Czy suplementy żywieniowe mogą pomóc w walce z HIV?

Prawidłowe odżywianie jest równie ważne dla długoterminowego zdrowia i dobrego samopoczucia osoby żyjącej z HIV, jak i dla kogokolwiek innego. Ale często potrzeby żywieniowe wymagają korekty, ponieważ organizm reaguje na różne leki lub samą chorobę.

Witaminy i minerały często mogą zostać zubożone podczas ciężkich lub długotrwałych napadów biegunki, których stan może być wywołany przez niektóre infekcje lub leki. Zmiany w tłuszczach ciała, również związane z leczeniem lub zakażeniem wirusem HIV, mogą wymagać znacznych zmian w diecie.

Znacznie więcej jednak dotyczy wpływu niedożywienia na ludzi z HIV. Niedobór witaminy A i B12, na przykład, wiązał się z szybszym postępem choroby zarówno w bogatych w zasoby, jak i bogatych w zasoby. Niski poziom mikroskładników w surowicy, powszechnie obserwowany u osób niedożywionych, wymaga większego spożycia witaminy - często w postaci suplementów diety.

Bez wątpienia suplementy diety mają swoje miejsce w leczeniu niedożywienia lub zdiagnozowanego niedoboru, niezależnie od tego, czy jest on spowodowany stanem związanym z HIV, czy też złym odżywianiem. Jest to szczególnie prawdziwe w późnym stadium choroby, kiedy często obserwuje się utratę masy ciała i zanik wirusa HIV.

Ale co z pozostałymi? Czy ludzie z HIV z natury potrzebują suplementów diety? Czy te produkty uzupełniają terapię w sposób, który albo zmniejsza częstość infekcji, opóźnia rozwój choroby, albo odtwarza kluczowe funkcje immunologiczne danej osoby? A może mamy nadzieję, że tak się stanie?

Branża suplementów

Według amerykańskich Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) prawie połowa wszystkich Amerykanów spożywa suplementy diety, w tym witaminy, minerały i zioła. Ta ekspansywna gama produktów jest regulowana przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA), która definiuje suplementy diety po prostu jako produkty "mające na celu dodanie dodatkowej wartości odżywczej do (uzupełnienia) diety".

Zgodnie z tą definicją multiwitaminy i inne suplementy diety są regulowane jako kategoria żywności, a nie jako produkt farmaceutyczny. Nie muszą oni przejść przez rygorystyczne, przedrynkowe testy bezpieczeństwa i skuteczności ani też FDA nie są upoważnieni do wymagania takich testów.

Zamiast tego, FDA opiera się przede wszystkim na śledztwach konsumentów monitorujących monitoring po wprowadzeniu do obrotu i wymaga od producentów utrzymywania szeregu zdarzeń niepożądanych. Jednak te doniesienia o zdarzeniach niepożądanych (AER) są wysyłane tylko w przypadkach poważnych, zagrażających życiu, skutków ubocznych. Przypadki łagodne do umiarkowanych, takie jak ból głowy lub problemy żołądkowo-jelitowe, nie są zgłaszane, chyba że producent dobrowolnie zdecyduje się to zrobić.

Stanowi to wyraźny kontrast w stosunku do przemysłu farmaceutycznego, który wydaje średnio 1,3 miliarda dolarów za lek w kosztach badań i rozwoju w celu uzyskania zatwierdzenia przez FDA. W 2011 r. Sprzedaż suplementów diety osiągnęła 30 miliardów dolarów w USA, ponad dwukrotnie więcej niż światowy rynek leków przeciw HIV.

Czy może uzupełniać "Odporność"?

Dobre odżywianie za pomocą zrównoważonej diety może pomóc w zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego w połączeniu w odpowiednim czasie i świadomym stosowaniu leków przeciwretrowirusowych. Natomiast rola witamin i innych suplementów diety pozostaje dyskusyjna.

Zamieszanie jest powszechne na rynku konsumenckim, często podsycane przez twierdzenia producentów o produktach, które są słabo wspierane przez badania. Podczas gdy FDA próbuje uregulować te roszczenia, ocena przeprowadzona przez Departament Zdrowia i Opieki Społecznej w 2012 r. Wykazała, że ​​aż 20 procent zbadanych suplementów całkowicie zakazało roszczeń, często w kwestii "wsparcia immunologicznego". tak bardzo, że twierdzenia te są oczywiście fałszywe. Po prostu dowody, o których mowa, są w najlepszym razie niejednoznaczne lub niepotwierdzone.

Kilku producentów na przykład regularnie wskazuje na badanie z 2004 r. Przeprowadzone przez Harvard School of Public Health, które dotyczyło wpływu multiwitamin na progresję choroby u 1097 kobiet w ciąży zakażonych HIV w Tanzanii. Pod koniec badania 31 procent osób, które przyjmowały suplementy, zmarło lub nabawiło się choroby charakteryzującej AIDS, w porównaniu do 25 procent w grupie placebo. Na podstawie tych dowodów naukowcy doszli do wniosku, że codzienne stosowanie multiwitaminy (w szczególności B, C i E) nie tylko opóźniało progresję wirusa HIV, ale zapewniało "skuteczny, tani sposób opóźnienia rozpoczęcia terapii przeciwretrowirusowej w zakażeniu HIV. zarażone kobiety."

Po opublikowaniu wyników badań wielu producentów wskazało na badanie jako "dowód naukowy" właściwości wzmacniających odporność swoich produktów.Tym, czego nie udało się zrobić, jest jednak kontekstualizacja badania, ignorując liczne czynniki, które przyczyniły się do wyników - między innymi wysoki poziom ubóstwa, głodu i niedożywienia, które istnieją w ubogiej populacji Afryki.

Ostatecznie, nic w badaniu nie sugerowało, że multiwitaminy same w sobie mogą przynieść te same korzyści - lub pozwolić sobie na te same wnioski - w bogatych w zasoby krajach, takich jak USA czy Europa. Wyniki dalszych badań były w dużej mierze niespójne, w tym badanie z 2012 r., Które wykazało, że multiwitaminy o wysokiej dawce mogą faktycznie zwiększać ryzyko zgonu u osób poważnie niedożywionych. Inne badania kliniczne wykazały korzyści tylko u osób z zaawansowaną chorobą (liczba komórek CD4 poniżej 200 komórek / ml), podczas gdy inne nadal nie przynoszą żadnych korzyści.

Większość obsługiwanych badań to bezpieczeństwo multiwitamin w zalecanych dawkach dziennych, szczególnie dla osób z wirusem HIV, które są niedożywione lub w zaawansowanym stadium choroby.

Kiedy suplementy powodują więcej szkód niż dobrych

Znacznie mniej wiadomo na temat korzyści płynących z poszczególnych witamin, minerałów i innych pierwiastków śladowych. Wiele badań w ostatnich latach koncentruje się na roli selenu, niemetalu mineralnego o znanych właściwościach przeciwutleniających. Badania zdają się sugerować, że utrata selenu we wczesnym zakażeniu HIV jest równoznaczna z utratą komórek CD4 w czasie, gdy zaburzenia wchłaniania i niedożywienia nie są zazwyczaj czynnikami.

Wydaje się to niewiarygodne, jak może się wydawać, że badania te nie były w stanie wesprzeć żadnej prawdziwej korzyści z suplementacji selenem, zarówno w unikaniu choroby związanej z HIV, jak iw odtwarzaniu CD4. Podobne wyniki zaobserwowano w przypadku suplementów magnezu i cynku, w których wzrost stężenia w osoczu nie miał związku z progresją ani wynikiem choroby.

Pospolite stosowanie suplementów przez niektórych nosicieli wirusa HIV jest poparte przekonaniem, że "naturalne" produkty zapewniają naturalne wsparcie immunologiczne, które może z łatwością uzupełniać terapię HIV. Często tak nie jest. W rzeczywistości wiele suplementów może mieć głębokie znaczenie negatywny wpływ na ludzi z HIV, poprzez zakłócanie metabolizmu ich leków lub przez powodowanie działań toksycznych, które łagodzą wszelkie możliwe korzyści suplementacji.

Wśród potencjalnych problemów:

• Megadoza witaminy A: Wysokie dawki witaminy A (powyżej 25 000 jm na dobę) mogą zwiększać ryzyko toksyczności wątroby, krwawienia wewnętrznego, spontanicznych złamań i utraty wagi. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) nie zaleca stosowania suplementów witaminy A u kobiet w ciąży, zakażonych wirusem HIV, a badania wykazały, że dzienna dawka 5000 jm może faktycznie zwiększać ryzyko przeniesienia zakażenia z matki na dziecko.
• Megadoza witamina C: Podczas gdy niektóre badania sugerują, że wysokie dawki witaminy C mogą odgrywać znaczącą rolę w odporności komórkowej, dowody są wysoce sprzeczne. Wiemy, że wysokie dawki witaminy C mogą wywoływać dolegliwości żołądkowo-jelitowe i biegunkę (te ostatnie mogą wpływać na wchłanianie niektórych leków przeciw HIV). Wiadomo również, że dawki witaminy C powyżej 1000 mg na dobę zmniejszają poziomy Crixivan (indinawiru) w niektórych.
• Witamina B6 (pirydoksyna): Nadmierne spożycie witaminy B6 (powyżej 2000 mg na dzień) może powodować odwracalne uszkodzenie nerwów, zaostrzając obwodową neuropatię u pacjentów zakażonych wirusem HIV, u których już występuje ten stan.
• Witamina E: Wysokie dawki witaminy E (powyżej 1500 jm) mogą zakłócać krzepnięcie krwi, a długotrwałe, nadmierne stosowanie może powodować biegunkę, osłabienie mięśni i nudności.
• Ziele dziurawca zwyczajnego (hypericin): Preparat ziołowy popularny w leczeniu łagodnej depresji, dziurawiec znany jest z obniżania poziomów wszystkich leków klasy inhibitorów proteazy (PI) i nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI), narażając pacjenta na lekooporność i niepowodzenie leczenia.
• Czosnek: Wykazano, że pigułki z czosnkiem i suplementy zmniejszają stężenie niektórych leków przeciw HIV w surowicy, szczególnie Invirase (sakwinawir), który można zmniejszyć o połowę, gdy stosuje się go równocześnie z suplementami czosnkowymi. Natomiast czosnek świeży lub gotowany nie wpływa na stężenie leku w surowicy.
• Sok grejpfrutowy: Szklanka świeżego soku grejpfrutowego o wadze 8 uncji za pomocą Crixivan może obniżyć poziom leku w surowicy o 26 procent, podczas gdy szklanka soku o podobnej wielkości może zwiększyć poziomy Invirase nawet o 100 procent (zwiększając potencjalne skutki uboczne). Chociaż sok grejpfrutowy nie powinien być koniecznie pomijany w diecie, nie należy go przyjmować ani dwie godziny przed, ani dwie godziny po podaniu leku.

Słowo od DipHealth

Znaczenie właściwego odżywiania i zdrowej, zrównoważonej diety nie może być przeciążone. Poradnictwo żywieniowe może pomóc osobom z HIV lepiej zrozumieć ich potrzeby żywieniowe, aby lepiej:

• Osiągnij i utrzymuj zdrową masę ciała
• Utrzymuj zdrowe poziomy lipidów, w tym cholesterolu i trójglicerydów
• Przewidzieć komplikacje dietetyczne, które mogą wynikać z niektórych leków przeciwretrowirusowych
• Zajmij się problemami związanymi z dietą, które mogą wynikać z objawów związanych z HIV
• Wdrożyć środki spożywcze, aby uniknąć możliwych infekcji oportunistycznych przenoszonych przez żywność

Rola ćwiczeń nie może być zignorowana, z korzyściami zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i psychicznego (w tym dla zmniejszenia ryzyka neurokognitywnego upośledzenia związanego z HIV).

Pod względem suplementacji codziennie multiwitamina może pomóc w zaspokojeniu potrzeb mikroskładników, szczególnie w przypadku osób, które nie są w stanie osiągnąć celów żywieniowych. Jednak nie zaleca się przyjmowania witamin przekraczających zalecaną dzienną dawkę.Nie ma również danych potwierdzających stosowanie suplementów ziołowych zarówno w leczeniu zakażenia wirusem HIV, jak i zwiększaniu skuteczności leków przeciwretrowirusowych poprzez zmniejszanie obciążenia wirusem HIV.

Należy poinformować lekarza o wszelkich suplementach, które można przyjmować podczas omawiania leczenia i leczenia zakażenia wirusem HIV.