Top 5 Denialists AIDS

Według Nicoli Nattrass, autor AIDS Conspiracy: Science Fights Back Aktywiści AIDS mogą charakteryzować się czterema symbolicznymi rolami:

• "Naukowcy-bohaterowie" - lekarze lub naukowcy, którzy używają wszelkich naukowych referencji, aby stworzyć patynę legalności dla nieobsługiwanych badań.
• "Chwalcie śpiewaków" - ci, którzy aktywnie promują dementiową sprawę dla społeczeństwa, generalnie pod konstruktywną konspiracyjną narracją.
• "Żywe ikony" - osoby z wirusem HIV, które zapewniają "żywy dowód", że alternatywne lekarstwo utrzymuje je przy życiu.
• "Cultropreneurs" - ci, którzy używają konspiracyjnego założenia jako strategii marketingowej dla alternatywnego środka lub zysku komercyjnego.

Lista pięciu czołowych zapaleńców AIDS przedstawia elementy tych różnych symbolicznych ról. Ocenia się je nie tylko pod kątem wpływu, jaki wywarły one w określonym czasie w historii HIV, ale także na wpływie, jaki niektóre z ich wiadomości lub działań nadal mają w dniu dzisiejszym.

ACT UP / San Francisco

ACT UP (AIDS Coalition to Unleash Power) to nowatorska grupa aktywistów AIDS, współzałożona przez dramaturga Larry'ego Kramera w 1987 roku. Podczas gdy organizacja otrzymała uznanie za dokonanie pozytywnych zmian w badaniach biomedycznych i dostęp do opieki zdrowotnej dla osób żyjących z HIV, ACT UP / Rozdział San Francisco przeszedł zupełnie inny kurs - zakwestionował HIV jako przyczynę AIDS i oficjalnie wyszedł z grupy rodziców w 2000 roku.

Podczas gdy ich przyczyny obejmowały prawa zwierząt, wyzwolenie gejów, wegetarianizm i promowanie marihuany leczniczej, ich argumenty były zwykle określane jako niemal anarchiczne wyparcie się społecznej chciwości i rozpadu. Według strony internetowej grupy:

"Prawda jest taka, że ​​ludzie nie umierają na AIDS, ludzie zachorują i umierają z … immunosupresyjnych aspektów codziennego życia w naszym toksycznym, uwielbianym futrami, niszczącym ozon, napędzanym pieniądzem, konsumpcyjnym (sic!) społeczeństwo."

Pomimo zmniejszających się liczb członkostwa w późniejszych latach, ich postawa anty-establishmentowa była wspierana przez takich jak główna wokalistka Pretenders, Chrissie Hynde (która przekazała 5 000 dolarów na rzecz sprawy) i Ludowi Etycznego Traktowania Zwierząt (PETA), z którymi maszerowali Protest o testach na zwierzętach.

Być może była to rozproszona, chaotyczna natura misji grupy, która pozwoliła im udzielić wsparcia tym, którzy mogliby w inny sposób zakwestionować ich przekonania denialystyczne. Lider ACT UP / SF, David Pasquarelli, zmarł w 2004 r. W wieku 36 lat z powodu komplikacji HIV, podczas gdy rodak Michael Bellefontaine zmarł w 2007 r. W wieku 41 lat z nieokreśloną ogólnoustrojową infekcją.

Matthias Rath

Urodzony w Niemczech Matthias Rath, znany magnat witaminy i szef Instytutu Badawczego Dr Ratha w Kalifornii, trafił na czołówki gazet, kiedy twierdził, że witaminy (które określa jako "medycyna komórkowa") mogą skutecznie leczyć HIV, jednocześnie upierając się, że antyretrowirusowe narkotyki (ARV) były toksyczne i niebezpieczne.

W czasie największej pandemii AIDS w Afryce Południowej w 2005 r. Organizacja Ratha rozprowadziła dziesiątki tysięcy broszur do biednych czarnych miast, wzywając mieszkańców HIV-nosicieli do rezygnacji z leków antyretrowirusowych i używania witamin.

Niedługo potem Rath został postawiony przed sądem za prowadzenie niedozwolonych badań nad witaminami (w których zginęło kilka osób), a następnie zakazano mu publikowania jakichkolwiek dalszych reklam promujących jego produkty lub kontynuujących badania w RPA.

Dostrzeżone wsparcie ze strony rządu - południowoafrykańskiego ministra zdrowia Manto Tshabalala-Msimanga i Rady Kontroli Leków zostały również nazwane w zależności od tego, jaki wpływ miały dysydencjalne roszczenia Ratha.

Christine Maggiore

Christine Maggiore była przez wielu uważana za plakietkę ruchu dysydentów AIDS. Założyciel organizacji Alive & Well AIDS Alternatives, Maggiore, promował pogląd, że HIV nie jest przyczyną AIDS i poradził kobietom ciężarnym zarażonym HIV, aby nie przyjmowały leków antyretrowirusowych.

Maggiore została zdiagnozowana z HIV w 1992 roku. Chociaż początkowo pracowała jako wolontariuszka w tak uznanych organizacji charytatywnych przeciwko HIV, jak AIDS Project Los Angeles i Women At Risk, to po spotkaniu z dysydentem AIDS, Peterem Duesbergiem, zaczęła aktywnie kwestionować główny nurt nauka. Niedługo potem pojawiła się na nagłówkach gazet, by nie rzucać leków przeciwretrowirusowych podczas ciąży, a następnie karmiła córkę, Elizę Jane, jednocześnie stwierdzając, że HIV jest całkowicie nieszkodliwy.

Tak przekonująca była Maggiore jako aktywistka, którą rząd Republiki Południowej Afryki zaprosił na wystawę podczas konferencji International AIDS 2000 w Durbanie. Jej spotkanie z ówczesnym prezydentem Thabo Mbeki miało wpływ na jego decyzję o zablokowaniu finansowania badań medycznych nad kobietami ciężarnymi z HIV.

Poza umiejętnością Maggiore, by czerpać wsparcie od tych, którzy postrzegali ją jako latarnię nadziei, zyskiwała ona często - i czasami chorobliwą uwagę mediów - tych, którzy kwestionowali, czy naprawdę męczę się dla sprawy, nawet gdy jej własne zdrowie zaczęło zawodzić. (I odwrotnie, w tym samym okresie aktywista z HIV, Zackie Achmat, zwrócił międzynarodową uwagę na odmowę przyjmowania leków antyretrowirusowych, dopóki rząd RPA nie zgodzi się na dystrybucję narkotyków dla szerszej publiczności).

Wśród zwolenników Maggiore byli członkowie grupy rockowej, Foo Fighters, którzy zorganizowali dla niej w 2001 roku wyprzedany koncert charytatywny (stanowisko, które od tego czasu zdystansowało się na stronie zespołu). Eliza Jane zmarła w wieku trzech lat z zapaleniem płuc wywołanym przez pneumocystis. Maggiore zmarł w 2008 roku w wieku 58 lat z powodu rozsianego zakażenia wirusem opryszczki i obustronnego zapalenia płuc.

Dr Peter Duesberg

Peter Duesberg jest w dużej mierze uważany za ojca ruchu dysydenckiego AIDS. Urodzony w 1936 r. W Niemczech, Duesberg zdobył uznanie we wczesnej karierze za badania nad wirusami wywołującymi raka i szybko zyskał na znaczeniu. W końcu uzyskał tytuł w wieku 36 lat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley.

Jednak od początku kryzysu związanego z AIDS w 1987 roku Duesberg stał się centrum kontrowersji naukowej, stawiając hipotezę, że narkotyki rekreacyjne, takie jak azotany alkilowe (znane również jako "poppers") są przyczyną AIDS, a sam wirus jest nieszkodliwy. Później zaczął włączać leki antyretrowirusowe jako czynniki wywołujące zespół.

Podczas gdy Duesberg zdołał zdobyć poparcie w pierwszych dniach kryzysu - w tym biochemik Nagrody Nobla, Kary Banks Mullis (który został zaszczycony, jak na ironię, za pracę nad technologią PCR stosowaną w testach obciążenia wirusem) - nie było aż do jego spotkania z ówczesnym Prezydent RPA Thabo Mbeki, że wpływ Duesberg był naprawdę odczuwalny.

W 2000 r. Duesberg został zaproszony (wraz z innymi denialistami Harveyem Bialym, Davidem Rasnickiem, Robertem Giraldo, Samem Mhlongo i Etienne de Harvenem) do zasiadania w panelu doradczym Mbeki na temat HIV i AIDS, mocno nagłośnionego think tanku, który doprowadził do ideologicznej deklaracji Mbeki, że "wydawało mi się, że nie możemy winić wszystkiego na jednego wirusa."

Niezłomne stanowisko Mbeki na temat HIV - nawet jego naleganie na używanie "HIV i AIDS ", aby symbolicznie oddzielić tę dwójkę, uznano za kluczowy powód jego ostatecznego odsunięcia od urzędu w 2008 r. Odnosząc się do roli Duesberga w Południowej Afryce, Max Essex z Harvard School of Public Health, zapytał, czy Duesberg był po prostu" złośliwością do społeczność naukowa "lub" umożliwiająca masowe morderstwo "za śmierć spowodowaną wieloletnimi odmowami rządu Duesberg nadal publikuje swoje dysydencyjne teorie, ostatnio w grudniowym wydaniu recenzowanego czasopisma Włoski Journal of Anatomy and Embryology.

Były prezydent RPA Thabo Mbeki

Byłoby zbyt łatwo dojść do wniosku, że polityka zaprzeczeń byłego prezydenta RPA Thabo Mbeki była spowodowana prostym "zbliżeniem" wyrównanych ideologii, lub że został w jakiś sposób "obalony" przez dysydentów, których wybrał.

Od swoich pierwszych dni jako zastępcy prezydenta do Nelsona Mandeli, Mbeki był postrzegany z łatwością przyjmując "afrykańskie rozwiązania" choroby w stosunku do głównego nurtu "zachodniej" nauki. W pewnym momencie obejmowało to użycie potężnego rozpuszczalnika przemysłowego o nazwie Virodene, który został przetestowany nielegalnie na ludziach w Afryce Południowej i Tanzanii.

W wielu przemówieniach Mbeki na temat HIV lub wokół niego często pojawiały się podtypy antykolonializmu lub sugestie, że HIV jest środkiem, za pomocą którego "Zachód" może manipulować, eksploatować lub tłumić Afrykanów.

W opublikowanej biografii dziennikarza Marka Gevissera Mbeki podobno porównywał naukowców zajmujących się AIDS z nazistowskimi lekarzami obozowymi i czarnoskórymi, którzy przyjmowali ortodoksyjną naukę o AIDS jako "samokompensowane" ofiary mentalności niewolników.Uzasadniając decyzję o zablokowaniu dystrybucji leków przeciwretrowirusowych dla ogółu społeczeństwa, Mbeki podobnie skomentował:

"Jestem zaskoczony determinacją wielu ludzi w naszym kraju, aby poświęcić całą intelektualną uczciwość, aby działać jako sprzedawcy produktu jednej firmy farmaceutycznej".

Ponieważ pozostaje on tak nieokiełznany wobec stale rosnącej liczby zgonów z powodu HIV, wielu doszło do wniosku, że denializm AIDS służył po prostu ideologiom politycznym Mbeki, pozwalając mu na przyjęcie błędnej polityki z całkowitą zgodą zachodnich "ekspertów".

Od czasu odejścia Mbeki z urzędu w 2008 r. Nastąpił ogromny zwrot w Południowej Afryce, która obecnie zarządza największym programem ARV na świecie. Jednak według badań Uniwersytetu Harvarda, tragiczne opóźnienie odpowiedzi spowodowało ponad 340 000 zgonów związanych z HIV, 170 000 nowych zakażeń i 35 000 dzieci urodzonych z HIV w latach 1999-2007. Jednak Mbeki pozostaje dziwnie nietknięty, twierdząc w Newsweek wywiad w marcu 2016 r.:

"Dlaczego rząd południowoafrykański … powinien był skupić się na dziewiątej wiodącej przyczynie śmierci, tak samo jak potraktowanie mniej pilnych i ważnych pierwszych ośmiu głównych przyczyn śmierci, nawet razem wziętych?"

_Źródła:

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Natrass, N. "The AIDS Conspiracy: science walczy z powrotem." Columbia University Press, New York City. Opublikowany 2012; 225 p.; ISBN: 9780231149129.
• Mulwo, A.; Tomaselli, K.; i Francis, M. "HIV / AIDS i dyskursy o odmowie w Afryce subsaharyjskiej: odpowiedź Afro-optymistów?" Międzynarodowy Dziennik Kulturoznawstwa. 2012; 0(0):1-16.
• Linzer, J. "Dysydent" AIDS "szuka odkupienia … i lekarstwa na raka". Odkryć. 15 maja 2008 r.
• Natrass, N. "Szacowanie utraconych korzyści stosowania leków antyretrowirusowych w Afryce Południowej." Journal of Acquired Immun-Deficiency Syndrome. 1 grudnia 2008 r.; 49 (4): 410-415.
• Gaffey, C. "Były prezydent Republiki Południowej Afryki Thabo Mbeki stoi przy kontrowersyjnych komentarzach dotyczących HIV." Newsweek; opublikowane w Internecie 8 marca 2016 r.