Splenektomia to operacja usunięcia śledziony

1

Co to jest splenektomia?

Splenektomia to chirurgiczne usunięcie śledziony. Istnieje wiele powodów, dla których może być konieczne usunięcie śledziony, ale istnieją dwa rodzaje splenektomii - tradycyjne otwarte podejście, z użyciem nacięcia o pełnym rozmiarze, oraz podejście laparoskopowe, w którym stosuje się kilka bardzo małych nacięć. Chirurgia laparoskopowa jest często nazywana chirurgią małoinwazyjną.

Procedura laparoskopowa jest najczęstszą z dwóch procedur splenektomii i jest zwykle stosowana, gdy tylko jest to możliwe, przez chirurgów. Procedura wykorzystuje kilka małych nacięć zamiast jednego dużego nacięcia. Ze względu na mniejszy rozmiar nacięcia, podejście laparoskopowe minimalizuje zarówno ból związany z powrotem do zdrowia, jak i ryzyko zakażenia.

Z powodu różnic w stanie śledziony lub problemów anatomicznych, niektórzy pacjenci nie są w stanie wykonać zabiegu laparoskopowego; w takich sytuacjach stosuje się podejście otwarte. Jest również stosowany, gdy śledziona jest usuwana z powodu stanu zwanego splenomegalią lub powiększenia śledziony. Dzieje się tak, ponieważ śledziona może być zbyt duża, aby można ją było usunąć za pomocą znacznie mniejszych nacięć laparoskopowych.

W niektórych przypadkach zabieg może rozpocząć się jako zabieg laparoskopowy z użyciem wielu małych nacięć, ale chirurg może zdecydować się na kontynuowanie operacji z otwartym nacięciem, jeśli odkryje, że śledziona jest znacznie powiększona.

Podczas operacji ratunkowej, takiej jak po wypadku samochodowym po pęknięciu śledziony, można zastosować tradycyjne otwarte nacięcie, aby umożliwić chirurgowi wizualizację urazu i szybsze rozpoczęcie operacji.

2

Kiedy jest operacja śledziony w nagłym wypadku?

W sytuacjach nagłych może być nieunikniona splenektomia lub operacja usunięcia śledziony. W większości przypadków, w których splenektomia jest wykonywana w sposób nagły lub w celu ratowania życia pacjenta, śledziona została uszkodzona w wyniku urazu. Śledziona jest wysoce naczyniowa, z wieloma naczyniami krwionośnymi i dużą ilością krwi, i łatwo krwawi. Jeśli krwawienia nie można kontrolować innymi metodami, należy je usunąć chirurgicznie lub pacjent może krwawić na śmierć. Wypadek samochodowy jest częstą przyczyną urazu śledziony.

Spontaniczne pęknięcie, gdy śledziona pęka nieoczekiwanie często bez wyraźnego powodu, jest bardzo rzadkie, ale powoduje również konieczność natychmiastowej operacji.

3

Wskazania do splenektomii?

Splenektomia, operacja usunięcia śledziony, może być wskazana w następujących przypadkach:

• Zakrzepy
• Hipersplenizm: Jest to stan, w którym śledziona jest nadaktywna i niszczy zdrowe komórki krwi.
• Splenomegalia: Powiększenie śledziony
• Rak
• Nadciśnienie wrotne: Jest to stan, w którym główne naczynie krwionośne prowadzące do wątroby ma bardzo wysokie ciśnienie krwi. Może to być spowodowane wieloma różnymi schorzeniami wątroby, w tym marskością i rakiem.
• Marskość wątroby: Jest to przewlekła choroba wątroby, w której uszkodzona tkanka zostaje zastąpiona blizną po uszkodzeniu. Krew nie płynie tak swobodnie przez wątrobę, co powoduje nadciśnienie wrotne.
• Chłoniak: Ten rodzaj raka może powodować powiększenie śledziony (powiększenie śledziony).
• Plamica małopłytkowa idiopatyczna (ITP)
• Niedokrwistość sferocytarna: Ten typ niedokrwistości, w którym kruche komórki krwi mają kształt kulisty i ulegają uszkodzeniu podczas podróży przez śledzionę, można wyleczyć za pomocą splenektomii.
• Niedokrwistość hemolityczna: Niektóre typy niedokrwistości hemolitycznej, stan, w którym czerwone krwinki są przedwcześnie niszczone przez organizm, można poprawić poprzez usunięcie śledziony.

4

Powikłania splenektomii

Oprócz ogólnego ryzyka związanego z operacją i znieczuleniem, operacja usunięcia śledziony ma swoje potencjalne powikłania. Śledziona jest wysoce naczyniowym narządem, co oznacza, że ​​ma wiele naczyń krwionośnych. To sprawia, że ​​śledziona jest skłonna do krwawienia, gdy jest uszkodzona przez chorobę, uraz lub nawet operację. Jeśli śledziona jest poważnie uszkodzona i krwawiąca przed zabiegiem chirurgicznym, krwawienie może faktycznie trwać w trakcie operacji, dopóki chirurg nie znajdzie źródła krwawienia i nie kontroluje go.

Śledziona jest schowana za żołądkiem, poniżej mięśnia przepony i spoczywa w pobliżu trzustki i jelita. Ze względu na bliskość innych narządów i struktur istnieje niewielkie ryzyko, że mogą one ulec uszkodzeniu podczas zabiegu.

Ryzyko infekcji jest nieco wyższe w przypadku tej procedury niż w przypadku typowej operacji, a nie z powodu samej procedury chirurgicznej, ale dlatego, że śledziona odgrywa rolę w zwalczaniu infekcji. Po usunięciu śledziony układ odpornościowy nie działa tak dobrze, jak przed operacją.

5

Splenektomia: procedura laparoskopowa

Splenektomię można wykonać laparoskopowo lub za pomocą techniki otwartej z nacięciem o pełnym rozmiarze. Podczas gdy zdecydowana większość operacji usuwa całą śledzionę, możliwe jest wykonanie częściowej splenektomii, procedury, w której usuwana jest tylko część organu.

Operacja rozpoczyna się od podania znieczulenia. Gdy pacjent jest nieprzytomny, rozpoczyna się operacja, zazwyczaj po wprowadzeniu pięciu małych nacięć o długości około 2 do 3 centymetrów poniżej żeber po lewej stronie. W jednym z nacięć umieszczana jest mała kamera nazywana laparoskopem. Inne nacięcia są używane do wkładania narzędzi chirurgicznych i rzeczywistego wykonania operacji. Podczas operacji chirurg obserwuje przestrzeń operowaną za pomocą aparatu, ponieważ nacięcia są zbyt małe, aby chirurg mógł bezpośrednio obejrzeć operację.

Śledziona ma wiele naczyń krwionośnych, więc chirurg znajduje naczynia krwionośne prowadzące do i ze śledziony i umieszcza na nich klipsy, aby na stałe zatrzymać przepływ krwi do śledziony. Śledziona jest następnie odcięta od innych struktur ciała. Gdy jest wolny, śledzionę umieszcza się w jałowym worku, aby można go było wyciągnąć z ciała przez jedno z nacięć. Jeśli to konieczne, nacięcie może zostać nieco powiększone, aby umożliwić przejście torby. Dzieje się tak dlatego, że żadne fragmenty śledziony nie są w stanie oderwać się i pozostać w jamie brzusznej, gdzie mogłyby spowodować poważne zakażenie.

Po usunięciu śledziony, a lekarz nie stwierdził żadnych oznak ciągłego krwawienia, instrumenty zostały usunięte, a nacięcia są zamknięte. Nacięcia można zamknąć za pomocą chirurgicznego kleju, steri-pasków (małe paski samoprzylepnego bandaża) lub rzadziej zszywek lub szwów.

6

Splenektomia: procedura otwarta

Procedura otwartego splenektomii jest bardzo podobna do procedury laparoskopowej z jedną zasadniczą różnicą - stosowane nacięcie ma długość około 4 do 5 cali, a chirurg jest w stanie spojrzeć w nacięcie, aby zobaczyć całą procedurę.

Takie podejście jest szczególnie przydatne w przypadkach powiększenia śledziony lub powiększenia śledziony, co może spowodować, że śledziona będzie zbyt duża, aby można ją było usunąć przez małe nacięcia stosowane w procedurze minimalnie inwazyjnej. Jeśli śledziona została poważnie uszkodzona, procedurę otwartą można również wykorzystać, aby umożliwić chirurgowi lepsze obejrzenie obszaru i kontrolowanie krwawienia szybciej niż przy podejściu laparoskopowym.

7

Odzyskiwanie po operacji splenekotomii

Odzyskiwanie po chirurgii splenektomii różni się znacznie w zależności od pacjenta, głównie dlatego, że istnieje wiele różnych powodów, dla których można wykonać splenektomię. Bez względu na przyczynę zabiegu, po przebudzeniu się po operacji, poczujesz ból na lewym boku w okolicy brzucha. Będziesz także miał rurkę, zwaną sondą nosowo-żołądkową (NG), która trafi do nosa, do przełyku i do żołądka. Ta tuba zapobiega gromadzeniu się kwasu żołądkowego, minimalizując nudności i wymioty po zabiegu. Rurkę zazwyczaj usuwa się dzień lub dwa po operacji.

Przeciętny pacjent jest w stanie wrócić do domu ze szpitala 48 do 72 godzin po operacji, jeśli splenektomię wykonano laparoskopowo. Procedura otwarta może wymagać dłuższego pobytu, często nawet do tygodnia, przed rozładowaniem. Większość pacjentów jest w stanie powrócić do normalnej aktywności 4 do 6 tygodni po operacji. Jednak pacjent, który wymaga splenektomii po przebytej śledzionie, może być hospitalizowany dłużej w oparciu o dodatkowe obrażenia, które mogą być obecne. W niektórych przypadkach uszkodzenie śledziony może być najdrobniejszym z obrażeń.

Śledziona ma skłonność do krwawienia po kontuzji, więc po zabiegu może być konieczna transfuzja krwi. Zależy to od ilości utraconej krwi przed, w trakcie i po zabiegu i jest wykonywane tylko w razie potrzeby. Bez transfuzji pacjent, u którego wystąpiło krwawienie, może odczuwać osłabienie lub nawet zawroty głowy z powodu utraty krwi.

Niezwykle ważne jest, abyś dbał o swoją pielęgnację, ponieważ rana może łatwo ulec zakażeniu po operacji. Twoje nacięcia powinny być kontrolowane pod kątem oznak infekcji na co dzień lub częściej.

8

Po splenektomii

Po splenektomii będziesz bardziej podatny na infekcje, a twoje ciało nie będzie z nimi walczyć tak łatwo, szczególnie w pierwszych kilku miesiącach po operacji. Konieczne będzie staranie się o opiekę medyczną nad schorzeniami, w których od dawna nie poszukiwano leczenia, takimi jak ból gardła, gorączka, infekcje zatok i ucha oraz inne typowe infekcje.

Twój lekarz prawdopodobnie zaleci otrzymanie szczepionki, aby zapobiec zapaleniu płuc i może zasugerować dodatkowe szczepionki, takie jak szczepionka przeciw zapaleniu opon mózgowych. Twoja odporność na infekcje prawdopodobnie poprawi się w ciągu dwóch lat od operacji, ale jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek wróci do poziomu przedoperacyjnego.

Jeśli widzisz nowego lekarza lub jesteś leczony z powodu niepowiązanych problemów, poinformuj lekarza, że ​​nie masz śledziony.

Pielęgnacja po zabiegu

Konieczna jest operacja usunięcia śledziony - często jest to wynikiem urazu, takiego jak uraz w wypadku samochodowym. Z tego powodu może wystąpić pośpiech w operacji, zwłaszcza jeśli występuje krwawienie. W takich sytuacjach możesz nie mieć czasu, aby zbadać plusy i minusy procedury, lub mieć czas na porównanie umiejętności różnych chirurgów, ponieważ czas może być najważniejszy, a szybkie leczenie może zmienić sposób, w jaki pacjent odzyskuje przytomność. po poważnej kontuzji.