w przełyku), ale jest używana mniej niż w przeszłości, ponieważ nie można wykonać biopsji w tym samym czasie.

Tomografia komputerowa

Skan CT (tomografia komputerowa) wykorzystuje przekrój promieni rentgenowskich do utworzenia obrazu 3D narządów wewnętrznych. W przypadku raka przełyku test nie jest zwykle stosowany jako część diagnozy, ale jest ważny w ocenie stopnia zaawansowania choroby. CT jest szczególnie dobry w poszukiwaniu dowodów na jakiekolwiek rozprzestrzenianie się (przerzuty) guza na węzły chłonne lub inne regiony ciała, takie jak płuca lub wątroba.

Skanowanie zwierzęcia

Skany PET są bardzo pomocne w poszukiwaniu dowodów na rozprzestrzenianie się raka przełyku. Badanie PET różni się od innych badań obrazowych tym, że mierzy aktywność metaboliczną w regionie ciała. Niewielka ilość radioaktywnego cukru jest wstrzykiwana do krwioobiegu i pozwala na pobranie komórek przez czas. Komórki, które są bardziej aktywne, takie jak komórki rakowe, są jaśniejsze niż obszary, które są mniej aktywne metabolicznie.

X-Ray

Oprócz powyższych testów do diagnozowania i oceny zaawansowania raka przełyku, można wykonać prześwietlenie klatki piersiowej, aby wyszukać rozprzestrzenianie się w płucach.

Diagnozy różnicowe

Istnieje wiele stanów, które mogą powodować objawy podobne do raka przełyku, takie jak trudności w połykaniu. Niektóre z nich obejmują:

• Zwężenie przełyku: zwężeniem jest blizny, które tworzą się w przełyku powodując zwężenie. Często występuje z powodu urazu, na przykład z powodu powikłań endoskopii żylaków przełyku (żylaków przełyku często związanych z alkoholizmem), po tym jak osoba przez dłuższy czas miała nosowo-żołądkową rurkę (rurkę NG) lub z powodu przypadkowego spożycia środka do czyszczenia rur jako dziecko.
• Rak żołądka (rak żołądka): Nowotwory w żołądku mogą powodować objawy podobne do raka przełyku.
• Łagodne guzy przełyku (takie jak mięśniak gładkokomórkowy przełyku): Większość guzów przełyku (około 99 procent) jest nowotworowych. Mogą jednak występować łagodne nowotwory, a większość z nich to mięśniaki gładkie.
• Achalazja: Achalazja jest rzadkim stanem, w którym prążek tkanki między dolnym przełykiem a żołądkiem (dolny zwieracz przełyku) nie rozluźnia się prawidłowo, utrudniając przejście pokarmu z przełyku do żołądka.

Inscenizacja

Ustalenie stadium raka jest ważne przy wyborze najlepszych opcji leczenia, w tym decyzji, czy operacja jest opcją. Połączenie testów obrazowania i wyników biopsji jest zwykle używane do określenia stadium.

Lekarze używająInscenizacja TNM metoda do klasyfikacji guza przełyku; ten system jest również stosowany w przypadku innych nowotworów. W przypadku raka przełyku lekarze dodają jednak dodatkową literę do akronimu G w celu uwzględnienia oceny guza. L jest również dodawany w przypadku raka płaskokomórkowego.

Specyfika stopniowania jest złożona, ale poznanie ich może pomóc w lepszym zrozumieniu choroby.

T oznacza guz: Liczba dla T opiera się na tym, jak głęboko w wyściółce przełyku rozciąga się guz. Najbardziej wewnętrzną warstwą (najbliżej pokarmu przechodzącego przez przełyk) jest blaszka właściwa. Następne dwie warstwy znane są pod nazwą podśluzówkowa. Poza tym lamina propria i wreszcie adventitia - najgłębsza warstwa przełyku.

• Tis: To oznacza raka in situ, guza, który obejmuje tylko bardzo górną warstwę komórek w przełyku.
• T1: Guz rozciąga się przez blaszkę właściwą i mięśnie muskularne. (W T1a guz zaatakował blaszkę właściwą lub muskularną śluzówkę, w T1b nowotwór przedostał się do błony podśluzowej).
• T2: Guz zaatakował mięsień (muscularis propria).
• T3: Nowotwór rozprzestrzenił się na przydance. Przebiła całą drogę przez mięśnie do otaczających tkanek.
• T4: T4a oznacza, że ​​guz rozprzestrzenił się poza przełyk, aby zaangażować sąsiadujące struktury, takie jak opłucna (wyściółka płuc), osierdzia (wyściółka serca), żyła azygotyczna, przepona i otrzewna (podszewka brzucha). T4b oznacza, że ​​nowotwór rozprzestrzenił się na aortę, kręgi lub tchawicę.

N oznacza węzły chłonne:

• N0: Nie ma zaangażowanych węzłów chłonnych.
• N1: Nowotwór rozprzestrzenił się na jeden lub dwa pobliskie (regionalne) węzły chłonne.
• N2: Nowotwór rozprzestrzenił się na trzy do sześciu pobliskich węzłów chłonnych.
• N3: Nowotwór rozprzestrzenił się na siedem lub więcej pobliskich węzłów chłonnych.

M oznacza metastasis (distant spread) raka:

• M0: Metastazy nie występują.
• M1: Występują przerzuty.

G oznacza ocenę:

Różni się to w przypadku gruczolakoraka i raka płaskonabłonkowego.

W przypadku gruczolakoraka:

• G1: Komórki wyglądają jak normalne komórki (dobrze zróżnicowane), a co najmniej 95 procent guza ma dobrze utworzone gruczoły.
• G2: Komórki wyglądają nieco inaczej niż normalne komórki (umiarkowanie zróżnicowane), a 5 procent do 95 procent guza wykazuje tworzenie gruczołów.
• G3: Komórki wyglądają bardzo nienormalnie (słabo zróżnicowane) z mniej niż 50 procentami guza wykazującego tworzenie gruczołów.

W przypadku raka płaskonabłonkowego:

• G1: Komórki wyglądają jak normalne komórki (dobrze zróżnicowane) i są ułożone w arkusze.
• G2: Komórki wyglądają trochę inaczej niż normalne komórki (nieco zróżnicowane).
• G3: Komórki wyglądają zupełnie inaczej niż komórki zdrowe (słabo zróżnicowane) i są rozmieszczone w gniazdach.

L oznacza lokalizację (tylko rak płaskonabłonkowy):

• Górny: Guz występuje w przełyku szyjki macicy do dolnej granicy żyły azygotycznej.
• Środkowy: Guz obecny jest od dolnej granicy żyły azygotycznej do dolnej granicy dolnej żyły płucnej.
• Niższy: Guz występuje pomiędzy dolną granicą dolnej żyły płucnej a żołądkiem (w tym nowotwory obejmujące połączenie przełykowo-żołądkowe).

Korzystając z powyższych, onkolodzy wtedywyznaczyć etap. Jest to uważane za stadium patologiczne, a nie kliniczne, które jest bardziej dokładne pod względem rokowania.

Raki gruczolakoraka przełyku

Etap 0: Rak występuje tylko w najbardziej wewnętrznej warstwie komórek wyściełających przełyk (Tis, N0, M0). Jest to również znane jako rak in situ.

Etap I: Guzy stadium I można znaleźć w dowolnym miejscu i są podzielone na etap IA, stopień IB i stopień IC.

• Etap IA: Guzy stopnia IA obejmują najbardziej wewnętrzne warstwy, ale nie rozprzestrzeniają się na warstwę podśluzową (T1a, N0, M0, G1).
• Etap IB: Guzy te mogą być podobne do stadium IA, ale bardziej nienormalne (T1a, N0, M0, G2) lub zostały zaatakowane przez warstwę podśluzową (T1b, N0, M0, G1-2).
• Etap IC: Guzy te mogą obejmować tylko najbardziej wewnętrzne warstwy, ale wydają się bardzo nieprawidłowe (T1, N0, M0, G3) lub rozprzestrzeniły się w mięśniu (T2, N0, M0, G1-2).

Etap II: W zależności od tego, gdzie rozprzestrzenił się rak, rak jelita II stopnia dzieli się na etap IIA i etap IIB.

• Etap IIA: W stadium IIA guz rozprzestrzenił się na mięsień i ma wyższy stopień (T2, N0, M0, G3).
• Etap IIB: W etapie IIB są też dwie podstawowe sytuacje. W jednym nowotwór obejmuje tylko najbardziej wewnętrzne warstwy tkanki, ale rozprzestrzenił się na jeden lub dwa pobliskie węzły chłonne (T1, N1, M0, dowolne G). W innym przypadku guz rozprzestrzenił się na przydankę, ale brak węzłów chłonnych (T3, N0, M0, dowolne G).

Etap III: Istnieją dwa podstacje stadium III.

• Etap IIIA: Obejmuje to nowotwory, które obejmują tylko najbardziej wewnętrzne warstwy, ale rozprzestrzeniły się na trzy do sześciu węzłów chłonnych (T1, N2, M0, dowolne G, dowolne miejsce) lub guzy, które rozprzestrzeniły się na mięsień, a także jeden do dwóch węzłów chłonnych (T2, N1, M0, dowolne G, dowolna lokalizacja).
• Etap IIIB: Istnieją trzy różne typy nowotworów, które mogą być sklasyfikowane jako stadium IIIB. W jednym, guz rozprzestrzenił się poza przełyk do sąsiednich struktur i może, ale nie musi, rozprzestrzenić się na węzły chłonne (T4a, N0-1, M0, dowolne G). W innym, guz rozprzestrzenił się na jeden lub dwa węzły chłonne i rozciąga się na przydanki (T3, N1, M0, dowolne G). W trzecim przypadku guz rozprzestrzenił się w pewnym stopniu poza warstwy wewnętrzne i obejmuje od trzech do sześciu węzłów chłonnych (T2-3, N2, M0, dowolne G).

Etap IV: Tylko gruczolakorak ma stadium IVA (rak płaskokomórkowy dzieli się na etap IVA i IVB). Istnieją cztery sytuacje, w których guz jest klasyfikowany do stopnia IV. Należą do nich nowotwory, które rozprzestrzeniły się na sąsiednie struktury, ale nie na aortę, kręgi lub tchawicę (T4A, N2, M0, dowolne G); nowotwory, które rozprzestrzeniły się na aortę, kręgi lub tchawicę (T4b, N0-2, M0, dowolne G); nowotwory, które rozprzestrzeniły się do siedmiu lub więcej węzłów chłonnych (T1-4, N0-3, M1, dowolne G); i nowotwory, które rozprzestrzeniły się poza przełyk i sąsiednie struktury do odległych rejonów ciała (T1-4, N0-3, M1, dowolne G).

Rak płaskokomórkowy etapów przełyku

W odróżnieniu od gruczolakoraka, ocena zaawansowania i rokowanie w odniesieniu do raka płaskokomórkowego obejmuje również lokalizację guza.

Etap 0: Rak występuje tylko w najbardziej wewnętrznej warstwie komórek wyściełających przełyk (Tis, N0, M0). Jest to również znane jako rak in situ. Guzy stadium 0 można znaleźć w dowolnym miejscu.

Etap I: Ten etap można podzielić na etap IA i IB, a guzy te mogą być zlokalizowane w dowolnym miejscu przełyku.

• Etap IA: Guz obejmuje tylko najbardziej wewnętrzne warstwy tkanki, ale jeszcze nie dotarł do warstwy podśluzowej. Komórki są bardzo normalne (T1a, N0, M0, G1).
• Etap IB: Istnieją trzy sytuacje, w których guz może być stadium IB. Jedna jest podobna do stadium IA, z wyjątkiem komórek rozciągających się do podśluzówki (T1b, N0, M0, G1). W innym, guz pozostaje w najbardziej wewnętrznych tkankach, ale komórki są bardziej nienormalne (T1, N0, M0, G2-3). W trzecim przypadku nowotwór rozprzestrzenił się, aby zaangażować mięsień, ale komórki są bardzo normalne i nie rozprzestrzeniły się na węzły chłonne (T2, N0, M0, G1).

Etap II:W zależności od tego, gdzie rozprzestrzenił się rak, rak jelita II stopnia dzieli się na etap IIA i etap IIB.

• Etap IIA: Istnieją trzy różne sposoby, w których guz można sklasyfikować jako stadium IIA. Obejmuje to guzy, które rozciągnęły się do mięśnia (podobne do stadium IB), ale komórki są bardzo nieprawidłowe (T2, N0, M0, G2-3). Ten etap obejmuje również nowotwory, które zaatakowały przydanki i znajdują się w dolnym przełyku (T3, N0, M0, dowolne G, dolne) lub w środkowym i górnym przełyku (T3, N0, M0, G1, górny środkowy).
• Etap IIB: Trzy są czterema różnymi sposobami, w których guz może być uważany za stadium IIB. Należą do nich nowotwory, które rozprzestrzeniły się na adventitia i mają nieprawidłowo pojawiające się komórki w dowolnym miejscu (T3, N0, M0, G2-3); guzy związane z przydankami i mające niezdefiniowaną klasę w dowolnym miejscu (T3, N0, M0, X) lub mają dowolną klasę, ale nieokreśloną lokalizację (T3, N0, M0, dowolne X) lub te, które dotyczyły tylko najgłębsze tkanki, ale rozprzestrzenił się na jeden lub dwa węzły chłonne (T1, N1, M0, dowolne G, dowolne miejsce).

Etap III: Guzy III stadium mogą być dowolnego gatunku i znajdować się w dowolnym miejscu.

• Etap IIIA: Etap IIIA obejmuje nowotwory, które obejmują tylko najbardziej wewnętrzne warstwy, ale rozprzestrzeniły się na trzy do sześciu węzłów chłonnych (T1, N2, M0, dowolne G, dowolne miejsce) lub guzy, które rozprzestrzeniły się na mięsień, a także jeden do dwóch węzłów chłonnych (T2, N1, M0, dowolne G, dowolna lokalizacja).
• Etap IIIB: Guzy te obejmują nowotwory, które rozprzestrzeniły się poza najbardziej wewnętrzne tkanki i obejmują węzły, w tym guzy, które są T4a, N0-1, M0, T3, N1, M0 i T2-3, N2, M0.

Etap IV: W przeciwieństwie do gruczolakoraka, rak płaskonabłonkowy dzieli się na stadium IVA i stadium IVB. Guzy te mogą być dowolnego gatunku i w dowolnym miejscu.

• Etap IVA: Guzy stopnia IVA mogą obejmować wiele węzłów chłonnych i rozprzestrzenić się na struktury znajdujące się w pobliżu przełyku, ale nie na odległe regiony. Należą do nich guzy zdefiniowane jako T4a, N2, M0, dowolne G, dowolna lokalizacja; T4b, N0-2, M0, dowolne G, dowolna lokalizacja; i T1-4, N3, M), dowolne G, dowolne miejsce.
• Etap IVB: Guzy te, w przeciwieństwie do wcześniejszych stadiów, rozprzestrzeniły się w odległych rejonach ciała (T1-4, N0-3, M1, dowolne G, dowolne miejsce).

Ekranizacja

Testy przesiewowe na raka to te, które są wykonywane na ludziach, którzy nie mają żadnych objawów choroby. (Jeśli objawy są obecne, wykonywane są testy diagnostyczne.) Obecnie nie ma badań przesiewowych na raka przełyku, które są dostępne dla ogółu społeczeństwa.

Ponieważ ryzyko raka przełyku jest podwyższone u osób z przełykiem Barretta, niektórzy lekarze zalecają okresowe badania przesiewowe z użyciem endoskopii. Uważa się, że znalezienie dysplazji (nieprawidłowych komórek), szczególnie wczesne złapanie ciężkich przypadków, może pozwolić na leczenie w celu usunięcia nieprawidłowych komórek w stadium przedrakowym.

To powiedziawszy, jak dotąd, istnieje minimalny brak dowodów na to, że to badanie zmniejsza śmiertelność z powodu raka przełyku. W tym samym czasie badania przesiewowe mogą potencjalnie szkodzić, np. Krwawieniu, perforacji przełyku lub innym problemom. Jest nadzieja, że ​​przyszłość przyniesie dowody, które pomogą ustalić, czy wskazane jest badanie osób z grupy wysokiego ryzyka.

Jakie są metody leczenia raka przełyku?

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej. Rak przełyku: Diagnoza. Zaktualizowano 12/2016.
• Bast, R., Croce, C., Hait, W. i in. Holland-Frei Cancer Medicine. Wiley Blackwell, 2017.
• National Cancer Institute. Przełyku Cancer Screening (PDQ) - profesjonalna wersja zdrowotna. Zaktualizowano 04/06/18.
• Rice, T., Patil, D., Blackstone, E. i in. 8. wydanie AJCC / UICC Stopień zaawansowania raka przełyku i połączenia węchowo-przełyku: zastosowanie do praktyki klinicznej. Roczniki kardiochirurgii. 2017. 6(2):119-130.