Znaczenie dziadków w rodzinach latynoskich

Amerykańskie Biuro Spisu Ludnościowego wymienia Latynosów, którzy stanowią największą mniejszość etniczną lub rasową w Stanach Zjednoczonych, stanowiąc około 17% populacji kraju, według liczby ludności w 2014 roku. We wszystkich znajduje się ponad 55 milionów Latynosów w Stanach Zjednoczonych. Oznacza to, że jest ich wiele abuelos.

Termin "Hiszpanie" używany przez US Census Bureau odnosi się do osób mających korzenie w Meksyku, Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej, Portoryko i niektórych krajach karaibskich. Biorąc pod uwagę różnorodność tych regionów, można się spodziewać różnorodności w rolach latynoskich dziadków. Chociaż istnieją pewne odmiany, niektóre uogólnienia wydają się być prawdziwe dla większości z latynoskimi lub latynoskimi korzeniami. Duże, zgrabne rodziny są typowe, a dziadkowie odgrywają ważne role.

Imiona dla latynoskich dziadków

Innym obszarem, w którym występuje niewielka różnorodność, są nazwiska dziadków. Ponieważ hiszpański jest ojczystym językiem prawie wszystkich krajów pochodzenia Hiszpanów, nie ma zbytniej różnorodności imion dziadków. Dziadkowie nazywani są formalnymi Abuelo lub nieformalny Abuelito. Dzwonią babcie Abuela lub Abuelita. Skrócone formy, takie jak Lito i Lita lub Tito i Tita są pospolite. W Brazylii rodziny używają portugalskiego terminu babka, A vó lub portugalski termin na dziadka, Avô. Pamiętaj, że pisownia jest taka sama, ale wymowa jest inna.

Charakterystyka rodziny hiszpańskojęzycznej

Wspólny wizerunek Latynosów, posiadający duże, ciepłe, rozszerzone rodziny, ma podstawę. Latynosi mają większe rodziny niż nie-Latynosi. W Stanach Zjednoczonych przeciętna rodzina latynoska składa się z 3,87 osób, w przeciwieństwie do średniej krajowej wynoszącej 3,19.

Kiedy potrzebują pomocy lub informacji, Latynosi najpierw zwracają się do rodziny i znajomych, zanim uciekną do zewnętrznych agencji. Po części tę tendencję można przypisać trudnościom z angielskim. Prawie trzy czwarte Latynosów mówi po hiszpańsku w domu. Chociaż około połowa osób mówi bardzo dobrze po angielsku, to nadal pozostawia znaczną liczbę osób z pewnymi trudnościami językowymi.

Ponadto Latynosi częściej niż ogół ludności żyją w ubóstwie i są nieubezpieczeni. Okoliczności te mogą również wpływać na ich skłonność do szukania pomocy u przyjaciół i rodziny.

Według Biura Spisu Ludności, Latynosi są mniej skłonni, by biali, czarni czy Azjaci żyli samotnie. Ponadto częściej chcą pozostać geograficznie blisko członków rodziny. Są to rzadko wybierani dziadkowie z wyboru.

Dziadkowie są zwykle szanowanymi członkami rodziny, którzy uważają się za ważnych w życiu swoich wnuków i którzy wolą mieszkać w pobliżu swoich dzieci lub z nimi w wielopokoleniowym domu.

Role dziadków w rodzinach latynoskich

Latynoscy dziadkowie zazwyczaj odgrywają tradycyjne role. Ta wspaniała babcia i dziadek w stylu globtrotting są rzadkością w tej kulturze. Jeden z badaczy odkrył, że Meksykanie-Amerykanie uważają się za "starych" w wieku 60 lat, wcześniej niż czarni Amerykanie (65) i nie-Latynoscy (70).

Paradoksalnie, mimo że uważają się za starych, Latynosi w Ameryce żyją dłużej niż pozostałe dwie grupy. Przynajmniej jeden lekarz uważa, że ​​solidarność rodzinna jest czynnikiem sprawczym. "Sens rodziny polega na ratowaniu Latynosów" - mówi René Rodríguez, prezes Interamerican College of Physicians and Surgeons. "Solidne więzi rodzinne są niezbędne dla zachowania zdrowia, a gdy ktoś z hiszpańskojęzycznego pochodzenia zachoruje, cała rodzina pojawia się zaniepokojona w klinice lub szpitalu, to wsparcie, ta solidarność, jest istotną częścią życia w Latynosach".

Badania pokazują, że latynoscy dziadkowie wierzą, że są ważni w życiu swoich wnuków; że w razie potrzeby powinni być gotowi do wychowania swoich wnuków; że powinni pomagać w czasach kryzysu; że mogą i powinni mieć wkład w podejmowanie decyzji dotyczących ich wnuków. Dziadkowie postrzegają siebie również jako wysłanników religii, języka hiszpańskiego i ogólnie kultury latynoskiej, ale rola ta jest mniej podkreślana, ponieważ Latynosi stają się bardziej akulturowani.

Bliskość rodzin hiszpańskojęzycznych nie jest pozbawiona stresów. Dziadkowie mogą zbytnio przejmować się problemami rodzinnymi lub mogą czuć, że muszą wprowadzać pokój w przypadku sporów rodzinnych. Jedno z badań sugeruje, że dziadkowie często udzielają więcej pomocy niż otrzymują. Dzieci i wnuki często zajmują się pracą i szkołą, przez co nie są w stanie poświęcić wiele czasu potrzebom dziadków.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Andaló, Paula. "Zdrowie dla wszystkich: latynosi w USA". Perspektywy w zdrowiu. Volume 9, Number 1, 2004.
• "Hiszpanie w podeszłym wieku". Center on Aging. Rozszerzenie University of Missouri HES. University of Missouri-Kansas City.
• Williams, Norma i Diana J. Torrez. "Grandparenthood Wśród Latynosów." Podręcznik o Grandparenthood. Ed. Maximiliane E. Szinovácz. Wydawnictwo Greenwood. 1998. 87-96. Książki Google.