Powszechne mity i błędne przekonania dotyczące nękania

Możesz mieć pewne ugruntowane poglądy na temat zastraszania. Ale niektóre z tych przekonań mogą nie być prawdziwe. Oto lista dziesięciu najczęstszych mitów i nieporozumień dotyczących zastraszania.

Mit nr 1: Wszyscy prześladowcy są samotnikami i nie mają przyjaciół

W rzeczywistości istnieje wiele różnych typów łobuzów. Błędem jest więc zakładać, że wszyscy znęcający się są tacy sami. Niektóre dzieci nękają innych, ponieważ oni również byli zastraszani, podczas gdy inni nękają się, aby wspiąć się po drabinie społecznej. Mimo to inne dzieci nękają ludzi po prostu dlatego, że mogą.

Często nękanie jest motywowane pragnieniem posiadania władzy społecznej. Innymi słowy, tyran jest wspinaczem społecznym i chce zwiększyć swój status w szkole. Zastraszanie jest postrzegane jako skuteczne, ponieważ kontroluje i manipuluje porządkiem społecznym w szkole.

Mit nr 2: Łobuzy walczą z poczuciem własnej wartości

Badania pokazują, że nie wszyscy znęcający się wybierają innych, ponieważ czują się źle. Zamiast tego, niektóre z najbardziej agresywnych dzieci są również pewne siebie i odnoszą sukcesy społeczne.Zdali sobie sprawę, że zastraszanie pomaga im zdobyć więcej uwagi, mieć szerszy krąg społeczny i utrzymać władzę w szkole.

W rzeczywistości nagrody, jakie dzieci otrzymują od plotek, rozpowszechniania plotek i ostracyzowania innych, mogą być znaczące. Z tego powodu niezwykle trudno jest powstrzymać łobuzów przed zatrzymaniem się, szczególnie w gimnazjum.

Mit nr 3: Bycie znęcaniem się wzmacnia i pomaga budować charakter

Zastraszanie w żaden sposób nie buduje charakteru. Przeciwnie, rozrywa charakter i zwiększa podatność celu. Dzieci, które są prześladowane, cierpią emocjonalnie i społecznie.

Bycie prześladowanym może sprawić, że dzieci poczują się samotne i odizolowane. Mogą też zmagać się z poczuciem własnej wartości i doświadczać depresji i nastroju. Zastraszanie prowadzi również do walk w szkole i do innych chorób. Mogą nawet myśleć o samobójstwie.

Mit nr 4: Dzieci są prześladowane, ponieważ mają osobowość ofiar

Chociaż prawdą jest, że pewne cechy, takie jak nieśmiałość lub wycofanie, mogą zwiększyć szanse na to, że dziecko zostanie zastraszone, dzieci nie są prześladowane z powodu swojej osobowości. Dzieci są zastraszane, ponieważ tyran dokonał wyboru, by ich zaatakować.

Kiedy ludzie próbują wyjaśnić znęcanie się, wskazując, że dziecko ma osobowość ofiary, obwiniają ofiarę za znęcanie się. Wina i odpowiedzialność za zastraszanie spadają na tyrana, a nie cel. Dodatkowo, etykietowanie dzieci, mówiąc, że mają one osobowość ofiary, pozwala odejść łobuzowi i sugeruje, że gdyby było coś innego w ofierze, prześladowanie nigdy by się nie wydarzyło.

Mit nr 5: Bullying to nie jest wielka sprawa, tylko dzieci są dziećmi

Wbrew powszechnej opinii, prześladowanie nie jest normalną częścią dorastania. I to jest wielka sprawa. Zastraszanie może mieć poważne konsekwencje. Pomijając wpływ na wyniki akademickie, zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie, bullying może również prowadzić do samobójstwa. Co więcej, niektóre emocjonalne blizny po zastraszaniu mogą trwać całe życie. Na przykład badania pokazują, że dorośli, którzy byli znęcani jako dzieci, często mają niższą samoocenę i zmagają się z depresją.

Mit nr 6: Dzieci, które są prześladowane, muszą się nauczyć, jak radzić sobie z sytuacją na własną rękę

Dorośli często odstraszają przemoc, wzruszając ramionami. Chodzi o to, że dzieci powinny "po prostu sobie z tym poradzić". Jednak dzieci nie radzą sobie same z sytuacjami zastraszania. Gdyby mogli, prawdopodobnie by to zrobili. W każdej chwili dorośli są świadomi sytuacji zastraszania, mają obowiązek zająć się nią w jakiś sposób. Bez interwencji osoby dorosłej prześladowanie będzie kontynuowane.

Mit nr 7: Moje dzieci powiedzą mi, gdyby zostały prześladowane

Niestety, badania pokazują, że dzieci często milczą na temat zastraszania. Chociaż istnieje wiele powodów, dla których dzieci nie mówią, w większości przypadków są zbyt zawstydzone, aby o tym rozmawiać lub zbyt zaniepokojone, że sytuacja się pogorszy.

W rezultacie bardzo ważne jest, aby rodzice i nauczyciele byli w stanie dostrzec oznaki znęcania się. Nigdy nie jest dobrym pomysłem liczyć na dzieci, które trzymają cię w szachu. Nawet dzieci z doskonałymi relacjami z rodzicami będą milczeć na temat znęcania się.

Mit nr 8: Jeśli moje dziecko jest ofiarą bullyingu, pierwszym krokiem w walce ze znęcaniem się jest wezwanie rodziców Bully'ego

W większości przypadków nie jest dobrym pomysłem skontaktowanie się z rodzicami łobuza. Rozmowa prawdopodobnie nie tylko się rozgrzeje, ale może pogorszyć sytuację. Zamiast tego najlepszym sposobem działania jest rozpoczęcie od nauczyciela lub administratora przy zgłaszaniu zastraszania. W większości szkół obowiązuje polityka przeciwdziałania nękaniu, która określa sposoby radzenia sobie ze sprawcami. Pamiętaj, aby poprosić o spotkanie twarzą w twarz i podjąć dalsze działania, aby upewnić się, że problem został rozwiązany.

Mit nr 9: Zastraszanie nie ma miejsca w szkole mojego dziecka

Kiedy wstrząsająca historia o zastraszaniu pojawia się na pierwszych stronach gazet, łatwo jest przyjąć, że coś takiego nigdy nie stanie się w szkole Twojego dziecka. Niefortunna prawda jest taka, że ​​znęcanie się zdarza się wszędzie i nie zdajemy sobie sprawy, że mogłoby to zagrozić Twojemu dziecku. Zamiast tego zwracaj uwagę na oznaki znęcania się i utrzymuj otwarte linie komunikacyjne z dzieckiem. Prześladowanie ma miejsce wszędzie, bez względu na rasę, religię lub status społeczno-ekonomiczny.

Mit nr 10: Mobbing jest łatwy do wykrycia

Łobuzy są sprytni. Wiedzą, gdzie najczęściej są nauczyciele i inni dorośli. W rezultacie, zastraszanie często ma miejsce, gdy dorośli nie są w pobliżu, aby być świadkami. Na przykład, zastraszanie często ma miejsce na placu zabaw, w łazience, w autobusie, w ruchliwym korytarzu lub w szatni.

Dodatkowo, bullying to utalentowane kameleony. W rzeczywistości najbardziej agresywne dzieci to takie, które potrafią wyglądać uroczo i charyzmatycznie na cue. Co więcej, te dzieci są inteligentne społecznie. Używają tych samych umiejętności, aby manipulować nauczycielami, administratorami i rodzicami, których używają do zranienia rówieśników. Z tego powodu dorośli muszą zwracać się do osób postronnych, aby pomóc w zgłaszaniu przypadków nękania.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy?