Klebsiella Pneumoniae: wiodąca przyczyna zakażeń szpitalnych

Studenci medycyny klasycznie kojarzą Klebsiella pneumoniae z zapaleniem płuc dotykającym osoby bezdomne uzależnione od alkoholu. Jednak bakteryjne zapalenie płuc Klebsiella jest najbardziej rozpowszechnione w warunkach szpitalnych i stanowi główną przyczynę zakażenia szpitalnego. ("Nosocomial" to żargon medyczny i odnosi się do choroby pochodzącej ze szpitala.)

Klebsiella pneumoniae to gram-ujemny pręt zamknięty w grubej kapsułce polisacharydowej. Na podobny temat ta gruba kapsułka sprawia, że ​​bakterie są trudne w leczeniu antybiotykami.

U pięciu procent populacji Klebsiella pneumoniae znajduje się w jelitach (kale) i drogach oddechowych. W przeciwieństwie do E. coli, innej wspólnej bakterii jelita (jelitowego), Klebsiella znajduje się również w środowiskach takich jak kanalizacja, gleba i wody powierzchniowe. Zatruwa organizm za pomocą endotoksyny znajdującej się wewnątrz bakterii, a nie egzotoksyny (wydalanej).

Jak pewnie się domyślasz, Klebsiella pneumoniae może wywołać bakteryjne zapalenie płuc. Zapalenie płuc jest infekcją płuc, która powoduje gorączkę, dreszcze, duszność, zmęczenie i więcej. Zazwyczaj Klebsiella zapalenie płuc jest rzadkie, z wyjątkiem członków społeczności uzależnionych od alkoholu.

Klebsiella pneumonia zwykle trafia w prawy górny płat płucny i powoduje kawitację i ropogeniczną (aka ropa-produkcja) śmierć tkanki (aka nekroza); ta wyraźna patofizjologia jest widoczna na zdjęciu klatki piersiowej. W warunkach szpitalnych Klebsiella pneumoniae może wznieść się z jelit i spowodować infekcję dróg moczowych lub zakażenie cewnikiem moczowym.Ponadto, szczególnie wśród dzieci hospitalizowanych na OIOM-ie (PICU), Klebsiella pneumoniae może powodować zagrażające życiu zakażenie krwi (znane również jako posocznica) i wstrząs septyczny.

Godne uwagi są podgatunki Klebsiella pneumoniae, które powodują szczególnie straszną chorobę: Klebsiella ozaenae i Klebsiella rhinoscleromatis. Zakażenie Klebsiella ozaenae może powodować cuchnące zanikanie (atrofię) błony śluzowej nosa. Nieco podobnie, Klebsiella rhinoscleromatis powoduje rhinoscleroma, destrukcyjne guzowate zapalenie nosa i gardła.

Rozpoznanie Klebsiella pneumoniae opiera się na historii medycznej, badaniu fizykalnym, badaniach diagnostycznych (prześwietlenie myślowe) i badaniach laboratoryjnych. Kiedy to możliwe, lekarze wolą traktować Klebsiella pneumoniae chinolonami lub cefalosporynami trzeciej lub czwartej generacji. Jednak niektóre szczepy Klebsiella pneumoniae są oporne na konwencjonalne antybiotyki, a profile oporności bakterii muszą być sprawdzane podczas testowania i leczenia choroby.

Począwszy od lat 70. XX wieku zaczęły pojawiać się szczepy Klebsiella pneumoniae odporne na aminoglikozydy. Szczepom tym wkrótce towarzyszyły Klebsiella o wydłużonym spektrum działania beta-laktamazy, które były oporne na penicyliny i cefalosporyny.

Niedawno w szpitalach pojawiły się szczepy opornych na karbapenem Klebsielli. Karbapenemy to silne antybiotyki stosowane w leczeniu ostatniej linii. Fakt, że Klebsiella opracował mikroelement, aby stawić opór tym lekom, niepokoi członków społeczności medycznej.

Ponieważ Klebsiella pneumoniae najczęściej powoduje zakażenia u pacjentów hospitalizowanych - szczególnie tych, którzy przebywali w szpitalu od dłuższego czasu i mają osłabiony system immunologiczny (myślę, że na OIOM-ie), konieczne jest, aby personel szpitala udzielał wszelkich starań, aby zminimalizować rozprzestrzenianie się bakterii.

Oprócz utrzymywania narzędzi medycznych w czystości i minimalizacji czasu przebywania cewników, mycie rąk jest podstawową obroną przed infekcją. Nawet jako ukochana osoba odwiedzająca przyjaciela lub członka rodziny w szpitalu, to świetny pomysł, aby umyć ręce i wyłączyć sprzęt medyczny.

Na koniec, od ponad 40 lat naukowcy szukają szczepionki, aby zapobiec zakażeniu Klebsiella pneumoniae. Obecnie istnieje kilka niezależnych grup pracujących nad taką szczepionką.