Rodzicielstwo dorosłego dziecka z zespołem Aspergera

Pytanie: W jaki sposób mogę sprawić rodzicowi dorosłe dziecko z zespołem Aspergera?

Mój 22-letni syn ma zespół Aspergera. Jest inteligentny i dobrze sobie radzi w college'u - ale jest samotny. Spotkał kobietę online, która chce, żeby przeprowadził się do Kalifornii i obawiam się o jego bezpieczeństwo. Ma obsesję na punkcie przeprowadzki i wierzy, że "przyjaciele" czekają na niego. Jak mogę pomóc mu zobaczyć, że może udać się na kłopoty?

Odpowiedź: W takich przypadkach niestety wydaje się, że najlepszym nauczycielem jest doświadczenie. Widzę obie strony: przekonanie rodziców, że ich dziecko popełnia potencjalnie śmiertelny błąd i chce zrobić wszystko, aby temu zapobiec; i młodego człowieka, który przez całe życie przeżył tylko samotność i odrzucenie, i który w końcu wierzy, że ma szansę zrobić to na własną rękę i znaleźć zarówno przyjaźń, jak i miłość. Prawdopodobnie nie zostanie przekonany do swoich marzeń, a jeśli za mocno naciskasz, możesz zniszczyć swój związek z nim.

Czy mógłbyś zadać mu więcej pytań na temat związku? Jak dawno temu spotkał ją, jakie są jej zainteresowania, co najbardziej ją kocha, jakie są jego plany, gdy tylko dotrze do Kalifornii, jaki jest jego pomysł na idealny związek … subtelne pytania, jeśli to możliwe aby ocenić, jak bardzo on naprawdę wie o niej i jak poważny jest i jaki związek naprawdę dla niego znaczy. Jeśli brzmi to poważnie i jest ważne, możesz odetchnąć; jeśli nie, możesz z nadzieją subtelnie popchnąć go we właściwym kierunku. Inną rzeczą, którą możesz zrobić, to pozwolić mu odejść, ale spróbuj zmusić go do obiecywania ci, że zadzwoni X razy dziennie, uzyskasz jak najwięcej informacji kontaktowych - numer telefonu i adres, plan podróży itp.

Sądzę, że gdyby mógł odnieść jakiś sukces społeczny, może nie byłby tak skłonny do ścigania tej pani na drugim wybrzeżu. A spotkanie się z innymi ludźmi w spektrum poprzez grupy wsparcia mogło mu to dać. Ale może lub nie może być zainteresowany poznawaniem Aspergera i poznawaniem innych ludzi.

Żałuję, że nie mogę zaoferować ci czegoś decydującego do zrobienia. Jeśli pójdzie, po prostu spróbuj przygotować go na możliwość, że może nie do końca się ułożyć tak, jak mu się wydaje. Powiedz mu, że związki wymagają czasu i nie zawsze działają; Najważniejszą rzeczą, którą możesz zrobić, to nie antagonizować go tak, aby nie był zbyt zażenowany, aby wrócić do domu, jeśli coś się rozpadnie. Wyjaśnij mu, że go kochasz i będziesz go wspierać bez względu na to, co zrobi, i że pomożesz mu w każdy możliwy sposób i że zawsze będzie miał dom, do którego będzie mógł wrócić. Mam nadzieję, że trochę rozwinie skrzydła i utrzyma z tobą otwarte linie komunikacyjne. Daj mu telefon komórkowy, jeśli jeszcze go nie ma.