Jak powszechna jest choroba Crohna po operacji J-Pouch?

Ludzie z zapalną chorobą jelit (IBD) czasami mają operację jako leczenie ich choroby. Dwie główne formy IBD, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Crohna są leczone różnymi rodzajami operacji. W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, która może dotyczyć zarówno jelita grubego, jak i jelita cienkiego, najczęściej wykonuje się zabieg chirurgiczny w celu usunięcia zapalonego odcinka jelita. W niektórych przypadkach choroby Leśniowskiego-Crohna można również wykonać zabieg stomijny - tymczasowy lub stały. W przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, które wpływa tylko na jelito grube, najbardziej korzystnym zabiegiem chirurgicznym jest zespolenie jelitowo-odbytnicze jelita krętego (IPAA), które jest powszechnie znane jako torebka typu j. Szacuje się, że 30% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ostatecznie potrzebuje operacji w celu leczenia choroby.

Co to jest Chirurgia J-Pouch?

W chirurgii j-pouch jelita grubego usuwa się, a ostatnią część jelita cienkiego przerabia się, aby utworzyć torebkę (często w kształcie litery "J", chociaż czasami również wykonuje się inne kształty). J-woreczek jest podłączony do odbytu, co oznacza, że ​​pacjent może ewakuować się bardziej "normalnie". Jelita grubego nie ma, ale nie ma potrzeby tworzenia stomii i noszenia zewnętrznego urządzenia do zbierania stolca.

Torebka j nie jest zwykle wykonywana na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Główną przyczyną tego jest fakt, że choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na torebkę (która powstaje z jelita krętego) po jej wytworzeniu. Jeśli j-woreczek ulegnie zapaleniu, może to prowadzić do komplikacji i ostatecznego uszkodzenia torebki. Nieudany j-pouch oznaczałby więcej operacji usunięcia go i stworzenie ileostomii. Oczywiście większa operacja nie przyczyniłaby się do poprawy jakości życia pacjenta.

Po znalezieniu Crohna po operacji J-Pouch Surgery

W niektórych przypadkach u osób, u których zdiagnozowano wrzodziejące zapalenie jelita grubego, wykryto chorobę Crohna. Czasami zdarza się to po zabiegu chirurgicznym j-pouch, choć nie jest to częste. Pacjenci ci mogli od samego początku mieć chorobę Leśniowskiego-Crohna, nawet jeśli nie była to pierwotna diagnoza. Jednym z powodów tego jest to, że choroba Crohna czasami dotyka tylko jelita grubego (zwanego zapaleniem okrężnicy Crohna), co sprawia, że ​​wydaje się, że prawdziwą diagnozą jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego.W miarę upływu czasu, a niektóre oznaki lub objawy choroby Leśniowskiego-Crohna stają się widoczne, diagnoza może ulec zmianie.

Naturalnie, niektóre osoby z IBD, które rozważają 1, 2, a nawet 3 operacje, aby stworzyć torebkę typu j, mogą mieć poważne obawy dotyczące możliwości zmiany diagnozy od wrzodziejącego zapalenia okrężnicy do choroby Leśniowskiego-Crohna.

Jak często zmienia się diagnoza?

W kilku badaniach oceniano liczbę pacjentów, u których zdiagnozowano chorobę Leśniowskiego-Crohna po zabiegu j-pouch. Procent tych zdiagnozowanych wynosi od 1% do 13% w jednym badaniu. Autorzy badania podający najwyższy odsetek wskazują, że ich wyniki wydają się nawet wysokie. Mówią dalej, że zdają sobie sprawę z tego, że nie jest on w stanie dobrze śledzić większości innych badań, które znajdują się w 10% i niższym zakresie. W większości badań z ostatnich kilku lat odsetek ten był bliższy około 5%, ponieważ poprawia się zdolność klinicystów do diagnozowania prawidłowej postaci IBD. Procenty są różne w różnych ośrodkach chirurgicznych, które wykonują operację IPAA. W jednym badaniu przeprowadzonym na dzieciach z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub nieokreślonym zapaleniem jelita grubego, rozpoznanie choroby Crohna po operacji było 13%.

Chirurdzy w Cleveland Clinic (głównym ośrodku doskonałości w przypadku IBD i chirurgii kieszonkowej) zgłaszają liczbę pacjentów, u których zdiagnozowano chorobę Leśniowskiego-Crohna po tym, jak operacja IPAA z czasem ulega pogorszeniu. Wraz z poprawą procesu dokładnej diagnostyki zmniejsza się liczba pacjentów ze zmianą diagnozy.

Czy możemy przewidzieć, kto może chorować na chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Nie ma zgody co do tego, w jaki sposób zidentyfikować pacjentów, u których zdiagnozowano wrzodziejące zapalenie jelita grubego, które później może być uznane za chorobę Leśniowskiego-Crohna. Istnieje jednak co najmniej jedno badanie, że u pacjentów, u których zdiagnozowano wrzodziejące zapalenie jelita grubego w młodym wieku, a także u których wystąpiły powikłania pozajelitowe, istnieje większe prawdopodobieństwo zmiany diagnozy na chorobę Leśniowskiego-Crohna po zabiegu j-pouch. "Niepowodzenie" w torebce i ewentualnie usunięcie torebki j są dość powszechne u pacjentów ostatecznie zdiagnozowanych z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Jednak dla tych, którzy są w stanie zachować swoją sakiewkę i przekonać się, że funkcjonuje ona dobrze dla nich, nie wydaje się, żeby była różnica w ich jakości życia i jakości życia dla tych, którzy mieli operację IPAA i potwierdzili wrzodziejące zapalenie okrężnicy..

Dolna linia

Rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna po rozpoznaniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i chirurgii j-pouch jest ważnym problemem. Możliwość ta powinna być szczegółowo omówiona z gastroenterologiem i chirurgiem jelita grubego przed wykonaniem operacji, szczególnie dla osób, które zostały zdiagnozowane w młodym wieku lub które mają powikłania pozajelitowe. Pacjenci powinni zapytać swoich chirurgów o liczbę pacjentów, którzy zostali poddani diagnozie po operacji. Jednak ważne jest, aby to zauważyć to nadal nie jest częstym zjawiskiem- prawdopodobieństwo zmiany diagnozy maleje wraz z upływem czasu, gdy poprawiają się techniki diagnostyczne dla IBD.