Ambien Leczenie w przypadku śpiączki, dystonii i urazów mózgu

Ambien (sprzedawany jako generyczny zolpidem) jest zazwyczaj przepisywany w leczeniu bezsenności, ale może pomóc innym zaburzeniom neurologicznym, takim jak śpiączka, trwałe stany wegetatywne, dystonia, choroba Parkinsona, udar, demencja i urazowe uszkodzenia mózgu? Opisy przypadków i małe badania sugerują możliwość korzyści, a przegląd zachęca do dalszych badań nad rolą leku w niekonwencjonalnej terapii.

Jak działa Ambien w mózgu?

Ambien działa szybko, osiągając szczytową koncentrację we krwi po 1,6 godzinach konsumpcji. Nie ma aktywnych metabolitów. W czasie krótszym niż 3 godziny (w przypadku standardowych preparatów w zakresie od 1,5 do 2,4 godziny) stężenie ambien we krwi zmniejsza się o połowę. Preparat o kontrolowanym uwalnianiu (sprzedawany jako Ambien CR) ma okres półtrwania 1,5 do 4,5 godziny. Zolpidem jest wydalany z moczem przez nerki.

Choć najczęściej przepisywana pomoc w czasie snu, Ambien może mieć stosunkowo niewielki wpływ na jakość snu. Po pobraniu 10 mg, może to zmniejszyć czas potrzebny na zasypianie średnio o zaledwie 5 do 12 minut. Może to zmniejszyć średni czas spędzony na przebudzeniu w ciągu nocy o dodatkowe 25 minut. Jak może wpływać na inne zaburzenia wpływające na mózg?

Rola Ambien w leczeniu zaburzeń neurologicznych

Naukowcy z University of Michigan podsumowali zbiór literatury naukowej na temat wpływu zolpidemu na inne stany, które mają głęboki wpływ na mózg, w tym na śpiączkę, dystonię, udar i demencję. Niektóre z ich ustaleń mogą być zachęcające dla tych, którzy radzą sobie z głębokim urazem i uszkodzeniem mózgu.

Dr Martin Bomalaski i jego koledzy zrecenzowali 2314 artykułów, które zostały opublikowane do 20 marca 2015 r. Po zapoznaniu się z abstraktami, pełne manuskrypty zostały sprawdzone pod kątem 67 artykułów. Wiele z tych raportów zawierało małe próby i opisy przypadków, które reprezentują niski poziom dowodów klinicznych. W rzeczywistości tylko 11 badań miało więcej niż 10 uczestników. Przeprowadzono tylko 9 randomizowanych, kontrolowanych badań, które uznano za złoty standard badań klinicznych. Może to wpłynąć na interpretację wyników i zastosowanie do większych populacji.

Było kilka głównych kategorii problemów, w których próbowano zolpidem:

• Zaburzenia ruchowe (31 badań) - dystonia i choroba Parkinsona
• Zaburzenia świadomości (22 badania) - śpiączka i utrzymujący się stan wegetatywny
• Inne problemy neurologiczne (14 badań) - udar, urazowe uszkodzenie mózgu, encefalopatia i otępienie

Naukowcy przeanalizowali artykuły dotyczące rodzajów leczonych zaburzeń, dawki stosowanego zolpidemu, częstości dawkowania, zaobserwowanych skutków i zgłaszanych niepożądanych działań ubocznych.

Jakie ulepszenia odnotowano dzięki leczeniu Ambien?

Oceniono wiele różnych objawów, począwszy od trudności w mówieniu (afazja), braku odpowiedzi (apatia) i problemów z ruchem związanym z brakiem koordynacji ruchowej. Odpowiedzi obiektywnie zmierzono za pomocą różnych zwalidowanych skal objawowych używanych do oceny śpiączki, choroby Parkinsona, dystonii i innych problemów.

Ogólnie, zolpidem zapewniał ulgę przejściową: większość poprawy, jeśli zaobserwowano, trwała tylko jedną do czterech godzin. Te ulepszenia były powtarzalne, wymagające częstego dawkowania ze względu na krótki okres półtrwania leku. Ulepszenia zaobserwowano w zdolnościach motorycznych, słuchowych i werbalnych. Niektórzy pacjenci w stanie śpiączki lub wegetatywni poprawili się do minimalnie świadomego stanu, kilku nawet próbowało mówić.

Były również badania, które wykazały poprawę w funkcjonalnym neuroobrazowaniu, sugerując wyraźną zmianę w chemii i związkach mózgu. Unikalne efekty mogą być obecne u pacjentów, u których zwoje podstawy mózgu są uszkodzone, stanowią część mózgu, która pomaga przetwarzać informacje w celu koordynowania pożądanego ruchu lub reakcji motorycznej.

Działania niepożądane były takie, jakich można by się spodziewać: zolpidem działa uspokajająco. Może to powodować senność i było zgłaszane u 13 z 551 pacjentów, którzy go wypróbowali. Ponieważ objawy mają być poprawione w okresie czuwania, może to być głównym ograniczeniem stosowania leku. Ponieważ dodatkowo wpływa to na tworzenie pamięci, można również założyć, że mogą wystąpić oddziaływania na pamięć krótkotrwałą. Ponieważ osoby, które stosowały lek mogły być istotnie upośledzone na początku badania, pełna ocena skutków ubocznych może być zagrożona.

Niestety, zolpidem nie działa dla wszystkich. W rzeczywistości tylko 5 do 7 procent pacjentów z zaburzeniami wpływającymi na świadomość reagowało na lek. Oznacza to, że nawet 95% osób, które go używały, nie miało korzystnej poprawy w swoich stanach świadomości. Wśród osób z zaburzeniami ruchowymi wskaźniki odpowiedzi były wyższe, osiągając 24 procent.

Wielu nie reagowało na lek, ale z niewielkimi możliwościami leczenia zolpidem może nadal stanowić atrakcyjną opcję dla rodzin, które desperacko potrzebują szansy na poprawę.

Słowo od DipHealth

Chociaż opisy przypadków i małe próby kliniczne mogą wydawać się zachęcające, najlepiej dla rodzin i przyjaciół osób z poważnymi zaburzeniami neurologicznymi interpretować te wyniki z dużą dozą poważnego pragmatyzmu. Najprawdopodobniej zolpidem nie pomoże większości pacjentów cierpiących na te głęboko upośledzające zaburzenia. Niemniej jednak mogą istnieć podstawy do nadziei: dalsze badania są uzasadnione.

Nie jest w pełni zrozumiałe, w jaki sposób zolpidem może poprawić te różne warunki. Prawdopodobnie wpływa to na równowagę neuroprzekaźników i połączeń między różnymi obszarami mózgu. W analogii, jeśli mózg utknął w stanie dysfunkcji z powodu braku równowagi sił przeciwstawnych, może pomóc przechylić walkę w korzystnym kierunku. Mechanizmy te wymagają wyjaśnienia. Większe badania kliniczne mogą pomóc nam zrozumieć, kto z poważnymi zaburzeniami neurologicznymi skorzysta z zastosowania zolpidemu i dlaczego.

Kilduff, TS i Mendelson, WB. "Leki hipnotyczne: mechanizmy działania i efekty farmakologiczne", w Zasady i praktyki medycyny snu. Edytowane przez Kryger MH, Roth T, Dement WC. St. Louis, Missouri, Elsevier Saunders, 2017, str. 429.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Zolpidem (sprzedawany jako Ambien, Ambien CR i Intermezzo) to dostępny na receptę lek nasenny zatwierdzony przez Food and Drug Administration do leczenia bezsenności. Jest względnie selektywny i działa na receptor typu A gamma aminomasłowego A (GABAA) benzodiazepiny. Może to pomóc w spowolnieniu aktywności niektórych obszarów mózgu, skromnie promując sen i tłumiąc świadomość. Może stymulować wzrost snu REM poprzez hamowanie aktywności dopaminy, co może również zwiększać poziom prolaktyny.
• Bomalaski, MN et al. "Zolpidem w leczeniu zaburzeń neurologicznych: systematyczny przegląd". JAMA Neurol. Opublikowano w Internecie 26 czerwca 2017 r. Doi: 10.1001 / jamaneurol.2017.1133.
• Miyazaki, Y i in. "Skuteczność zolpidemu dla dystonii: badanie wśród różnych podtypów." Front Neurol. 2012 kwietnia 17, 3: 58.
• Sateia, MJ et al. "Wytyczne w zakresie praktyki klinicznej w farmakologicznym leczeniu przewlekłej bezsenności u dorosłych: amerykańska praktyka kliniczna w zakresie medycyny snu". Journal of Clinical Sleep Medicine. 2017;13(2)307-349.
• Sutton, JA i Clauss, RP. "Przegląd dowodów skuteczności zolpidemu w niepełnosprawności neurologicznej po uszkodzeniu mózgu z powodu udaru, urazu i niedotlenienia: Uzasadnienie dalszych badań klinicznych." Brain Inj. 2017;31(8):1019-1027.