Rozpoznanie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP)

Zgodnie z Globalną Inicjatywą na Przewlekłą Obturacyjną Chorób Płuc (ZŁOTO), należy rozważyć rozpoznanie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) u każdego pacjenta, który ma duszność, długotrwały kaszel lub plwocinę i / lub historię czynników ryzyka POChP, takich jak palenie tytoniu, narażenie na czynniki drażniące płuca, takie jak chemikalia i inne. Rozpoznanie POChP może być jednak skomplikowane, ponieważ ma podobne objawy do innych chorób i może objawiać się odmiennie u każdej osoby.

Historia i fizyczne

Twoja ocena rozpocznie się od szczegółowego spojrzenia na historię. Powinno to obejmować przegląd następujących elementów:

• Twoje obecne i przeszłe narażenie na czynniki ryzyka, takie jak palenie tytoniu, bierne palenie, zanieczyszczenie powietrza i / lub narażenie zawodowe na pył, gazy i chemikalia
• Twoja historia medyczna, szczególnie w zakresie aktualnych chorób układu oddechowego, takich jak astma, alergie, zapalenie zatok i / lub choroby układu oddechowego w dzieciństwie
• Wcześniejsze hospitalizacje, zwłaszcza jeśli były związane z chorobami układu oddechowego
• Jeśli ktoś w twojej rodzinie kiedykolwiek chorował na POChP lub jakąkolwiek inną przewlekłą chorobę płuc
• Jeśli masz inne istniejące schorzenia, takie jak choroba serca lub osteoporoza, które mogą dodatkowo wpłynąć na diagnozę POChP
• Wzorzec rozwoju objawów, w tym, kiedy pojawiły się objawy i jak długo czekałeś, zanim zwrócisz się o pomoc lekarską
• Wpływ objawów w życiu codziennym (np. Jeśli objawy spowodowały brak pracy, ograniczysz regularne czynności lub odczuwasz depresję lub lęk)

Twój lekarz powinien również przeprowadzić dokładne badanie fizykalne, które może obejmować:

• Odbieranie temperatury, tętna, oddechów na minutę, tętna i ciśnienia krwi
• Słuchanie serca i płuc stetoskopem
• Badanie uszu, nosa, oczu i gardła pod kątem objawów zakażenia
• Badanie palców pod kątem objawów sinicy
• Oceniając oznaki obrzęku nóg, kostek, stóp lub innych części ciała
• Ocena żył szyi w celu oceny powikłań POChP

Laboratoria i testy

Oprócz powyższego, lekarz będzie również musiał wykonać kilka badań, jeśli podejrzewa POChP.

Spirometria

Test spirometryczny jest wymagany do postawienia diagnozy klinicznej POChP i jest podstawowym narzędziem do oceny ciężkości stanu. Ten test wygląda szczególnie na cztery kluczowe miary czynności płuc, w tym:

• Ile powietrza można wdychać na siłę po głębokim wdechu (znanym jako wymuszona pojemność życiowa lub FVC)
• Ile powietrza można wydmuchać na siłę w ciągu jednej sekundy (tzw. Wymuszona objętość wydechowa w ciągu jednej sekundy lub FEV1)
• Procent powietrza pozostawionego w płucach po pełnym wydechu (znanym jako stosunek FEV1 do FVC)
• Całkowita objętość powietrza w płucach (określana jako całkowita pojemność płuc lub TLC)

Łącznie te cztery miary nie tylko informują o tym, jak dużo zostało uszkodzone w płucach, ale także o sposobach, w jakie możesz poprawić swoje długoterminowe wyniki, jeśli masz POChP. Utrzymujące się ograniczenie przepływu powietrza w drogach oddechowych lub POChP jest potwierdzane, gdy wyniki testu pokazują FEV1 / FVC poniżej 0,70 po zastosowaniu leku rozszerzającego oskrzela.

Dodatkowe testy funkcji płucnych (PFT)

Oprócz spirometrii istnieją dwa inne testy funkcji płucnych, które są ważne przy ocenie czynności płuc w POChP: testy dyfuzyjne płuc i pletyzmografia ciała. Testy te mierzą, ile tlenku węgla są w stanie przetwarzać twoje płuca i objętość powietrza w płucach na różnych etapach oddychania, odpowiednio, określając, jak ciężka jest Twoja POChP.

Pełna liczba krwinek (CBC)

Chociaż badania krwi nie są w stanie zdiagnozować POChP, pełna morfologia krwi (CBC) zaalarmuje twojego lekarza, jeśli masz infekcję, a także pokaż, między innymi, ile hemoglobiny jest obecna we krwi. Hemoglobina to zawierający żelazo pigment we krwi, który przenosi tlen z płuc do reszty ciała.

Pulsoksymetria

Pulsoksymetria jest nieinwazyjną metodą pomiaru, jak dobrze twoje tkanki są zaopatrywane w tlen. Sonda lub czujnik używany do uzyskania tego odczytu jest zwykle przymocowany do palca, czoła, płatka ucha lub mostka nosa. Pulsoksymetria może być ciągła lub przerywana, a pomiar od 95% do 100% uważany jest za prawidłowy. Jeśli masz mniej niż 92 procent, twój lekarz może chcieć wykonać ocenę ciśnienia tętniczego krwi (ABG). Wraz z ABG, pomiar poziomu nasycenia tlenem za pomocą pulsoksymetrii pomaga lekarzowi ocenić zapotrzebowanie na tlenoterapię.

Gazy krwi tętniczej

W POChP obniża się ilość powietrza wdychanego i wydalanego z płuc. Tętnicze gaz we krwi mierzy poziom tlenu i dwutlenku węgla we krwi i określa pH twojego ciała i poziom wodorowęglanu sodu. ABG są ważne w ustalaniu diagnozy POChP, jak również w określaniu potrzeby i dostosowania natężenia przepływu jakiejkolwiek potrzebnej tlenoterapii.

Diagnostyka niedoborów alfa 1-antytrypsyny

Jeśli mieszkasz w okolicy, w której występuje wysoki poziom niedoboru alfa-1-antytrypsyny (AAT), Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca, abyś przetestował tę chorobę za pomocą prostego testu krwi. W rzeczywistości WHO zaleca, aby każdy, u którego zdiagnozowano POChP, raz badany pod kątem niedoboru AAT.

Niedobór AAT jest chorobą genetyczną, która może prowadzić do POChP. Rozpoznanie w stosunkowo młodym wieku (poniżej 45 lat) powinno również ostrzec lekarzy o możliwości, że niedobór AAT jest podstawową przyczyną POChP. Leczenie POChP spowodowane niedoborem AAT różni się od standardowego leczenia i obejmuje terapię wspomagającą.

Obrazowanie

Aby wykluczyć lub zdiagnozować POChP można dodać badania obrazowe.

Rentgen klatki piersiowej

Sam rentgen klatki piersiowej nie ustala diagnozy POChP. Twój lekarz może jednak najpierw zamówić pacjenta, aby wykluczyć inne przyczyny twoich objawów lub potwierdzić obecność istniejącego współistniejącego stanu. Rentgen klatki piersiowej może być również okresowo stosowany podczas leczenia w celu monitorowania postępów.

Tomografia komputerowa (CT)

Chociaż badanie CT nie jest rutynowo zalecane podczas diagnozy POChP, lekarz może zlecić jego wykonanie, gdy zostanie to wskazane. Na przykład możesz mieć tomografię komputerową, jeśli masz infekcję, która nie ustępuje; twoje symptomy się zmieniły; twój lekarz podejrzewa, że ​​masz raka płuc; lub jeśli bierzesz pod uwagę leczenie chirurgiczne.

Podczas gdy RTG klatki piersiowej pokazuje większe obszary gęstości w płucach, tomografia komputerowa jest bardziej ostateczna, pokazując drobne szczegóły, których nie ma rentgen klatki piersiowej. Czasami, przed skanowaniem TK, do żyły wstrzykuje się materiał zwany kontrastem. To pozwala lekarzowi lepiej dostrzegać nieprawidłowości w płucach.

Diagnozy różnicowe

Podczas gdy różne testy oddechowe, takie jak spirometria, mogą potwierdzić objawy choroby, same nie mogą potwierdzić diagnozy. W tym celu lekarz musi dokonać tak zwanej diagnozy różnicowej, w której wszystkie inne przyczyny choroby zostały metodycznie wykluczone. Dopiero gdy proces zostanie zakończony, diagnoza POChP może zostać uznana za ostateczną.

Diagnoza różnicowa jest istotna dla potwierdzenia POChP, ponieważ pozostaje ona tak nieuchwytną chorobą. Podczas gdy POChP kojarzy się głównie z paleniem papierosów, nie wszyscy palacze cierpią na POChP, a nie wszyscy pacjenci z POChP palą.

Ponadto objawy i ekspresja choroby są bardzo zróżnicowane. Na przykład osoba, u której testy spirometryczne nie są jednoznaczne, często ma ciężkie objawy POChP. Alternatywnie, ktoś z wyraźnym upośledzeniem może często poradzić sobie z kilkoma, jeśli w ogóle, objawami.

Ta zmienność wymaga od lekarzy innego spojrzenia na chorobę. A ponieważ nie wiemy jeszcze w pełni, co wyzwala POChP, lekarze potrzebują sieci bezpieczeństwa diagnozy różnicowej, aby zapewnić dobrze postawiono diagnozę.

Jest to szczególnie ważne w przypadku osób starszych, u których choroba serca i płuc może powodować ograniczenia dróg oddechowych. Obracając każdy przysłowiowy kamień, lekarze często znajdują rzeczywistą (a nie domniemaną) przyczynę zaburzeń oddychania, które można leczyć.

W trakcie diagnostyki różnicowej niektóre z bardziej powszechnych badań obejmowały astmę, zastoinową niewydolność serca, rozstrzeń oskrzeli, gruźlicę i obliteracyjne zapalenie oskrzelików. W zależności od zdrowia i historii danej osoby można również zbadać inne przyczyny.

Astma

Jedną z najczęstszych diagnoz różnicowych w POChP jest astma.W wielu przypadkach te dwa warunki są praktycznie niemożliwe do odróżnienia, co może utrudnić zarządzanie, ponieważ kursy leczenia są skrajnie różne. Charakterystyczne cechy astmy obejmują:

• Na ogół rozpoczyna się we wczesnym okresie życia (POChP dzieje się później)
• Objawy zmieniają się niemal codziennie, często znikając między atakami
• Rodzinna historia astmy
• Alergie, katar lub egzema
• Ograniczenie przepływu powietrza, które jest zasadniczo odwracalne, w przeciwieństwie do POChP

Zastoinowa niewydolność serca

Zastoinowa niewydolność serca (CHF) występuje, gdy serce nie jest w stanie przepompować wystarczającej ilości krwi przez organizm, aby wszystko działało normalnie. Powoduje to tworzenie kopii płynów w płucach i innych częściach ciała. Objawy CHF obejmują kaszel, osłabienie, zmęczenie i duszność z aktywnością. Inne cechy CHF obejmują:

• Drobne trzaski słyszane stetoskopem
• Nadmiar płynu i rozszerzenie mięśnia sercowego widoczne na zdjęciu klatki piersiowej
• Ograniczenie objętości wykryte za pomocą funkcji płucnych (w przeciwieństwie do ograniczenia przepływu powietrza obserwowanego w POChP)

Rozstrzenie oskrzeli

Rozedma płuc jest obturacyjną chorobą płuc, która może być wrodzona (obecna przy urodzeniu) lub wywoływana przez choroby wczesnego dzieciństwa, takie jak zapalenie płuc, odra, grypa lub gruźlica. Rozstrzeń oskrzelowa może istnieć samodzielnie lub współistnieć razem z POChP. Charakterystyczne cechy rozstrzeni oskrzeli obejmują:

• Wytwarzanie dużych ilości plwociny
• Nawracające ataki bakteryjnego zakażenia płuc
• Grube trzaski słyszane przez stetoskop
• RTG klatki piersiowej pokazuje rozszerzone oskrzela i pogrubione ściany oskrzeli
• Clubbing palców

Gruźlica

Gruźlica (TB) jest wysoce zaraźliwą infekcją wywołaną przez mikroorganizm Prątek gruźlicy. Podczas gdy TB normalnie wpływa na płuca, może również rozprzestrzeniać się na inne części ciała, w tym mózg, nerki, kości i węzły chłonne.

Objawy gruźlicy obejmują utratę wagi, zmęczenie, uporczywy kaszel, trudności w oddychaniu, ból w klatce piersiowej i grube lub krwawe plwociny. Inne cechy gruźlicy obejmują:

• Choroba pojawia się w każdym wieku
• Przestrzenie powietrzne wypełnione płynem widoczne na zdjęciu klatki piersiowej
• Obecność M. tuberculosis wykryte przez testy krwi lub plwociny

Twój lekarz będzie również sprawdzał, czy gruźlica została zidentyfikowana w twojej społeczności, czy też rozważysz jakiekolwiek niedawne epidemie.

Obliteracyjne zapalenie oskrzelików

Obliteracyjne zapalenie oskrzelików jest rzadką formą zapalenia oskrzelików, które może zagrażać życiu. Występuje, gdy małe kanały powietrzne płuc, znane jako oskrzelikowe, stają się zaognione i pokryte bliznami, powodując ich zwężenie lub zamknięcie. Inne charakterystyczne cechy obliteracyjnego zapalenia oskrzelików obejmują:

• Zwykle występuje w młodszym wieku u osób niepalących
• Możliwe występowanie reumatoidalnego zapalenia stawów lub narażenie na toksyczne opary
• Badanie CT pokazuje obszary hipodensyjne, w których tkanka płuc się rozrzedziła.
• Niedrożność dróg oddechowych, mierzona wartością FEV1, może wynosić nawet 16 procent.

Klas

Jeśli twój lekarz potwierdzi, że masz POChP, on / ona będzie określał twój etap, powołując się na globalny system oceniania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (GOLD), który dzieli progresję choroby na cztery odrębne etapy, które są określane przez test spirometryczny.

Te etapy, które określają progresywny charakter choroby, mogą pomóc ci wiedzieć, czego możesz się spodziewać w tym momencie w trakcie choroby, chociaż twój etap nie decyduje, jak dobrze zrobisz z leczeniem.

Stopień 1: Łagodny POChP

W przypadku POChP 1. stopnia masz pewne ograniczenia przepływu powietrza, ale prawdopodobnie nie będziesz tego świadomy. W wielu przypadkach nie będzie żadnych objawów choroby lub objawy będą tak niewielkie, że przypisuje się je innym przyczynom. Jeśli występuje, objawy mogą obejmować uporczywy kaszel z widocznym wytwarzaniem plwociny (mieszanina śliny i śluzu). Z powodu objawów niskiej jakości ludzie na tym etapie rzadko będą szukać leczenia.

Stopień 2: umiarkowana POChP

W przypadku POChP stopnia 2, twoje ograniczenie przepływu powietrza zaczyna się pogarszać, a objawy POChP stają się bardziej widoczne. Objawy te mogą obejmować uporczywy kaszel, zwiększoną produkcję plwociny i duszność przy niewielkim wysiłku. Zazwyczaj jest to etap, w którym większość osób szuka leczenia.

Stopień 3: Ciężka POChP

W przypadku POChP 3. stopnia widoczne jest ograniczenie i / lub niedrożność dróg oddechowych. U pacjenta wystąpi nasilenie ostrych objawów, takich jak zaostrzenie POChP, jak również zwiększona częstotliwość i nasilenie kaszlu. Nie tylko będziesz mieć mniejszą tolerancję na aktywność fizyczną, ale także większe zmęczenie i dyskomfort w klatce piersiowej.

Stopień 4: Bardzo ciężka POChP

W przypadku POChP 4. stopnia, jakość życia pacjenta ulegnie znacznemu pogorszeniu z objawami od poważnego do zagrażającego życiu. Ryzyko niewydolności oddechowej jest wysokie w chorobie 4. stopnia i może prowadzić do komplikacji z sercem, w tym potencjalnie śmiertelnego zaburzenia zwanego tętnicą płucną (niewydolność prawej strony serca).

Grupy

ZŁOTO przedstawiło również wytyczne dotyczące dalszego kategoryzacji pacjentów z POChP w grupach oznaczonych A, B, C lub D. Te grupy są określone przez to, jak poważne są problemy związane z POChP, takie jak zmęczenie; duszność; jakie objawy wpływają na twoje codzienne życie; i ile zaostrzeń wystąpiło w ciągu ostatniego roku. Korzystanie z ocen i grup może pomóc lekarzowi opracować najlepszy plan leczenia dla indywidualnych potrzeb.

grupa A

Nie doświadczyłeś żadnych zaostrzeń ani jednego małego zaostrzenia, które nie wymagało hospitalizacji w ciągu ostatniego roku. Masz łagodną do umiarkowanej duszność, zmęczenie i inne objawy.

Grupa B

Nie doświadczyłeś żadnego lub tylko jednego niewielkiego zaostrzenia, które nie wymagało hospitalizacji w ciągu ostatniego roku.Masz bardziej dotkliwą duszność, zmęczenie i inne objawy.

Grupa C

Wystąpiło jedno zaostrzenie, które wymagało hospitalizacji lub dwóch lub więcej zaostrzeń, które mogły, ale nie musiały wymagać hospitalizacji w ciągu ostatniego roku. Objawy POChP są łagodne lub umiarkowane.

Grupa D

Wystąpiło jedno zaostrzenie hospitalizacji lub dwa lub więcej zaostrzeń z hospitalizacją lub bez niej w ciągu ostatniego roku. Objawy POChP są bardziej nasilone.

Uzyskanie ulgi od POChP Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Globalna inicjatywa na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Globalna strategia diagnozy, leczenia i zapobiegania przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc: raport 2018. Opublikowano 20 listopada 2017 r.
• Personel kliniki Mayo. POChP: Rozpoznanie i leczenie. Klinika majonezu. Zaktualizowano 11 sierpnia 2017 r.
• Narodowy Instytut Serca, Płuc i Krwi. POChP. Narodowy Instytut Zdrowia. Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA.