Dlaczego lęk występuje często po poronieniu i jak sobie radzić

Po wystąpieniu poronienia lub urodzenia martwego dziecka rodzice często mają objawy depresji lub lęku. Podczas gdy wielu z nas dość dobrze rozumie, czym jest depresja, lęk jest czymś, co wielu ludzi przyjmuje jako "bycie na krawędzi".

Ale w rzeczywistości jest to coś więcej. Podobnie jak depresja, lęk może poważnie zakłócać zdolność danej osoby do funkcjonowania i często wymaga leczenia i poradnictwa, aby w pełni rozwiązać podstawowy uraz. W rzeczywistości większość badań sugeruje, że zaburzenia lękowe są bardziej powszechnym stanem po utracie ciąży niż depresji.

Zaburzenia lękowe często obserwowane po ciąży i poronieniu

Zaburzenia lękowe to poważne choroby psychiczne, które powodują poważne obawy lub lęki, które nie ustępują, a nawet mogą się pogarszać w miarę upływu czasu. Zaburzenia lękowe występują w różnych postaciach, z których każda ma odrębne cechy i cele terapeutyczne.

Typy częściej obserwowane po ciąży to uogólnione zaburzenia lękowe (GAD), zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), zespół ostrego stresu (ASD) i zespół stresu pourazowego (PTSD).

Kobiety częściej niż mężczyźni doświadczają zaburzeń lękowych.

Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD)

Uogólnione zaburzenie lękowe, pomimo swojej nazwy, jest bardzo specyficzne, w jaki sposób iw jakim stopniu może wpływać na jednostkę. Z definicji GAD jest ciągłym, nadmiernym i natrętnym zmartwieniem, które pojawia się przez większość dni i trwa dłużej niż sześć miesięcy.

U kobiet, które doświadczyły utraty ciąży, GAD może zacząć się od obaw o powikłania medyczne po procedurze rozszerzenia i ewakuacji (D & E), obawy o powtarzające się poronienia lub wątpliwości, czy leżący u podstaw stan chorobowy lub genetyczny mógł przyczynić się do utraty. Te obawy pogłębiają tylko uczucia żalu i straty, które kobieta w naturalny sposób odczuwa.

GAD jest trudny do kontrolowania i może objawiać się szeregiem objawów, w tym:

• Uporczywy niepokój lub niepokój
• Zmęczenie
• Słaba koncentracja, czasami towarzyszą jej problemy z pamięcią
• Drażliwość
• Napięcie i bóle mięśni
• Problemy ze snem

Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)

Co ciekawe, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są powszechnie obserwowane w czasie ciąży, a naukowcy uważają, że warunki te mogą być związane z hormonami. Z drugiej strony, kobiety, które doświadczyły utraty ciąży są o osiem razy bardziej podatne na rozpoznanie OCD niż osoby, które nie mają.

OCD charakteryzuje się nadmiernymi myślami (obsesjami), które prowadzą do powtarzających się zachowań (kompulsje). Objawy najlepiej scharakteryzować w następujący sposób:

• Uporczywe myśli o niepokojącej naturze
• Używanie rytuałów do kontrolowania lub odwracania uwagi od niepokojących myśli
• Rytuały i / lub myśli, które zakłócają codzienne życie danej osoby

Niepokojące myśli mogą być gwałtowne lub jawnie seksualne, co może dodatkowo podsycić ukryty lęk.

Zespół ostrego stresu (ASD)

Uważa się, że ostre zaburzenie stresowe dotyczy jednej na 10 kobiet, które doświadczyły utraty ciąży. ASD jest bezpośrednio związane z traumatycznym wydarzeniem i może ujawnić się w ciągu kilku godzin od zdarzenia.

W przeciwieństwie do tego, co niektórzy mogliby zakładać, ASD nie jest bezpośrednio związana z czasem poronienia lub porodu martwego. Częściej niż nie, występuje u kobiet, które doznały utraty przed 20 tygodniem ciąży, a nie później.

Objawy ASD mogą obejmować:

• Poczucie drętwienia lub braku reakcji emocjonalnej
• Uczucie oszołomienia lub na zewnątrz siebie
• Niemożność przypomnienia aspektów traumy
• Przekazywanie zdarzenia poprzez powtarzające się myśli, marzenia lub retrospekcje
• Unikanie wszystkiego, co przypomina o poronieniu
• Uporczywe szykany i / lub dystres

ASD jest podobny do PTSD, ale trwa co najmniej dwa dni, ale nie dłużej niż cztery tygodnie.

PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder)

Badania od dawna sugerują, że około jeden procent kobiet z ASD przejdzie do zespołu stresu pourazowego po poronieniu. Objawy PTSD są zasadniczo takie same jak ASD, ale są definiowane jako trwające dłużej niż miesiąc.

Jednak ostatnie badania pokazują nieco inny obraz, sugerujący, że wskaźniki PTSD mogą być znacznie wyższe. Według badań przeprowadzonych przez Imperial College w Londynie, wśród 186 kobiet, które doświadczyły wczesnej utraty ciąży, 28% spełniło kryteria prawdopodobnego PTSD po trzech miesiącach obserwacji.

Ponadto nasilenie objawów PTSD nie miało związku z ciężkością lub rodzajem doświadczanego poronienia. Po stronie plusa objawy ustępowały po drugim miesiącu.

Co robić, jeśli po poronieniu odczuwasz uporczywy lęk

Jeśli po utracie ciąży odczuwasz ciągły niepokój, nie jesteś sam. Większość badań sugeruje, że jest to bardziej powszechne doświadczenie, niż można sobie wyobrazić.

Badanie z 2011 r. Obejmujące 13 000 kobiet, które doświadczyły poronienia, wykazało, że 15 procent miało istotny klinicznie niepokój i / lub depresję, które utrzymywały się przez trzy lata. Co powinno nam to powiedzieć, że takich symptomów, nawet małych, nigdy nie należy lekceważyć.

Dziś mamy szczęście, że mamy skuteczne leczenie tych zaburzeń. Współpracując z wykwalifikowanym specjalistą zdrowia psychicznego, możesz zacząć pogodzić się ze swoimi lękami i odzyskać część kontroli, którą straciłeś.

Uzdrawianie nie oznacza zapominania. Komunikuj się z innymi, znajduj grupy wsparcia, pozwól sobie na żałobę i nie bój się sięgać po profesjonalną pomoc.