Ból stawów biodrowych i złamania u ludzi z HIV

Problem zaczyna się niewinnie z pewnym niejasnym dyskomfortem w nodze, szczególnie w okolicy pachwiny. Później ból staje się ostrzejszy i zaczyna wiązać biodro. W krótkim czasie chodzenie stanie się trudne, a ból zwiększy intensywność, aż w końcu stanie się nie do zniesienia. Tylko na tym etapie większość ludzi zobaczy lekarza.

Wśród osób zarażonych wirusem HIV tego rodzaju symptomy mogą oznaczać dowolną liczbę rzeczy, z których niektóre są związane z zakażeniem, a inne nie. Jedną z najczęstszych przyczyn jest jednak zwyrodnieniowe zaburzenie kości stawu biodrowego zwane martwicą jałową lub AVN.

Zrozumienie martwicy jałowej

Martwica jałowa jest chorobą kości i naczyń, którą obserwuje się częściej u osób z długotrwałą infekcją HIV. AVN jest również znany jako martwica kości kostnej spowodowana zmniejszającym się dopływem krwi do kości. Przepływ krwi jest zazwyczaj utrudniony na dwa sposoby: przez zwężenie naczyń krwionośnych lub przez uraz naczyń krwionośnych obsługujących kość.

W miarę zmniejszania się przepływu krwi komórki zaczynają umierać z powodu braku pożywienia. W miarę pogarszania się stanu kość staje się słabsza i bardziej krucha, aż w końcu staje się tak strukturalnie wadliwa, że ​​pęka, często na kilka kawałków.

AVN jest postępującą chorobą, która pogarsza się z czasem. Prawie zawsze dotyka biodra, ale widać je również w kolanach lub ramionach. AVN dotyka ludzi z HIV 58-krotnie szybciej niż w populacji ogólnej i jest związany, przynajmniej częściowo, z przewlekłym stanem zapalnym, który towarzyszy długotrwałemu zakażeniu HIV.

Objawy i diagnoza

We wczesnych stadiach AVN objawy mogą być niewielkie lub nie występują. W miarę postępu choroby może pojawić się narastający ból w pachwinie i biodrze.Ponieważ AVN nie pojawia się na typowym zdjęciu rentgenowskim, diagnoza często może być trudna. W rzeczywistości często mylone jest z prostym bólem mięśni lub artretyzmem.

Dopóki nie zostanie wykonane badanie rezonansu magnetycznego (MRI), AVN może często nierozpoznana przez lata. W końcu ból może stać się tak nieznośny, że ruchliwość jest ograniczona. Złamania są powszechne, ponieważ coraz więcej kości zaczyna padać, szczególnie w stawach obciążonych ciężarem.

Przyczyny

AVN jest dość częstym problemem u osób z HIV i jest najczęściej związany z utrzymującym się stanem zapalnym obserwowanym w przypadku długotrwałej infekcji. Z biegiem czasu to zapalenie powoduje rozkład komórek i tkanek w całym organizmie, co powoduje degeneracyjny proces genetyczny zwany przedwczesnym starzeniem się (przedwczesne starzenie). Naukowcy czasami określali reakcję zapalną jako "zapalny".

W wyniku tego procesu osoba z HIV będzie zazwyczaj doświadczać stanów związanych ze starzeniem 10 do 15 lat wcześniej niż ich niezakażonych odpowiedników. Wśród tych stanów związanych ze starzeniem są złamania kości i biodra typowe dla osób w wieku 70 lat i starszych.

Inne czynniki ryzyka mogą przyczynić się do AVN u osób z HIV, w tym:

• Palenie
• Nadużywanie alkoholu
• Wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów
• Przewlekłe zapalenie trzustki
• Koagulopatia (zaburzenie krwawienia spowodowane niezdolnością do krzepnięcia)
• Zastosowanie kortykosteroidów

Leczenie

Niestety, nie ma leczenia, które może wyleczyć AVN. Narkotyczne i nie-narkotyczne leki przeciwbólowe mogą być stosowane w celu złagodzenia wszelkich związanych z tym bólów. Mogą również pomóc leki, które zmniejszają miejscowy stan zapalny.

Istnieją procedury chirurgiczne, które mogą przywrócić przepływ krwi do dotkniętego obszaru. Jednak w większości przypadków wymiana stawu biodrowego jest jedynym sposobem pełnego odzyskania mobilności po wystąpieniu znaczącej śmierci kości.

W związku z tym wiadomo, że wczesna diagnoza i leczenie HIV zmniejszają wpływ przewlekłego stanu zapalnego, zmniejszając ryzyko wielu chorób długotrwałych aż o 53 procent.

Słowo od DipHealth

Jeśli masz HIV i odczuwasz ból w biodrze lub w pachwinie, powiedz o tym lekarzowi niezależnie od ciężkości. Wczesna diagnoza AVN zapewnia więcej opcji leczenia, zarówno chirurgicznych, jak i niechirurgicznych, i może poprawić długoterminowy wynik przy jednoczesnym zachowaniu mobilności.