Guzy płuc neuroendokrynologiczne: objawy, diagnoza i leczenie

Neuroendokrynne nowotwory płuc (nowotwory płuc neuroendokrynne) to nowotwory, które powstają w komórkach zwanych komórkami neuroendokrynnymi i stanowią około 25 procent nowotworów płuc. Najczęściej spotykane z nich drobnokomórkowe nowotwory płuc i wielkokomórkowy rak płuca są dość dobrze znane, ale typowe i nietypowe guzy rakowe są słabiej poznane, nawet wśród onkologów.

Znaki ostrzegawcze są podobne do innych nowotworów płuc, z objawami takimi jak uporczywy kaszel i nawracające infekcje płuc, ale guzy rakowiaków często są pomijane wcześnie, zarówno z powodu braku świadomości, jak i faktu, że guzy te mogą nie pojawiać się na klatce piersiowej. RTG.

Testy takie jak tomografia komputerowa są najczęściej stosowane w diagnozie. Leczenie schorzeń we wczesnym stadium po operacji może dać szansę na wyleczenie, chociaż leczenie jest trudniejsze w zaawansowanych stadiach choroby.

Ponieważ drobnokomórkowy rak płuca i rak wielkokomórkowy płuc (rodzaj niedrobnokomórkowego raka płuca) są szczegółowo omówione w innym miejscu, artykuł ten skupi się przede wszystkim na typowych i nietypowych rakowych nowotworach płuc.

Typowe guzy rakowiaków stanowią około 1,8% raków płuca, przy czym atypowe guzy rakowe obejmują około 0,2% tych nowotworów. Z przyczyn, które nie są pewne, częstość występowania nowotworów rakowiaka płucnego wzrosła znacząco w ciągu ostatnich 30 lat, a niektóre źródła szacują, że guzy rakowiaków stanowią obecnie aż sześć procent przypadków raka płuc.

Guzy neuroendokrynne

Guzy neuroendokrynne powstają z komórek neuroendokrynnych, komórek, które są odpowiedzialne za lecznicze tkanki nabłonkowe, takie jak tkanki, które wyściełają drogi oddechowe, organy trawienne i inne.

W płucach uważa się, że komórki neuroendokrynne reagują na tlen i dwutlenek węgla i odgrywają rolę w przepływie powietrza i krwi. Pomagają także kontrolować wzrost i naprawę innych typów komórek płucnych. (Ludzie żyjący na dużych wysokościach mają większą liczbę tych komórek w swoich płucach). Płuca są drugim po nowotworach najczęściej spotykanym miejscem występowania guzów neuroendokrynnych, z nowotworami występującymi również w narządach, takich jak grasica i jajnik.

Guzy neuroendokrynne są heterogenną grupą nowotworów, które różnią się znacznie pod względem ich agresywności, odpowiedzi na leczenie i rokowania. Komórki te zachowują się w pewien sposób jak komórki nerwowe i na inne sposoby, takie jak komórki endokrynologiczne (komórki produkujące hormony), a niektóre z tych nowotworów wytwarzają substancje działające jak hormony w ciele.

Rodzaje

Światowa Organizacja Zdrowia rozwinęła guzy neuroendokrynne w płucach w trzy różne kategorie:

• Niski stopień (dobrze zróżnicowany): w tym typowe guzy rakowiaków
• Średniozaawansowany (dobrze zróżnicowany): w tym atypowe guzy rakowiakalne
• Wysoki stopień (słabo zróżnicowany): obejmuje dużego raka płuca i drobnokomórkowego raka płuc

Rak drobnokomórkowy płuc

Rak drobnokomórkowy stanowi od 15% do 20% guzów płuc i jest zwykle szybko rosnącym i agresywnym rakiem. Ma tendencję do wczesnego rozprzestrzeniania się i często jest przerzutowa w momencie rozpoznania.

Rak wielkokomórkowy płuc

Rak wielkokomórkowy płuc jest jednym z podtypów niedrobnokomórkowego raka płuca i stanowi około trzech procent nowotworów płuc. Guzy te również szybko rosną. Podobnie jak drobnokomórkowy rak płuc, guzy te mają tendencję do występowania centralnie, w pobliżu dużych dróg oddechowych, a zatem często powodują objawy we wczesnym stadium choroby.

Guzy rakowe (typowe i nietypowe)

Rakowiaki są uważane za guzy o niskim stopniu złośliwości i zwykle rosną powoli. Występują one w młodszym wieku niż większość nowotworów płuc, ze średnią wieku od 50 do 60 lat w chwili rozpoznania. Guzy rakowiakowe mogą występować w każdym wieku i są najczęstszym guzem płuc stwierdzonym w dzieciństwie.

Istnieją dwa główne podtypy nowotworów złośliwych:

• Typowe rakowiaki są najczęstszym typem nowotworów rakowych, stanowiących około 90 procent tych nowotworów. Mają tendencję do niskiego stopnia, powolnego wzrostu i często są diagnozowane we wczesnych stadiach.
• Nietypowe rakowiaki są zazwyczaj pośrednie (między dobrze zróżnicowanymi i słabo zróżnicowanymi, o ile normalne są komórki pod mikroskopem). Są zwykle bardziej agresywne niż typowe rakowiaki, ale mniej agresywne niż większość innych nowotworów płuc. Nietypowe rakowiaki mają większe szanse na przerzuty lub nawrót po leczeniu niż typowe nowotwory rakowiaka.

Większość typowych guzów rakowiaków rośnie w pobliżu dużych dróg oddechowych płuc. Nietypowe rakowiaki mogą występować centralnie lub obwodowo, z mniej więcej taką samą liczbą guzów występujących w każdej lokalizacji.

Częstość występowania nowotworów rakowych rośnie i może być częstsza niż kiedyś sądzono. Badanie opublikowane w World Journal of Surgical Oncology wyraził obawy, że guzy rakowiaków są często błędnie diagnozowane jako gruczolakoraki płuca. Ponieważ możliwości leczenia, inne niż w przypadku choroby we wczesnym stadium, różnią się między tymi rodzajami, może to mieć wpływ na wyniki, jeśli nie zostaną należycie zaklasyfikowane.

Objawy

Jak zauważono wcześniej, guzy neuroendokrynne często występują w pobliżu dużych dróg oddechowych, a pierwsze objawy choroby są często związane z niedrożnością dróg oddechowych przez nowotwór. To powiedziawszy, znaczna liczba osób z rakowiakami jest bezobjawowa w momencie rozpoznania.

Objawy i objawy mogą obejmować:

• Uporczywy kaszel
• Kaszel z krwią (hemoptysis)
• Nawracające infekcje, takie jak zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc (z powodu niedrożności dróg oddechowych przez nowotwór)
• Świszczący oddech

Rzadziej (i zazwyczaj na zaawansowanym etapie) ludzie mogą odczuwać ból w klatce piersiowej, duszność, chrypkę, niewyjaśnioną utratę wagi i ogólne złe samopoczucie.

Niektóre nowotwory rakowiaków mogą również wywoływać wyjątkowe objawy spowodowane przez substancje (hormony i substancje podobne do hormonów) wytwarzane i wydzielane przez guzy. Zespół rakowiaka jest konstelacją objawów wywołanych przez substancje wytwarzane przez nowotwory (takie jak serotonina) i może obejmować zaczerwienienie twarzy i szyi, biegunkę i inne objawy.

Guzy, które wydzielają hormon zwany hormonem adrenokortykotropowym (ACTH), mogą wywoływać zespół Cushinga, który charakteryzuje się przyrostem masy ciała, osłabieniem, ciemnieniem skóry i nadmiernym porostem włosów na twarzy i ciele (hirsutyzm). (ACTH stymuluje nadnercza do produkcji kortyzolu i innych hormonów.)

Guzy, które wydzielają hormon wzrostu, mogą powodować akromegalię, stan obejmujący wzrost rąk i stóp u dorosłych. Inne nowotwory mogą wytwarzać substancje, które prowadzą do podwyższonego poziomu wapnia we krwi (hiperkalcemia) ze skurczami mięśni i pomieszaniem innych objawów.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Podczas gdy przyczyny nowotworów neuroendokrynnych są niepewne, zidentyfikowano kilka czynników ryzyka.

Raki płuc małych i dużych komórek są silnie związane z paleniem, a czynniki ryzyka są podobne do innych ogólnych czynników ryzyka dla raka płuc.

Nowotwory rakowiakowe nie były jednak jednoznacznie związane z paleniem papierosów i toksynami środowiskowymi. Guzy te można znaleźć u młodych dorosłych, a nawet dzieci, a jak zauważono, częstość występowania wzrasta z nieznanych przyczyn. Są częstsze u kobiet niż u mężczyzn i częściej u białych niż u czarnych, Azjatów czy Latynosów.

Nowotwory rakowiakowskie występują nieco częściej u osób, u których choroba wystąpiła w rodzinie, ale większość osób, u których rozpoznano chorobę, nie ma historii rodzinnej. Nowotwory rakowiakowe są związane z niektórymi zespołami genetycznymi, takimi jak wieloogniskowa neoplazja 1 (MEN1). Około 5 do 8 procent osób z MEN1 rozwinie guz rakowy płuc.

Diagnoza

Rozpoznanie guzów neuroendokrynnych (szczególnie nowotworów rakowych) może obejmować kombinację badań krwi, badań obrazowych i biopsji płuc.

Badania krwi

Badania krwi nie są stosowane do bezpośredniego diagnozowania guzów neuroendokrynnych, ale mogą pomóc w odróżnieniu podtypów choroby lub zidentyfikować określone funkcje komórek (i w konsekwencji potencjalne opcje leczenia).

Wskaźnik proliferacji Ki67 można stosować do rozróżniania nowotworów o wysokim stopniu złośliwości (takich jak drobnokomórkowy rak płuca) od guzów o niskiej złośliwości (rakowiaków). W przypadku rakowiaków guzy o wyższym Ki67 (więcej niż 15%) mogą częściej reagować na chemioterapię, podczas gdy u osób z niskim poziomem (mniej niż 10%) istnieje większe prawdopodobieństwo odpowiedzi na analogi somatostatyny (patrz poniżej).

Niektóre komórki neuroendokrynne wytwarzają substancje (peptydy lub aminy), które można znaleźć we krwi lub moczu, takie jak ACTH, hormon wzrostu, hormon pobudzający melanocyty i inne.

Wykonuje się również panel ogólnej chemii, poszukując zmian, które mogą być związane z rozprzestrzenianiem się tych nowotworów do wątroby lub kości.

Badania obrazowania

Rentgen klatki piersiowej jest często pierwszym testem wykonanym, gdy dana osoba widzi swojego lekarza, ale rakowiaki można łatwo pominąć (prześwietlenia klatki piersiowej pomijają około 25 procent rakowiaków). W przypadku rakowiaków lekarze najczęściej zalecają TK jamy brzusznej wraz z tomografią klatki piersiowej.

Można również zastosować scyntygrafię receptora somatostatyny. W tych skanach dana osoba otrzymuje substancję hormonopodobną oktreotyd przyłączoną do cząsteczki radioaktywnej (ind-111). Oktreotyd wiąże się z guzami rakowiaka, a skan może wykryć miejsce występowania radioaktywności w organizmie w celu zlokalizowania guza.

W przypadku typowych rakowiaków zwykle nie są wymagane dalsze badania kliniczne, ale często wykonuje się je za pomocą atypowych rakowiaków. Należą do nich CT lub MRI w celu znalezienia dowodów na przerzuty do wątroby. Skany PET są testami, które mają na celu zwiększenie aktywności metabolicznej w komórkach nowotworowych. Ponieważ guzy rakowiaków zwykle nie mają zwiększonej aktywności metabolicznej, te skany zwykle nie są bardzo pomocne (rakowiaki mogą wyglądać łagodnie na skanie PET).

Bronchoskopia

Bronchoskopia jest testem, w którym elastyczna rurka jest przewleczona przez usta i w dół do oskrzeli. Ponieważ wiele nowotworów rakowych znajduje się w dużych drogach oddechowych lub w ich pobliżu, procedura ta umożliwia lekarzom wizualizację guza i często wykonuje biopsję (około 75 procent rakowiaków można znaleźć na bronchoskopii).

Biopsja

Gdy podejrzewa się raka rakowiaka, zwykle konieczna jest biopsja płuca w celu postawienia ostatecznej diagnozy. Można tego dokonać za pomocą biopsji igłowej, szczotkowania podczas bronchoskopii lub ultrasonografii przezoskrzelowej (badanie, w którym stosuje się ultradźwięki w celu zlokalizowania guzów w pobliżu, ale głębokiej do dróg oddechowych, a następnie wykonuje się biopsję igły z prowadzeniem ultradźwiękowym z w obrębie dróg oddechowych).

Inscenizacja

Po rozpoznaniu nowotworów rakowych dzielą się na cztery etapy w taki sam sposób jak inne nowotwory płuc. Lekarze używają czegoś, co nazywa się TNM, który bada rozmiar guza, czy guz rozprzestrzenił się na dowolne węzły chłonne i czy ma przerzuty, aby określić stadium. Etapy 1, 2 i 3A są często nazywane wczesnym stadium raka płuca, podczas gdy stadium 3B i stadium 4 uważa się za zaawansowane.

Typowe rakowiaki są często diagnozowane na etapie 1, podczas gdy połowa atypowych rakowiaków to co najmniej stadium 2 lub stadium 3 w chwili rozpoznania.

Zabiegi

Możliwości leczenia nowotworów rakowiaków zależeć będą od stadium choroby, umiejscowienia guza i wielu innych.

Niestety, niektóre z nowszych metod leczenia raka płuc, takich jak terapie celowane i immunoterapia, mają ograniczone zastosowanie w przypadku nowotworów rakowych. To powiedziawszy, rokowanie nowotworów rakowych jest znacznie lepsze niż w przypadku innych typów raka płuc, a po złapaniu we wczesnych stadiach chirurgia może być leczona. Ponieważ stosunkowo niewiele badań dotyczy najlepszych opcji leczenia zaawansowanych rakowiaków, obecnie nie ma standardu opieki nad tymi nowotworami.

(Leczenie małych i dużych komórek raka płuca omówione jest osobno pod tymi artykułami).

Chirurgia

W przypadku rakowiaków we wczesnym stadium, leczenie raka płuc jest leczeniem z wyboru i może być lecznicze. W zależności od wielkości guza, lekarz może zalecić resekcję klina, w którym usuwa się guz i klin tkanki otaczającej guz, lobektomię, w której usunięto płat płuca (prawe płuco ma trzy płaty a lewe płuco ma dwa płaty) lub pneumonektomię, w której usuwa się całe płuco.

Podczas, gdy pneumonektomia brzmi jak główna procedura (i tak jest), wiele osób, zwłaszcza tych, które mają dobry ogólny stan zdrowia przed operacją, są w stanie żyć pełnią, aktywnie żyć tylko jednym płucem.

Operację można wykonać przez duże nacięcie w klatce piersiowej (poprzez torakotomię), ale stosowanie minimalnie inwazyjnej chirurgii płuc staje się coraz powszechniejsze (i wiąże się z krótszym pobytem w szpitalu i szybszym powrotem do zdrowia). W chirurgii torakoskopowej z użyciem wideo wykonuje się kilka małych nacięć w klatce piersiowej, a odcinek lub płat płuc usuwa się za pomocą specjalnych instrumentów.

W zależności od wielkości guza, biopsje węzłów chłonnych mogą być pobrane z węzłów chłonnych w pobliżu obszaru, w którym oskrzela wchodzą do płuc (węzłów chłonnych wnęki) i / lub węzłów chłonnych w obszarze między płucami (śródpiersie węzłów chłonnych).

W przeciwieństwie do wielu rodzajów raka płuca, leczenie uzupełniające (chemioterapia i / lub terapia radiologiczna po zabiegu "oczyszczenia" pozostałych komórek) nie jest zwykle stosowane, nawet w bardziej zaawansowanym stadium nowotworów rakowych.

Terapia biologiczna / Everolimus

Leczenie guzów rakowiaka jest trudniejsze, gdy choroba jest zaawansowana lub rozprzestrzenia się na inne obszary ciała. Biologiczny lek Afinitor (everolimus) został zatwierdzony w 2016 r. Jako jedyne zatwierdzone leczenie pierwszego rzutu w przypadku nowotworów rakowiaka płuc. Zaleca się progresywne i nieoperacyjne rakowiaki, które nie wydzielają substancji hormonopodobnych (nieczynnych rakowiaków). W przypadku typowych i atypowych rakowiaków stwierdzono, że Afinitor zmniejsza postęp choroby i poprawia przeżycie.

Afinitor jest inhibitorem mTOR, lekiem, który zakłóca sygnał, który powoduje, że komórki nowotworowe dzielą się i rosną. Jest traktowana jako codzienna tabletka i zwykle jest dobrze tolerowana, a tylko około 10% ludzi ma znaczące skutki uboczne.

Analogi Somatostatyny

Analogi somatostatyny były stosowane u osób z rakowiakami nowotworowymi przewodu pokarmowego i mogą być skuteczne u osób, które mają guzy wydzielające substancje prowadzące do zespołu rakowiaka. Zaleca się je jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z wolno rosnącymi wolno rosnącymi rakami rakowiaka płuca z receptorem somatostatyny. Sandostatyna (oktreotyd), Somatulina (lanreotyd) i Signifor (pasyreotyd) mogą zmniejszać objawy raka rakowiaka i tymczasowo zmniejszać wielkość guza rakowiaka, ale nie są leczeniem.

Chemoterapia

Guzy rakowe nie reagują bardzo dobrze na chemioterapię, ale chemioterapia może być stosowana w przypadku guzów, które nie reagują na inne terapie, w szczególności nowotwory o wysokim wskaźniku proliferacji Ki67.

Radioterapia

Radioterapia może być opcją, jeśli guz jest wczesny, ale operacja nie jest możliwa. Specjalistyczne techniki, takie jak radiochirurgia stereotaktyczna (SBRT), dostarczają dużych dawek promieniowania na niewielki obszar tkanki i czasami mogą dawać wyniki podobne do uzyskiwanych przy zabiegach chirurgicznych.

Leki radioaktywne, takie jak połączenie oktreotydu z cząstką radioaktywną stosowaną do skanu, mogą być stosowane w wyższych dawkach w leczeniu nowotworów rakowych. Takie podejście było skuteczne u niektórych osób z zaawansowanymi rakami rakowymi, które nie reagowały na żadne inne metody leczenia, ale nadal jest uważane za badania.

Leczenie przerzutów

W przypadku innych postaci raka płuca pojedyncze lub tylko kilka przerzutów (oligometastaz) traktuje się czasami jako cel długotrwałego przeżycia. Ponieważ znacznie mniej badań przeprowadzono na rakowiakach, nie jest pewne, czy specyficzne leczenie przerzutów do kości czy przerzutów do wątroby może mieć wpływ na przeżycie.

Badania kliniczne

Obecnie prowadzone są badania kliniczne w celu znalezienia lepszych sposobów leczenia nowotworów rakowych w płucach. Docelowy lek Sutent (sunitynib) okazał się pomocny w rakowiakach trzustki. Inhibitory angiogenezy, takie jak Avastin (bevacizumab) również są oceniane.

Paliatywny

Opieka paliatywna lub leczenie objawów związanych z rakiem może znacznie poprawić jakość życia osób z zaawansowanym rakiem płuca, takich jak zaawansowane nowotwory rakowe. Oprócz radzenia sobie z bólem, niedrożnością dróg oddechowych i innymi objawami fizycznymi, opieka ta ma na celu pomóc ludziom z emocjonalnymi i duchowymi problemami związanymi z rakiem.

Podczas gdy hospicjum jest uważane za formę opieki paliatywnej, opieka paliatywna może być stosowana nawet w przypadku osób z nowotworami o wysokiej zdolności leczenia. Wiele ośrodków onkologicznych oferuje obecnie konsultacje w zakresie opieki paliatywnej.

Zapobieganie i badania przesiewowe

Podczas gdy badania przesiewowe w kierunku nowotworów rakowych nie są zalecane dla ogółu społeczeństwa, niektórzy lekarze zalecają badania przesiewowe osób z wieloma nowotworami endokrynnymi 1. W przypadku tych osób zaproponowano badania CT klatki piersiowej co 3 lata, począwszy od wieku 20 lat, ale nie mamy żadnych dane pokazujące, czy poprawia to przeżycie.

Badania przesiewowe pod kątem nowotworów neuroendokrynnych dużych komórek i małych komórek są zgodne z ogólnymi wytycznymi badań przesiewowych w kierunku raka płuc.

Rokowanie

Prognozy dotyczące drobnokomórkowego i wielkokomórkowego raka płuca omówione są osobno pod tymi artykułami.

Prognozy dotyczące nowotworów rakowych są jednak znacznie lepsze niż w przypadku innych postaci raka płuc. Rokowanie jest lepsze dla nowotworów we wczesnym stadium zaawansowania niż w przypadku zaawansowanych nowotworów, z ogólną 5-letnią przeżywalnością dla typowych guzów rakowych w płucach między 85% a 90%, a 5-letnim czasem przeżycia dla atypowych rakowiaków, 50% do 70%.

Słowo od DipHealth

Pomimo rosnącej liczby guzów rakowiaka płuc stosunkowo mało badań skupia się na tych nowotworach, a świadomość społeczna i lekarzy jest bardzo potrzebna. Z tego powodu ważne jest, aby być swoim własnym adwokatem pod opieką i zadawać wiele pytań. Istnieje wiele powodów, dla których uzyskanie drugiej opinii jest ważne i często zaleca się (w przypadku rzadkich nowotworów, takich jak rakowiaki), że drugą opinię można uzyskać w większym ośrodku onkologicznym lub w wyznaczonym ośrodku onkologicznym w National Cancer Institute.

Ośrodki te częściej mają onkologów, którzy specjalizują się wyłącznie w nowotworze płuc, a nawet w rakowiakach. Szukanie wsparcia i informacji od innych, którzy stoją przed tą samą podróżą, jest również nieocenione i istnieje bardzo aktywna społeczność zajmująca się rakiem płuc.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Hendifar, A., Marchevsky, A. i R. Tuli. Guzy neuroendokrynne płuc: aktualne wyzwania i postępy w diagnostyce i leczeniu dobrze zróżnicowanej choroby. Journal of Thoracic Oncology. 2017. 2(3):425-436.
• Demirici, T., Herold, S., Kopp, A. i in. Naddiagnozowanie typowego guza rakowatego jako gruczolakoraka płuc: opis przypadku i przegląd piśmiennictwa. World Journal of Surgical Oncology. 2012. 10(1)19.
• Puscedda, S., Russo, G., Marcerelli, M. i in. Diagnostyka i postępowanie w przypadku typowych i nietypowych rakowatych płuc. Recenzje krytyczne w onkologii / hematologii. 2016. 100:167-176.
• Wollin, E. Postępy w diagnostyce i leczeniu dobrze zróżnicowanych i średnio-zależnych guzów neuroendokrynnych płuc. skrzynia. 2017. 151(5):1141-1146.
• Hilal, T. Obecne rozumienie i podejście do dobrze zróżnicowanych guzów neuroendokrynnych płuc: Aktualizacja klasyfikacji i zarządzania. Postępy terapeutyczne w onkologii medycznej. 2017. 9(3):189-199.
• Melosky, B. Guzy neuroendokrynne niskiego stopnia płuca. Frontiers in Oncology. 2017. 7:119.