EMTALA, ustawa o nagłej pomocy medycznej i pracy

W 1986 r. Rząd federalny USA wydał ustawę o nagłej pomocy medycznej i pracy (EMTALA). Ustawa ta wymaga od każdego szpitala, który akceptuje płatności z Medicare, zapewnienia opieki pacjentowi, który przybywa do jego pogotowia ratunkowego w celu leczenia, niezależnie od obywatelstwa pacjenta, statusu prawnego w Stanach Zjednoczonych lub zdolności do zapłaty za usługi. EMTALA dotyczy pogotowia ratunkowego i opieki szpitalnej.

EMTALA opracowano w celu zwalczania "dumpingu pacjenta", polegającego na odmowie traktowania osób, które nie były w stanie płacić za usługi opieki zdrowotnej. Gwarantuje, że osoby o niewystarczających środkach nie zostaną odwrócone od pomocy doraźnej. Szacuje się, że 98% wszystkich amerykańskich szpitali uczestniczy w Medicare, więc w rzeczywistości prawo obejmuje praktycznie wszystkie szpitale.

EMTALA jest zawarta w Skonsolidowanej Ustawie o Uzgodnieniu Budżetu Omnibus (COBRA) i podlega pod auspicjami CMS, Centrum Usług Medicare.

Obowiązki prawne szpitali na mocy ustawy EMTALA

1. Egzaminy medyczne: Każdy, kto przyjeżdża do awaryjnego szpitala, musi otrzymać badania przesiewowe w celu ustalenia, czy znajdują się w nagłym wypadku medycznym. Prawo mówi również, że należy to zrobić niezależnie od statusu finansowego lub ubezpieczeniowego pacjenta, w kolejności według priorytetu opartego wyłącznie na potrzebie medycznej. EMTALA ma prawne definicje "awaryjnego stanu medycznego" i terminu "ustabilizowany". Ponadto CMS mówi, że ten wymóg dotyczy każdego obiektu, który świadczy usługi w nagłych wypadkach, nie tylko w wyznaczonych izbach przyjęć. Jeśli badanie przesiewowe wykaza, że ​​nie ma nagłego przypadku medycznego, nie wymaga się dalszego leczenia.

1. Stabilizuj lub przestawiaj: Jeśli istnieje nagły przypadek medyczny, stan pacjenta należy leczyć w celu jego ustabilizowania lub przeniesienia do odpowiedniego ośrodka. Pogotowie nie można po prostu wysłać pacjenta do domu z warunkiem, że oczekuje się dalszego pogorszenia. Pacjent musi zostać poinformowany o każdym transferze i wyrazić zgodę. Pacjent wysłany do domu w stanie niestabilnym lub wysłany do szpitala, który nie ma urządzeń do leczenia ich stanu, może skorzystać z pomocy prawnej w ramach EMTALA.

1. Szpitale są zobowiązane do podjęcia transferów w przypadku usług specjalistycznych: Odnosi się to do praktyki odwrotnego dumpingu, gdzie szpitale z wyspecjalizowanymi jednostkami, takie jak spalarnia, akceptują tylko pacjentów z możliwością zapłaty. Zgodnie z EMTALA, muszą oni podjąć wszelkie odpowiednie transfery. Jednak prawo daje im klauzulę ucieczki. Muszą zaakceptować transfer, jeśli mają taką zdolność. Jeśli nie mają otwartych miejsc noclegowych lub są już po zmianie trasy pogotowia, nie muszą przyjmować transferu. Jeśli jednak poinformują szpital, który poprosi o przeniesienie, że są pełne, ale pacjent i tak zostaje do nich wysłany (dumping), muszą oni leczyć pacjenta, kiedy on przyjedzie. Mogą później zgłosić szpital wysyłający w sprawie naruszenia EMTALA.

EMTALA nie zapewnia bezpłatnej opieki

Chociaż szpitale są zobowiązane do badania i leczenia pacjentów w ramach EMTALA, ich usługi nie są bezpłatne. Mogą wystawić rachunek pacjentowi i pozwać go za niezapłacone rachunki. Po wypisie ze szpitala nie muszą świadczyć opieki ambulatoryjnej, ale muszą skierować je do klinik i programów, które mogą im zapewnić po niższych kosztach lub za darmo. Szpitale nie mogą odmówić leczenia pacjentów prezentujących się pod EMTALA, którzy już są im winni pieniądze.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy?