Przegląd neutropenii podczas chemioterapii

Neutropenia jest niepokojącym skutkiem ubocznym chemioterapii i jest definiowana jako zmniejszona liczba neutrofili (rodzaj białych krwinek) we krwi. Neutrofile są główną obroną organizmu przed infekcjami bakteryjnymi, a zmniejszenie liczby białych krwinek w wyniku chemioterapii może zwiększyć ryzyko poważnych i zagrażających życiu infekcji. Neutropenia może być łagodna, umiarkowana lub ciężka, i zdiagnozowano badanie krwi, oceniając całkowitą liczbę białych krwinek, a także liczbę neutrofilów. Leczenie może obejmować zapobiegawcze antybiotyki lub leki, które stymulują wytwarzanie białych komórek przez szpik kostny. Najlepszym sposobem leczenia jest profilaktyka. Istnieje wiele sposobów, dzięki którym ludzie mogą zmniejszyć ryzyko infekcji podczas chemioterapii.

Objawy

Nie ma żadnych objawów związanych z niską liczbą neutrofilów per se, ale objawy zakażenia często występują z powodu braku neutrofilów w organizmie, aby zwalczyć infekcje bakteryjne. Mogą to być:

• Gorączka większa niż 100,5 stopni F
• Dreszcze
• Podrażnione gardła
• Kaszle
• Skrócenie oddechu
• Spalanie za pomocą oddawania moczu lub krwi w moczu
• Ból krzyża (objaw możliwej infekcji nerek)
• Biegunka
• Wysypki
• Zaczerwienienie, obrzęk lub drenaż wokół urazu lub innego wejścia do organizmu, takiego jak port lub linia IV
• Zmiany w stanie psychicznym, takie jak dezorientacja, a nawet utrata przytomności

Przyczyny

Chemioterapia atakuje szybko dzielące się komórki, w tym komórki szpiku kostnego, które stają się neutrofilami. Niektóre leki chemioterapeutyczne częściej powodują neutropenię niż inne. Ważna jest także dawka chemioterapii, a większe dawki leków chemioterapeutycznych (takich jak terapia z podwójną dawką z rakiem piersi) częściej powodują neutropenię niż niższe dawki. Chemioterapia z bardzo wysoką dawką, taka jak stosowana przed przeszczepem szpiku kostnego, może powodować ciężką neutropenię, a neutropenia jest odpowiedzialna za znaczną śmiertelność związaną z tą procedurą.

Diagnoza

Lekarz zleci pełną morfologię krwi (CBC) przed i po chemioterapii w celu ustalenia liczby białych krwinek (WBC). Całkowita liczba białych krwinek mieści się zwykle w zakresie od 4000 do 10 000 białych krwinek na milimetr sześcienny. Twój lekarz będzie zainteresowany twoją bezwzględną liczbą neutrofilów (ANC), która jest nieco niższa niż twoja całkowita liczba białych. Normalny ANC mieści się w zakresie od 2500 do 6000 neutrofili na milimetr sześcienny. Istnieją 3 stopnie neutropenii:

• ANC od 1000 do 1500: łagodny (oznaczający minimalne ryzyko zakażenia)
• ANC od 500 do 1000: Umiarkowane (związane z umiarkowanym ryzykiem zakażenia)
• ANC mniejsze niż 500: Ciężkie (wskazujące na wysokie ryzyko rozwinięcia się infekcji)

Leczenie

Jeśli liczba białych staje się zbyt niska, może być konieczne wstrzymanie następnej dawki chemioterapii. W rzeczywistości w badaniu z 2015 roku zauważono, że neutropenia jest najczęstszą przyczyną ograniczania dawek leków stosowanych w chemioterapii.

To powiedziawszy, opóźnianie chemioterapii może zmniejszyć jej skuteczność, a Twój onkolog może zamiast tego zalecić leczenie mające na celu zwiększenie liczby neutrofilów. W sytuacjach, w których nie jest to możliwe, na przykład w ramach przygotowania do przeszczepu komórek macierzystych, zwykle potrzebna jest hospitalizacja i izolacja. Opcje leczenia obejmują:

• Prewencyjne antybiotyki: Czasami antybiotyki są stosowane prewencyjnie przed wystąpieniem jakichkolwiek oznak infekcji.
• Leki: Leki (czynniki wzrostu) można stosować w celu stymulowania wytwarzania neutrofili w szpiku kostnym (profilaktycznie lub w leczeniu niskiej liczby neutrofilów). Obejmują one:
  • Neupogen (filgrastym, G-CSF)
  • Neulasta (pegfilgrastim)
  • Leukine (sargramostim, GM-CSF)

Leczenie zakażeń

Infekcje mogą być bardzo poważne, gdy brakuje białych krwinek, aby zwalczyć bakterie. Jeśli masz infekcję w tym ustawieniu, twój onkolog zwykle zaleci hospitalizację z użyciem dożylnych antybiotyków.Antybiotykoterapia antybiotykami o szerokim spektrum działania zalecana jest także osobom, u których występuje "neutropenia z gorączką", gorączka sugerująca zakażenie, nawet jeśli źródło zakażenia nie jest oczywiste.

Zmniejszając ryzyko infekcji

Oprócz wszelkich metod leczenia zalecanych przez onkologa, możesz zmniejszyć ryzyko zakażenia podczas chemioterapii:

• Ćwicz ostrożne mycie rąk (siebie i twoich bliskich): To jest najważniejszy rzecz, którą możesz zrobić, aby obniżyć swoje ryzyko.
• Użyj mydła w płynie zamiast mydła w kostce.
• Unikaj ludzi z infekcjami.
• Unikaj dużych tłumów, na przykład centrów handlowych i kin
• Unikaj dzieci (i dorosłych), które niedawno otrzymały szczepionki zawierające żywe wirusy, takie jak szczepionka przeciwko ospie wietrznej lub szczepionka przeciwko grypie do nosa (FluMist).
• Pomiń wszystkie szczepienia (na przykład szczepionkę przeciw grypie lub zapalenie płuc), dopóki nie przedyskutujesz ich z onkologiem (dowiedz się więcej o szczepieniach dla osób chorych na raka, które powinieneś mieć, których powinieneś unikać, i kiedy musisz się martwić o szczepienia żywymi wirusami inni mogli to przekazać.)
• Unikaj wszelkich prac dentystycznych, dopóki nie omówisz tego z lekarzem onkologiem.
• Unikaj surowych jaj i niedogotowanego mięsa, ryb lub owoców morza. Użyj bezpiecznych praktyk gotowania.
• Zwierzęta domowe mogą być źródłem infekcji, gdy liczba białych krwinek jest niska. Poproś kogoś, aby zmienił kuwetę, wyczyścił klatkę lub zmienił akwarium. Unikaj używania gadów. Jest to powód do cofnięcia się i umożliwienia innym pomocy - skorzystania z niego.
• Zapytaj swojego lekarza przed użyciem leków takich jak acetaminofen (tylenol). Mogą one maskować gorączkę.
• Kobiety powinny unikać tamponów i zamiast tego używać podpasek.
• Użyj golarki elektrycznej.
• Unikaj obcinania skórek. Najlepiej unikać manicure i pedicure, dopóki nie ukończysz chemioterapii.
• Ćwicz dobrą pielęgnację skóry. Zaadresować choroby skóry związane z chemioterapią z onkologiem.

Kiedy zadzwonić do lekarza

Powinieneś poinformować swojego lekarza onkologa, jeśli masz jakiekolwiek oznaki infekcji. Prawdopodobnie dadzą ci wskazówki, kiedy zadzwonić, ale na pewno daj mu znać od razu, jeśli masz temperaturę ponad 100,5 stopni F, drżenie dreszczy lub inne oznaki poważnej infekcji. Pamiętaj, że twój lekarz będzie chciał wiedzieć, czy masz gorączkę, nawet jeśli nie masz żadnych objawów infekcji.