Bliźniaki jednoono-nikotynowe (MoMo): przegląd i ryzyko

Warunki MoMo i mono-mono są skrótem od monoamniotycznych-monochorynowych i odnoszą się do bliźniaków, które są monozygotycznymi wielokrotnościami - tych, które rozwijają się w jednym worku owodniowym i dzielą łożysko. Słowa dosłownie tłumaczą w znaczeniu pojedynczego kosmówki i jednego worka owodniowego. Worek owodniowy jest workiem wody zawierającym płód, podczas gdy kosmówka jest zewnętrzną błoną otaczającą zarodek. Ta sytuacja jest bardzo rzadka i może stanowić zagrożenie dla dzieci z powodu splątania się pępowiny.

Jak powstała forma Twins firmy MoMo

Identyczne (monozygotyczne) bliźnięta rozwijają się z pojedynczej kombinacji jajo-nasienia, która dzieli się na dwie. Jeśli rozszczepienie jest opóźnione, zwykle około tygodnia po zapłodnieniu, procesy hodowania łożyska, kosmówki i worka owodniowego są już w toku. Te dwa zarodki rozwiną się w jednym wspólnym worku, w wyniku czego powstają bliźnięta MoMo.

Tylko około 1 procent ciąż bliźniaczych wystąpi w ten sposób. Większość bliźniąt jednojajowych rozwija się z oddzielnymi woreczkami lub czasami z osobnymi amnionami w obrębie wspólnego kosmówki, które są opisane jako jednokosmówkowo-diamniotyczne lub MoDi.

Moczowate dzieci mają zawsze identyczne cechy i są tej samej płci, ponieważ pochodzą z tego samego zestawu genów. Żadne przypadki nieprawidłowości chromosomalnych, które czasem powodują, że chłopięce dziewczynki są zestawami jednojajowych bliźniąt, nigdy nie zostały zidentyfikowane w przypadku bliźniąt MoMo.

Diagnoza

Podczas ciąży bliźniaczej większość matek jest rutynowo monitorowana za pomocą ultradźwięków. Lekarze będą poszukiwać obecności membrany dzielącej, która wskazuje, że bliźnięta są w oddzielnych torebkach. Brak membrany lub cienka lub niewyraźna linia może skłonić do dalszej analizy w celu potwierdzenia sytuacji. Ultradźwięki to jedyny sposób na wykrycie bliźniaków MoMo.

Bliźniaki MoMo są często błędnie diagnozowane we wczesnych tygodniach ciąży, kiedy membrana jest tak cienka, że ​​prawie niewidoczna. Często późniejsze badanie ultrasonograficzne ujawnia rozdzielającą błonę potwierdzającą, że bliźnięta są rzeczywiście monochlorowo-diamniotyczne.

Ryzyka

Bliźnięta jednoono-nikotynowe napotykają wiele potencjalnych zagrożeń dla zdrowia w czasie ciąży. Jako takie, matki wielokrotności MoMo powinny być pod opieką perinatologa (położnik specjalizujący się w ciążach wysokiego ryzyka) lub powinny przynajmniej skonsultować się z lekarzem doświadczonym z bliźniakami MoMo.

Następujące zagrożenia dla zdrowia powodują, że ciąże te dotyczą:

Komplikacje pępowinowe

Bliźniacze płody łączą się z dzielonym łożyskiem za pośrednictwem własnych przewodów pępowinowych, które dostarczają krew i składniki odżywcze, które pomagają im wzrastać i rozwijać się. Gdy dzieci poruszają się w tym samym worku owodniowym w macicy, sznury mogą krzyżować się lub przyciskać do siebie, odcinając te żywe linie życia.

Może to być sytuacja zagrażająca życiu. Im dłuższe są sploty lub ściśnięcia, tym większe ryzyko uszkodzenia przewodów, a ryzyko śmierci u jednego lub obojga dzieci wzrasta.

Syndrom transfuzji typu Twin-to-Twin

Bliźniaki MoMo są podatne na zespół transfuzji typu Twin-to-Twin (TTTS), co ma miejsce, gdy jeden bliźniak (dawcy) zasadniczo zapewnia transfuzję krwi innemu bliźniakowi (biorcy).Bliźniak-biorca często otrzymuje większość pokarmu w łonie matki, pozostawiając niedożywionego dawcę (mniejsze i często anemiczne). Nierówność wagi może być problemem dla bliźniąt MoMo, ponieważ może prowadzić do ograniczeń wzrostu w macicy, znanych jako wewnątrzmaciczne ograniczenie wzrostu (IUGR).

Lekarz może zdiagnozować TTTS w dowolnym zestawie bliźniąt, badając poziomy płynów w ich worku owodniowym. Jednak fakt, że bliźniaki MoMo mają tylko jeden worek, znacznie utrudnia diagnozę TTTS. Porównywanie rozwoju fizycznego obu bliźniąt jest jedynym sposobem na zdiagnozowanie tego stanu przed porodem.

Nieprawidłowe poziomy płynu owodniowego

Bliźniaki MoMo mogą być dotknięte przez poziom płynu owodniowego, który jest zbyt niski (małowodzie) lub zbyt wysoki (wielowodzie).

Niski poziom dopływu krwi u jednego z bliźniąt doprowadzi do niewystarczającej ilości płynu owodniowego, który ogranicza ruch, wielkość pęcherza i ogólny wzrost płodu, a także zmniejsza ochronę przed uciskiem pępowiny w macicy.

Większy niż normalny dopływ krwi spowoduje nadmiar płynu owodniowego, prowadząc do powiększenia pęcherza i możliwości niewydolności serca.

Niska waga po urodzeniu

Niestety, niska masa urodzeniowa jest niezależnie związana ze zmniejszonymi szansami przeżycia i wyższym ryzykiem niepełnosprawności i problemów zdrowotnych w życiu. Bliźniaki MoMo mają czterokrotnie większe ryzyko niskiej masy urodzeniowej w porównaniu z ciążami, w których każdy płód ma samo łożysko.

Przedwczesny poród

Po 24 tygodniach przeżywalność bliźniąt MoMo wynosi około 75 procent do 80 procent.

Wiele bliźniąt rasy MoMo doświadcza powikłań zagrażających życiu już w 26 tygodniu, co skutkuje spontanicznym porodem przedwczesnym lub wcześniejszym niż planowane cięciem cesarskim (przekrój C). Poród przedwczesny często wiąże się z wieloma innymi stanami zagrażającymi życiu.

Problemy zdrowotne napotykane przez wrogów

Monitorowanie i leczenie

Na szczęście nowoczesna technologia pozwala lekarzom obserwować dzieci w macicy i monitorować sytuację. Ultradźwięki o wysokiej rozdzielczości, obrazowanie metodą Dopplera i testy bezstresowe pomagają ocenić objawy i zidentyfikować potencjalne problemy z linkami.

Splątanie i kompresja przewodów to zwykle powolne procesy, więc rodzice i opiekunowie medyczni mają czas na podejmowanie decyzji. Niektóre sytuacje będą wymagały tak ścisłego monitorowania, że ​​przyszła matka musi pozostać w szpitalu.

Nie ma zatwierdzonego leczenia lub procedury w celu uwzględnienia ryzyka związanego z bliźniętami MoMo. Jedyną rezolucją jest dostawa dzieci. Właśnie dlatego wszystkie dzieci MoMo rodzą się przedwcześnie.

Lekarze muszą zrównoważyć ryzyko stanu niemowlęcia w macicy w porównaniu z konsekwencjami wcześniactwa.

Sekcja C jest obowiązkowa dla niemowląt z MoMo, aby uniknąć wypadnięcia pępowiny, co ma miejsce, gdy drugi przewód dziecka zostanie wydalony po dostarczeniu pierwszego dziecka.

Jeśli kompresja kordu nastąpi we wczesnej fazie ciąży, dzieci mogą nie przetrwać. Ryzyko splątania i kompresji sznurka jest po prostu zbyt duże po 34 tygodniach. Z tego powodu, wszystkie bliźniaki MoMo są dostarczane przez C-sekcji po około 34 tygodniach, czyniąc ich wrogami. Czasami można podawać steroidy, aby pobudzić rozwój płuc u dzieci i zwiększyć ich szanse na przeżycie poza macicą.

Jeśli chodzi o leczenie farmakologiczne, Sulindac jest lekiem, który zmniejsza ilość płynu owodniowego w celu zmniejszenia przestrzeni, w której mogą się poruszać dzieci. Konieczne są dalsze badania tego rodzaju opcji leczenia, ponieważ potencjalne ryzyko może przewyższać korzyści.