Opis chłoniaka grudkowego z guzowatym obrzękiem

Złośliwy guzkowy chłoniak Hodgkina, rak komórek limfatycznych, jest chorobą Hodgkina. Jest to najczęstszy rodzaj chłoniaka Hodgkina w krajach rozwiniętych, stanowiący od 60 do 80 procent wszystkich osób dotkniętych tą chorobą.

Chlodularny rozrost chrząstki guzkowej dotyczy głównie nastolatków i młodych dorosłych. Jest również nieco częściej u dziewcząt niż u chłopców. Nazwa "stwardnienie guzków" wywodzi się z pojawienia się tkanki węzłów chłonnych pod mikroskopem w tym typie chłoniaka Hodgkina.

Głównymi objawami chrząstki guzowatej ziarnistej są powiększone węzły chłonne szyi, pod pachami lub klatki piersiowej. Rozpoznanie chłoniaka wykonuje się za pomocą biopsji węzłów chłonnych.

Większość osób jest diagnozowana we wczesnym stadium i można ją leczyć za pomocą leczenia obejmującego chemioterapię i radioterapię.

Jeden z kilku różnych chłoniaków Hodgkina

Nazwy wszystkich rodzajów i podtypów chłoniaka są mylące nawet dla lekarzy, którzy nie radzą sobie z nimi regularnie. Choroba Hodgkina i chłoniak Hodgkina oznaczają dokładnie to samo, jednak istnieje wiele różnych typów chłoniaków, z których Hodgkin jest tylko jeden. Istnieje również kilka różnych rodzajów chłoniaka Hodgkina. Tak więc, jest to zlikwidowanie guzowatego chłoniaka ziarnistego Hodgkina pod względem tego, gdzie pasuje do szerszego obrazu wszystkich chłoniaków:

2 podstawowe kategorie chłoniaka to chłoniak Hodgkina i nie-Hodgkina.

Chłoniak Hodgkina można następnie podzielić na dwie grupy:

• Klasyczny chłoniak Hodgkina - który ma kilka podtypów
• Chłoniak guzkowy z dominacją limfocytów

"Przeważają limfocyty guzkowe" i "sklerody guzkowe" nie to samo - odnoszą się do dwóch różnych rodzajów chłoniaka Hodgkina. Chłoniak obrzękowy ziarnisty guzkowy - obecnie opisywany chłoniak - jest podtypem chłoniaka klasycznego Hodgkina. Klasyczny chłoniak Hodgkina ma następujące cztery podtypy:

• Stwardnienie guzkowe
• Mieszana komórkowość
• Bogactwo limfocytów
• Zubożenie limfocytów.

Aktualizacje: chrząstki ziarniste z klasycznego chrząstki guzowatej

Stwardnienie guzkowe Chłoniak Hodgkina (NSHL) jest najczęstszym podtypem opartym na patologii tkanek wśród młodzieży i młodych dorosłych w krajach uprzemysłowionych. NSHL ma również silny składnik dziedziczny, ze 100-krotnie zwiększonym ryzykiem dla identycznych bliźniąt.

Niedawno przeprowadzono duże badania dotyczące związku promieniowania ultrafioletowego ze słońcem i różnych podtypów chłoniaka Hodgkina. W badaniu przeprowadzonym przez Emily Bowen i współpracowników, występowanie chłoniaka Hodgkina było najniższe w grupach osób z najwyższą słoneczną ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe. Chociaż to odkrycie było tylko trendem, ten trend wydawał się być prawdziwy w przypadku osób ze stwardnieniem guzowatym.

Inne niedawne badania badają konkretną terapię, hamowanie punktu kontrolnego immunologicznego i sposób, w jaki może oddziaływać z różnymi procesami, o których wiadomo, że zachodzą w pewnych postaciach klasycznej HL.

Badanie Petera Hollandera i współpracowników zauważyło, że hamowanie punktu kontrolnego immunologicznego skierowane na zaprogramowany szlak receptora śmierci (PD) -1 jest nowym podejściem do leczenia w nawrotowym i opornym na leczenie klasycznym chłoniaku Hodgkina.Grupa ta odkryła, że ​​pewne cechy komórek znajdujących się wokół guza, a nie same komórki nowotworowe, były związane z rokowaniem. Badanie wykazało, że wyniki w klasycznej HL były gorsze, gdy otaczające krwinki białe lub komórki mikrośrodowiska były w dużych proporcjach tworząc PD-1 i PD-L1. Zaproponowali, że te podgrupy pacjentów mogą korzystać z bardziej agresywnych schematów chemioterapii i prawdopodobnie z inhibitorów PD-1 jako leczenia pierwszego rzutu.