Kultura wirusowa - wykrywanie wirusów przenoszonych drogą płciową

Czym jest kultura wirusowa?

Kultura wirusowa to metoda stosowana przez lekarzy do hodowli i wykrywania wirusów, które mogą być obecne w próbce testowej STD lub innej próbce biologicznej. Na przykład może być użyty do wywołania wirusa opryszczki z opryszczki. Kultura wirusowa jest nieco bardziej zaangażowana niż kultura bakteryjna. Dzieje się tak dlatego, że w przeciwieństwie do bakterii wirusy nie mogą same się replikować. Kultura bakteryjna polega po prostu na inkubacji próbki w odpowiedniej pożywce (roztworze), w której mogą rosnąć bakterie. W przeciwieństwie do tego, hodowla wirusowa wymaga użycia próbki do zakażenia wrażliwych komórek. Następnie wirus może rosnąć i replikować się w tych komórkach, aż osiągnie wykrywalne poziomy.

Kultura wirusowa może zająć różne ilości czasu w zależności od:

• Jaki wirus jest hodowany
• Jakie typy komórek są używane
• Techniki stosowane w procesie kulturowym

Jednak niezależnie od dokładnej metodologii kultura wirusowa jest powolna. W szczególności hodowla wirusowa jest na ogół bardziej czasochłonnym procesem niż test amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT). Wymaga to również większego poziomu umiejętności. Ta umiejętność jest potrzebna zarówno w laboratorium, jak i klinice pobierającej próbkę. Czemu? Umiejętność jest niezbędna, aby wirus pozostał zakaźny i nienaruszony. Z tego powodu kultura wirusowa może nie być dostępna we wszystkich witrynach testujących STD.

Podobnie jak w przypadku wielu rodzajów testów STD, kultura wirusowa jest często tylko pierwszym krokiem w diagnozowaniu nieznanej infekcji. Po wykryciu wirusa nadal trzeba go zidentyfikować. Wirus można zidentyfikować za pomocą różnych technik. Obejmują one testy kwasów nukleinowych, testy oparte na przeciwciałach i mikroskopię elektronową.

Kultura wirusowa jest również wykorzystywana w badaniach naukowych. Jest to sposób, w jaki naukowcy mogą wytwarzać duże ilości wirusa in vitro. Jednak niektóre rodzaje wirusów mogą być niezwykle trudne do wzrostu i oczyszczenia w laboratorium.

Przykłady:

Hodowla wirusów i / lub testowanie amplifikacji kwasów nukleinowych materiału z widocznych ran jest złotym standardem w testach na opryszczkę. Jednak tego typu testowanie może być przeprowadzone tylko u osób, u których występują odrzuty narządów płciowych. Badanie przesiewowe bezobjawowych osób na opryszczkę narządów płciowych lub jamy ustnej wymaga użycia testów krwi. Wykrywają one przeciwciała przeciwko określonym szczepom wirusa, a nie sam wirus. Znalezienie takich badań krwi może być jednak trudne. Niektórzy lekarze nie są świadomi swojego istnienia. Inni lekarze niechętnie stosują te testy ze względu na ryzyko fałszywego pozytywnego połączenia z napiętnowaniem opryszczki.

Hodowlę wirusa opryszczki można przeprowadzić za pomocą różnych typów komórek. Niestety, nie jest równie skuteczny na wszystkich etapach epidemii opryszczki. Kultura wirusowa jest bardzo dobra w wykrywaniu wirusa opryszczki w pęcherzykowych i krostkowych zmianach opryszczkowych (> 90 procent). Jest znacznie mniej skuteczny w wykrywaniu wirusa we wrzodziejących zmianach (~ 70 procent). Wskaźnik wykrywalności zmian, które zaczęły się kurczyć, spada tylko do 27 procent. Ponadto szybkość, z jaką próbki są transportowane do badania, oraz to, czy są odpowiednio przechowywane w lodówce, może również mieć znaczący wpływ na skuteczność hodowli wirusowej.

Kultura wirusowa uznawana jest za złoty standard testowania opryszczki. Jednak może to być trudny test, który można wykonać dobrze. Z wielu powodów możliwe jest uzyskanie negatywnego wyniku w hodowli wirusowej, nawet jeśli osoba ma wyraźne objawy opryszczki i jest pozytywna w wyniku badania krwi. Takie fałszywe negacje mogą wystąpić, na przykład, jeśli testy zostały przeprowadzone na niewłaściwym etapie wybuchu choroby. Mogą również wystąpić, jeśli próbka została nieprawidłowo przetransportowana i przechowywana. Jako taki może być złotym standardem, ale nie zawsze jest najlepszym wyborem.

Uwaga: Osoby szukające ostatecznych wyników testu na opryszczkę zazwyczaj powinny zgłosić się do lekarza, gdy tylko wybuchnie epidemia. Takie postępowanie daje lekarzowi największą szansę na przetestowanie odleżyn w momencie, w którym kultura wirusowa jest najbardziej skuteczna.