Wskazówki dla rodziców z nastolatkiem

Nastolatki, które uciekają, nie są złe. Podjęli złą decyzję. Wpadły w presję, że odczuwają potrzebę ucieczki. Zamiast stawić czoła problemowi i rozwiązać go, zdecydowali się z niego uciec.

Musimy nauczyć naszą nastolatkę, jak zmierzyć się z ich problemami, nawet jeśli problem dotyczy nas. Kiedy mają odpowiednie narzędzia do naprawienia niektórych rzeczy, które mogą mieć miejsce w ich życiu, nacisk maleje i nie ma już potrzeby ucieczki.

Każdy nastolatek próbował lub zna inną nastolatkę, która uciekła.Nie spotkałem jeszcze nastolatka, który nie znałby czyjegoś doświadczenia ucieczki. Może to stanowić poważny problem, biorąc pod uwagę, że większość nastolatków uświetni to doświadczenie.

Nie możesz ich zablokować.Tak bardzo, jak chcesz zbudować wokół nich ścianę, to jest ich wybór, czy chcesz wyjść z domu. Zwrot, którego używam: "W tych oknach nie ma kratek, a drzwi tylko blokują ludzi." To jest trudne i wiem o tym, ale to także prawda. Jako rodzic mogę być siatką bezpieczeństwa, skrzynką narzędziową i emocjonalnym workiem treningowym, ale odmawiam bycia łańcuchem.

Nie chcę, żeby kiedykolwiek odchodzili. Nic nie mogą zrobić, aby kiedykolwiek zmusić mnie do tego. Moje nastolatki wiedzą o tym, ponieważ mówię im werbalnie i niewerbalnie.

Rodzice nastolatków, którzy uciekają, nie są złymi rodzicami."Badanie przeprowadzone przez National Runaway Switchboard dzieci, które nazywają tę usługę, wskazuje, że około 16 procent uciekinierów było nadużywanych fizycznie, emocjonalnie lub seksualnie". (Problem z ucieczką w uciepie, autorstwa Gary'ego Millera) Dzieci z powodu maltretowania trzymają się i nie uciekają od sytuacji.

Jeśli Twoje Nastolatki biegną

Natychmiast zadzwoń na policję. Nie czekaj 24 godziny, zrób to od razu. Poproś badaczy o wpisanie dziecka do Krajowego zbioru informacji o przestępstwach National Crime Information Center (NCIC). Nie ma okresu oczekiwania na wjazd do NCIC dla dzieci poniżej 18 roku życia. Zdobądź nazwisko i numer identyfikacyjny oficera, z którym rozmawiasz. Oddzwaniam często.Zadzwoń do wszystkich dzieci, które zna i zwerbuj ich pomoc. Szukaj wszędzie, ale nie zostawiaj telefonu bez opieki.Przeszukaj swój pokój nastolatków pod kątem wszystkiego, co może dać ci wskazówkę, dokąd się udał. Możesz również sprawdzić rachunek za połączenia telefoniczne, które ostatnio wykonano.Zadzwoń do National Runaway Switchboard 1-800-786-2929 lub 1-800-RUNAWAY, możesz zostawić wiadomość dla swojego dziecka. Są finansowane przez Biuro ds. Rodziny i Młodzieży w Administracji ds. Dzieci i Rodzin, Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA.

Kiedy twoja nastolatka wraca do domu

• Odpocznij od siebie.Nie zaczynaj od razu o tym mówić. Twoje emocje są w tym momencie zbyt wysokie, aby osiągnąć dowolne miejsce w rozmowie. Kieruj się dwoma oddzielnymi kierunkami, dopóki oboje nie odpoczną.
• Zapytaj i słuchaj.Dlaczego odeszli? Po rozmowie z nimi możesz ocenić regułę lub dwie, ale nie rób tego podczas rozmowy. Powiedz im, że chcesz o tym pomyśleć, a ty im to powiesz.
• Rozmowa!Powiedz im, jak się z nimi czułeś, daj im znać, że cię skrzywdzili, wychodząc. Daj im znać, że nie ma problemu, którego razem nie można rozwiązać. Jeśli kiedykolwiek poczują, że ucieczka może coś rozwiązać, niech najpierw porozmawiają z tobą, zawsze możesz zaproponować inne możliwości, aby mogli podjąć lepszą decyzję.
• Uzyskać pomoc.Jeśli nie jest to pierwszy raz lub masz problemy z komunikacją po powrocie, czas poprosić o pomoc. Może to być osoba, której Twoje dziecko szanuje, tj. Ciotka lub wujek. Lub możesz szukać profesjonalnej pomocy, jednym z miejsc do sprawdzenia w Internecie jest Podnoszenie Dzisiejszej Nastolatki.