Padaczka: objawy, przyczyny, diagnoza, leczenie i radzenie sobie

Padaczka jest stanem neurologicznym spowodowanym zaburzeniami elektrycznymi w mózgu, powodującymi napady padaczkowe, które mogą powodować nietypowe zachowanie, ruchy lub doznania, a czasem także brak świadomości lub utraty przytomności. Jest zdiagnozowana, gdy masz dwa lub więcej napadów i nie ma za nimi żadnych schorzeń, takich jak odstawienie alkoholu lub niski poziom cukru we krwi. Padaczka może dotknąć każdego, w każdym wieku, czasami przebiega w rodzinach i może być skutkiem uszkodzenia mózgu. Jednak często przyczyna jest nieznana.

Rodzaje

Zrozumienie różnych rodzajów padaczki zaczyna się od poznania różnych rodzajów napadów padaczkowych.

Napady ogniskowe

Napady ogniskowe obejmują tylko jeden obszar mózgu i są najczęstszym rodzajem napadów, które występują u osób cierpiących na epilepsję. Są one podzielone na dwie kategorie:

• Koncentracje ogniskowe: Podczas tych napadów, które kiedyś nazywano zwykłymi napadami częściowymi, jesteś przytomny i świadomy. Niektóre osoby mogą nie być w stanie odpowiedzieć podczas ataku, ale wciąż są świadome tego, co się dzieje. Ogniskowe napady świadomości mogą trwać od zaledwie kilku sekund do kilku minut i mogą obejmować szarpanie, sztywnienie mięśni lub ospałość; dotyczy to tylko jednego obszaru lub strony twojego ciała. Mogą również powodować objawy, takie jak zmiany w sposobie odczuwania otoczenia, zawroty głowy, mrowienie lub zaburzenia widzenia, takie jak migające światła. Ten rodzaj napadu jest powszechnie określany jako aura.
• Ogniskowe zaburzenia świadomości: Jak sama nazwa wskazuje, podczas tych napadów jesteś albo nieświadomy, albo twoja świadomość jest osłabiona. Były one nazywane złożonymi napadami częściowymi. Normalnie trwające od jednej do dwóch minut, napady te są czasami poprzedzone aurą, która jest pewnego rodzaju znakiem ostrzegawczym, który jest inny dla każdego i jest w rzeczywistości rodzajem świadomego ogniskowego zajęcia. Możesz mieć puste spojrzenie i powtarzać tę samą czynność w kółko jak żucie, zacieranie palców lub wargowanie, znane jako automatyzm, lub po prostu możesz zamrozić.

Uogólnione napady

Uogólnione drgawki mogą obejmować cały twój mózg lub mogą obejmować tylko pewne obszary po obu stronach mózgu. Istnieje sześć różnych rodzajów uogólnionych napadów, w tym:

• Napady nieobecności:Historycznie znane jako drobne napady padaczkowe, napady nieobecności obejmują krótki okres czasu, w którym tracisz poczucie świadomości lub "przestrzeń na zewnątrz". Ten typ najczęściej występuje u dzieci w wieku od 4 do 14 lat i zwykle trwa mniej niż 10 sekund.
• Napady toniczne: Napady te powodują nagłe usztywnienie mięśni, co może spowodować, że upadniesz, gdy wstaniesz. Napady toniczne często zdarzają się podczas snu i zwykle powodują utratę przytomności.
• Napady atoniczne: Kiedy masz atoniczny atak, twoje mięśnie tracą napięcie i kontrolę, stają się wiotkie i możesz się zwinąć. Są one często określane jako "napady padaczkowe".
• Napady miokloniczne: Jeśli kiedykolwiek spałeś i nagle się obudziłeś, bo nagle nagle drgnęło jedno z twoich mięśni, wiesz, jak czuje się napad miokloniczny. Napady te obejmują nagłe, szybkie szarpnięcia w rękach lub nogach. Możesz mieć numer z rzędu lub tylko jeden przy okazji.
• Napady kloniczne: Podobnie jak napady miokloniczne, drgawki kloniczne obejmują nagłe, gwałtowne ruchy mięśni, tylko w tym przypadku są powtarzalne. Zwykle napady kloniczne są zaangażowane w napad toniczno-kloniczny.

• Napady toniczno-kloniczne: Wcześniej nazywane napadami grand mal, konfiskaty te są typem, który większość osób kojarzy z epilepsją. Po pierwsze, w fazie tonicznej, twoje mięśnie usztywniają się, potem tracisz przytomność i spadasz na ziemię. Następnym etapem jest klon, w którym twoje ramiona i czasami twoje nogi zaczynają szarpać się lub skakać szybko i wielokrotnie. Napady te trwają zwykle kilka minut.

W 2017 r. Międzynarodowa Liga Przeciwpadaczkowa (ILAE) wprowadziła istotne zmiany w systemach klasyfikacji napadów padaczkowych i typów padaczki. Podczas gdy epilepsja była klasyfikowana według typu jako uogólniona lub ogniskowa, dodano również dwie nowe kategorie: epilepsję uogólnioną i ogniskową oraz nieznaną epilepsję. Oto, co one oznaczają:

• Uogólniona padaczka: Jeśli masz uogólnione napady padaczkowe, twoja padaczka jest klasyfikowana jako uogólniona.
• Padaczka ogniskowa: Jeśli masz napady ogniskowe, twoja padaczka jest klasyfikowana jako ogniskową.
• Epilepsja uogólniona i ogniskowa: Jeśli napady padaczkowe składają się zarówno z ogółu, jak i ogniskowego, padaczka jest klasyfikowana jako epilepsja uogólniona i ogniskowa. W tej kategorii znajduje się kilka zespołów padaczkowych (patrz poniżej).
• Nieznana epilepsja: Jeśli nie jest jasne, czy napady padaczkowe są ogniskowe czy uogólnione, czy też nikt ich nie widział, zostaną one prawdopodobnie zakwalifikowane jako nieznane. Później, podczas testów i obserwacji, napady padaczkowe mogą zostać przeklasyfikowane jako ogniskowe lub uogólnione.

Syndromy padaczki

Zespoły padaczki są stanami charakteryzującymi się wzorami napadów padaczkowych i innymi związanymi z nimi cechami, takimi jak miejsce w mózgu, w którym rozpoczynają się drgawki, jaki to rodzaj, wiek, w którym się rozpoczynają, przyczyny, składniki genetyczne, nasilenie i częstotliwość napadów padaczkowych oraz sposób pojawiają się na elektroencefalogramie (EEG). Większość tych zespołów rozpoczyna się w dzieciństwie.

Umieszczenie epilepsji jeszcze bardziej jako zespołu jest pomocne dla zespołu medycznego ze względu na specyficzne metody diagnostyczne, terapeutyczne i czasami genetyczne, które okazały się najlepsze dla każdego z nich. Jednak wiele padaczki nie pasuje do żadnego konkretnego zespołu.

Istnieje ponad 20 zespołów rozpoznawanych przez ILAE. Oto niektóre z najczęstszych:

• Młodzieńcza padaczka miokloniczna: Ten uogólniony zespół jest jednym z najczęstszych i charakteryzuje się trzema rodzajami napadów, które rozpoczynają się w dzieciństwie i ewoluują w miarę upływu czasu. Dzieci z tym zespołem mogą zacząć mieć napady nieświadomości w wieku od 5 do 16 lat. Ponieważ napady są krótkie, mogą pozostać niezauważone. Napady miokloniczne na ogół zaczynają się pojawiać od jednego do dziewięciu lat później po przebudzeniu, a zwykle w ciągu kilku miesięcy po tym zaczynają się uogólnione napady toniczno-kloniczne. Osoby z młodzieńczą padaczką miokloniczną mogą mieć epizody, w których więcej niż jeden rodzaj napadów występuje sekwencyjnie w ciągu kilku minut. Leki zazwyczaj utrzymują konfiskatę pod kontrolą, ale może zaistnieć potrzeba jej dożywocia. Młodzieńcza padaczka miokloniczna często występuje w rodzinach.
• Łagodna padaczka rolandyczna: Nazywana również padaczką dziecięcą ze skrętami centrodpornymi, około 15 procent dzieci z padaczką ma ten syndrom, a prawie wszystkie z nich przerastają ją w wieku 15 lat. Ataki zwykle rozpoczynają się w wieku od 6 do 8 lat, ale mogą rozpocząć się w dowolnym momencie pomiędzy kolejnymi epizodami. w wieku od 3 do 13 lat. Napady takie mają charakter ogniskowy, który obejmuje drgania, mrowienie lub drętwienie twarzy lub języka, które mogą powodować ślinienie i przeszkadzać w mówieniu. To może następnie doprowadzić do napadu toniczno-klonicznego. Dla wielu dzieci napady występują rzadko, często w nocy i trwają tylko minutę lub dwie. Ten zespół ma złożony składnik genetyczny.
• Zespół Lennoxa i Gastauta: Zespół ten dotyczy tylko 2 procent do 5 procent dzieci z padaczką, ale napady są trudne do kontrolowania i wymagają leczenia przez całe życie. Rozwój intelektualny jest zwykle upośledzony, a osoby z zespołem Lennoxa i Gastauta mają dwa lub więcej rodzajów napadów, w tym atoniczne, toniczne, toniczno-kloniczne i atypowe napady nieświadomości. Napady te nie odpowiadają dobrze na leki przeciwwymiotne, ale inne leki i terapie mogą pomóc.
• Padaczka miokloniczna-astatyczna (zespół Doose'a): Zespół ten stanowi od 1% do 2% epilepsji, która rozpoczyna się w dzieciństwie i częściej występuje u chłopców niż u dziewcząt. Napady zwykle rozpoczynają się w wieku od 7 miesięcy do 6 lat i trudno je kontrolować, ponieważ nie reagują dobrze na leki. Genetyka wydaje się odgrywać rolę w tym zespole, ale nie jest jasne, jak dokładnie. Wszyscy z zespołem Doose mają miokloniczne i miokloniczne, a następnie napady atoniczne. Około trzech na cztery osoby miało uogólnione napady toniczno-kloniczne; dwie na trzy osoby mają napady nieświadomości, a uogólnione napady toniczno-kloniczne występujące z gorączką występują u jednej na trzy osoby. Prawie dwóch na troje dzieci może ostatecznie nie mieć żadnych napadów.
• Zespół Panayiotopoulos: Zazwyczaj pojawia się u dzieci w wieku od 3 do 10 lat, zespół ten składa się z napadów ogniskowych, którym mogą towarzyszyć wymioty, nudności i bladość, i może stać się uogólnionymi napadami z oczami przetoczonymi na boki i / lub toniczno-klonicznymi ruchami. Ponad połowa tych drgawek występuje podczas snu i mają one tendencję do długich, trwających od 20 do 60 minut. Niektóre dzieci mają rzadko drgawki, podczas gdy inne mogą potrzebować leków pomagających kontrolować napady. Prawie wszystkie dzieci z zespołem Panayiotopoulosa przestają mieć napady w ciągu dwóch do trzech lat po początkowym ataku.
• West syndrome: Znane również jako skurcze infekcyjne, drgawki związane z zespołem Westa zazwyczaj obejmują nagłe szarpnięcie, a następnie usztywnienie, zwykle z wyciągniętymi ramionami i kolanami podciągniętymi, gdy ciało pochyla się do przodu. Skurcze te zaczynają się między 3 a 12 miesiącem życia i zwykle kończą się w wieku od 2 do 4 lat. Większość dzieci kończy się później na innym typie epilepsji. Mimo że napady trwają tylko sekundę lub dwie, mają tendencję do występowania w klastrach, jeden po drugim, najczęściej po przebudzeniu.Jest to poważny, rzadki zespół, który należy leczyć od razu, aby uzyskać najlepsze wyniki. Około dwie trzecie tych przypadków spowodowane jest stanami lub urazami, które zmieniają sposób, w jaki mózg tworzy się lub działa, ale reszta jest nieznanego pochodzenia.

Objawy

Objawy epilepsji różnią się w zależności od rodzaju napadu, ale ogólnie mogą obejmować szarpanie mięśni, utratę świadomości lub świadomości, osłabienie, aurę, patrzenie lub powtarzające się ruchy. Większość ludzi ma tendencję do występowania tego samego rodzaju napadów za każdym razem, więc twoje objawy będą zasadniczo zgodne, chyba że wystąpi więcej niż jeden typ.

Objawy padaczki

Przyczyny

U około połowy osób, u których zdiagnozowano epilepsję, przyczyna jest nieznana. W przypadku drugiej połowy przyczyną może być jeden lub więcej czynników, w tym genetyka, zaburzenia rozwojowe, zmiany strukturalne w mózgu, uszkodzenie mózgu i niektóre choroby. Te potencjalne przyczyny to wszystkie czynniki ryzyka, które mogą zwiększać ryzyko rozwoju padaczki.

Przyczyny padaczki i czynniki ryzyka

Diagnoza

Diagnozowanie padaczki często wiąże się z kilkoma testami, które mają na celu sprawdzenie, czy u pacjenta wystąpił napad padaczkowy i czy nie wystąpiły u niego schorzenia, takie jak udar, guza lub jakiekolwiek zmiany strukturalne w mózgu, z którymi się urodziłeś. Twój lekarz prawdopodobnie wykona wywiad chorobowy, historię rodzinną, badanie fizykalne i badanie neurologiczne. Możesz również wykonać testy, aby przyjrzeć się wzorcom fal mózgowych, takim jak EEG lub magnetoencefalografia, oraz skanowaniu obrazowemu, np. Rezonansowi magnetycznemu (MRI), aby przyjrzeć się strukturze mózgu. Testy te dostarczają lekarzowi wskazówek, skąd mogą pochodzić drgawki w twoim mózgu, aby twoje leczenie mogło być odpowiednio ukierunkowane.

Jak zdiagnozowano epilepsję

Leczenie

Istnieje kilka różnych metod leczenia, które mogą być stosowane w zależności od rodzaju napadów, które masz. Głównym celem leczenia epilepsji jest opanowanie napadów z jak najmniejszą ilością możliwych skutków ubocznych.

Stosowanie leków przeciwzapowych jest pierwszym krokiem, jaki lekarz podejmuje w celu kontrolowania napadów. Napady większości ludzi można kontrolować za pomocą jednego narkotyku, ale możesz potrzebować więcej. Jeśli leki nie działają, lekarz może omówić operację, urządzenie stymulujące nerwy lub specjalną dietę.

Twój lekarz prawdopodobnie również porozmawia z tobą o zarządzaniu stylem życia, ponieważ istnieją pewne czynniki stylu życia, które mogą zaostrzyć napady padaczkowe. Najczęstsze czynniki wyzwalające napady obejmują brak snu, pomijanie leków i silny stres. Unikanie tych wyzwalaczy stylu życia jest ważnym elementem zapobiegania napadom.

Jak leczy się epilepsję

Korona

Rozpoznanie epilepsji może sprawić, że poczujesz, że cały świat został wywrócony do góry nogami. Z czasem nauczysz się radzić sobie z praktycznymi rozwiązaniami, takimi jak regularne przyjmowanie leku i wystarczająca ilość snu oraz rozmowa z rodziną i przyjaciółmi na temat diagnozy i postępowania w przypadku napadu padaczkowego. Uczenie się o swojej chorobie i rozmawianie z innymi osobami, które również cierpią na epilepsję, jest świetnym sposobem, aby pomóc ci uporać się z diagnozą.

Żyć najlepszym życiem z padaczką

Słowo od DipHealth

To może być przerażające, aby zdiagnozować epilepsję, bez względu na to, czy to ty, czy dziecko. Padaczka może powodować stres, niepewność i martwić się o ciebie i twoją rodzinę. Życie z epilepsją wymaga pewnych dostosowań stylu życia, w tym unikania napadów drgawkowych, konsekwentnego przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami, poszukiwania skutków ubocznych przy rozpoczynaniu nowych leków i świadomości środków ostrożności, które wpływają na ryzyko związane z prowadzeniem pojazdu i upadkiem. Wszystko to wkrótce stanie się drugą naturą.

Na szczęście napady wielu ludzi są całkowicie kontrolowane za pomocą leków. Około 6 na 10 osób, u których zdiagnozowano epilepsję, może nawet w ciągu kilku lat od rozpoczęcia leczenia stać się bez drgawek, a wielu z nich nigdy nie ma napadu padaczkowego ani nie potrzebuje leczenia.

Jeśli twoja padaczka kończy się jako stan trwający całe życie, będziesz musiał nadal przyjmować leki przez resztę swojego życia. Jeśli twoje napady pozostają niekontrolowane w związku z przyjmowaniem leków, istnieje szereg dostępnych metod leczenia, które możesz sprawdzić, aby pomóc im uzyskać kontrolę i nowe metody leczenia na horyzoncie, które są badane i rozwijane.

Jakie są objawy padaczki? Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Holmes GL. Rodzaje syndromów padaczki. Fundacja Padaczki. Zaktualizowano 3 września 2013 r.
• Johns Hopkins Medicine. Rodzaje padaczki. The Johns Hopkins University, The Johns Hopkins Hospital i Johns Hopkins Health System.
• Kiriakopoulos E, Shafer PO. Rodzaje napadów. Fundacja Padaczki. Opublikowano 20 marca 2017 r.
• Korff CM, Wirrell E. ILAE Klasyfikacja drgawek i padaczki. Aktualny. Zaktualizowano 3 lipca 2017 r.
• Personel kliniki Mayo. Padaczka. Klinika majonezu. Zaktualizowano 10 marca 2018.
• Schachter SS, Shafer PO, Sirven JI. Czy zawsze będę miał napad? Fundacja Padaczki. Zaktualizowano 19 marca 2014 r.