Czy pozytywne nastawienie może wpłynąć na przeżycie raka piersi?

Media społecznościowe są pełne komentarzy od osób o dobrych intencjach, które przypominają osobom z rakiem piersi - każdy rak o to chodzi - aby walczyć z chorobą i zachować pozytywne nastawienie. To dlatego, że te dwie aktywności są ważne dla ich przetrwania.

Większość z nas podzieliła się tą samą wiadomością z przyjaciółmi i bliskimi żyjącymi z rakiem piersi. Ale podczas gdy te wiadomości mają być pomocne, według badań, nie są ani konstruktywne, ani dokładne. Nakładają ciężar na osobę chorą na raka, która ma wystarczająco dużo na swoim talerzu, aby radzić sobie ze strachem, efektami ubocznymi, problemami finansowymi i wpływem raka na rodzinę.

Rozpoznanie raka wiąże się z szeregiem emocji, które sprawiają, że osiągnięcie i utrzymanie pozytywnego nastawienia jest nierealistycznym wyzwaniem. Mówienie o zachowaniu pozytywnego nastawienia często wywołuje poczucie winy u osoby chorej na raka. Często osoby chorujące na raka nie podzielają tego, jak naprawdę czują się ze strachu, że nie spotkają się z pozytywnymi reakcjami, co tylko izoluje je w momencie, gdy potrzebują one wszelkiej pomocy, jaką mogą uzyskać.

Niektórzy pacjenci, a także inni w swoim kręgu rodziny i przyjaciół, chcą wierzyć, że mają władzę kontrolowania wyników poważnych chorób. Chociaż może to zapewnić komfort, to po prostu nie jest prawdą. Problem z przyjęciem takiego systemu przekonań występuje wtedy, gdy ludzie z rakiem nie radzą sobie dobrze i zaczynają obwiniać siebie za ich pogarszający się stan zdrowia.

Są też tacy, którzy uważają, że niektórzy ludzie, na podstawie ich osobowości, prawdopodobnie częściej zachorują na raka i umrą z tego powodu. W rzeczywistości większość wyników badań nie wykazuje związku między osobowością a rakiem. I kilka badań potwierdzających tę przesłankę okazało się wadliwych, ponieważ były źle zaprojektowane i kontrolowane.

Na przykład badanie z 2007 r. Objęło ponad 1000 osób chorych na raka. Okazało się, że stan emocjonalny pacjenta nie miał wpływu na jego przeżycie. Naukowiec i lider zespołu badawczego James C.Coyne, PhD z University of Pennsylvania School of Medicine, poinformował, że wyniki badania dodają do rosnącego materiału dowodowego, który nie wykazuje żadnych naukowych podstaw popularnego poglądu, że optymistyczne podejście jest kluczowe dla "pobicia" raka.

Największe i najlepiej zaprojektowane badanie naukowe do tej pory opublikowano w 2010 r. W badaniu wzięło udział 60 000 osób przez co najmniej 30 lat i kontrolowanych pod kątem palenia, spożywania alkoholu i innych znanych czynników ryzyka raka. Wynik nie tylko nie wykazał związku między osobowością a ogólnym ryzykiem zachorowania na raka, ale także, że nie było związku między cechami osobowości a przeżywalnością raka.

Przeprowadzono badania w zakresie psychoterapii i redukcji stresu, a naukowcy przyglądali się możliwym wpływom na przeżycie raka. Badania te doprowadziły do ​​mieszanych ustaleń, co doprowadziło do zamieszania wśród pacjentów, członków rodziny, przyjaciół i mediów.

Dobry przykład tego rodzaju zamieszania można zaobserwować w badaniu przeprowadzonym przez Davida Spiegela i jego kolegów w 1989 roku, które wydawało się łączyć różnicę w przeżyciu z byciem częścią grupy wsparcia. Jednak gdy inni badacze przeprowadzili podobne badania, nie uzyskali takich samych wyników.

Również w badaniu z 2004 r., W którym przeanalizowano wyniki wielu dobrze zaprojektowanych badań nad pacjentami chorymi na raka otrzymującymi psychoterapię, ustalono, że ponad 1000 pacjentów, u których uzyskano wyniki końcowe, wyraźnie wskazało, że bycie w terapii było pomocne w radzeniu sobie ze stresem. z ich rakiem. Nie miało to jednak wpływu na przeżycie.

W 2007 r. Nowi naukowcy dokonali przeglądu wszystkich poprzednich badań dotyczących terapii i jej wpływu na przeżycie raka. Naukowcy odkryli, że żadne randomizowane badanie kliniczne przygotowane do przeżycia i psychoterapii nie wykazało pozytywnego wpływu na przeżycie pacjenta.

Badania wskazują jednak, że udzielanie pacjentom chorym na raka dostępu do informacji na temat ich nowotworów w środowisku grupy wsparcia, a także dawanie im możliwości uzyskania wsparcia innych w grupie, zmniejsza napięcie, niepokój, zmęczenie i może pomóc pacjentom radzić sobie z depresją.

Podczas gdy grupy wsparcia odgrywają istotną rolę w poprawie jakości życia pacjenta, twarde dowody naukowe nie popierają idei, że grupy wsparcia lub inne formy terapii zdrowia psychicznego mogą pomóc ludziom z chorobą nowotworową żyć dłużej.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Coyne JC, Tennen H. Psychologia pozytywna w opiece onkologicznej: złe nauki, przesadzone twierdzenia i niesprawdzona medycyna. Ann Behav Med. 2010; 39 (1): 16-26. DOI: 10.1007 / s12160-009-9154-z