Najszybciej maratończycy na świecie i 50 000 piechurów

Kto jest najszybszym maratończykiem na świecie? Najszybsi piechurzy to ci, którzy używają techniki wyścigowej. Ale sport wyścigowy nie ma międzynarodowej konkurencji na dystansie 26,2 mili (42 km) maratonu. Zamiast tego najdłuższe oficjalne trasy wyścigowe to 50 km (km), dystans około 5 mil dłuższy niż dystans maratonu. Jest kilka imponujących czasów, które dają biegaczom dobry pościg.

Jednak sport ścigający się również był nękany skandalami dopingowymi, podobnie jak inne dyscypliny lekkoatletyczne i kolarskie. Część rekordzistów i zdobywców medali olimpijskich została rozebrana z powodu dopingu. Możesz zobaczyć te rekordy jako inspirację do własnych snów maratońskich, ale także jako ostrzegawcze opowieści.

Yohann Diniz

Francuski piechur ustanowił rekord na 50-kilometrowe wyścigi o 3:32:33 w Zurychu, w Szwajcarii, 15 sierpnia 2014 roku. Z łatwością mógł zakwalifikować się do maratonu bostońskiego z czasem marszu, który byłby 2:59: 22 dla maratonu lub 6:50 na milę. Miał taki margines w stosunku do poprzedniej płyty, że faktycznie zatrzymał się, by podnieść portugalską flagę na cześć swojej niedawno zmarłej babci, niosąc ją przez linię mety wraz z francuską flagą. W 2011 roku pobił rekord trasy 50 000 metrów z czasem 3:35:27.

Inês Henriques

Ta kobieta, portugalski piechur, zalogowała się 4:08:26 czasu na 50-kilometrowy inauguracyjny wyścig kobiet w Porto de Mos 15 stycznia 2017 roku. Jest to pierwszy oficjalny rekord świata kobiet na tym dystansie. Pokonała poprzedni najszybszy czas o dwie minuty. Jej czas na poziomie 40K wynosił 3:14:19, więc bez problemu zakończyłaby maraton w niecałe 3:30. Udało jej się pobić ten rekord na Mistrzostwach Świata 2017, 13 sierpnia 2017 r., Z czasem 4:05:56 na 50 kilometrów.

Denis Nizhegorodov

Ten rosyjski piechur ustanowił 50-kilometrowy rekord trasy wyścigu drogowego 3:34:14, w Czeboksary 11 maja 2008 roku. Odmówiono jego ratyfikacji za rekord z 2004 roku, ponieważ nie przeprowadzono testu erytropoetyny (EPO). Zajął trzecie miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie na 50-kilometrowej trasie Race Walk, ale był sześć minut wolniejszy niż jego rekord. Był jednym z 14 rosyjskich sportowców, którzy byli zamieszani w doping, gdy próbki moczu zostały przetestowane w 2016 roku.

Carlos Mercenario Carbajal

Czas maratonu w 1997 roku na Mercenario to 3:21:54. Jego osobisty najlepszy wynik na 50 kilometrach to jego znak 1991 z 3:42:03, zdobyty w San Jose w Kalifornii. Zdobył srebrny medal podczas 50-kilometrowego spaceru na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku i jest trzykrotnym mistrzem świata w wyścigach pieszych.

Sergey Kirdyapkin

Ten Rosjanin ustanowił nowy rekord olimpijski na 50-kilometrową trasę wyścigową w dniu 11 sierpnia 2012 r. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie z czasem 3:35:59. Jednak ten złoty medal został mu odebrany w 2016 roku z powodu dopingu, który uniemożliwił Rosjanom rywalizację w sporcie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016.

Alex Schwazer

Ten Włoch ustanowił poprzedni 50-kilometrowy wyścig Olympic Record w Pekinie, 2008 z czasem 3:37:09. Niestety, wycofał się w połowie Igrzysk Olimpijskich w 2012 roku, ponieważ testował pozytywny wpływ na zakazany środek dopingujący - erytropoetynę (EPO). Przyznał się do dopingu w nadziei na utrzymanie jego najwyższej pozycji.

Andrei Perlov

50-kilometrowy czas Andrieja na 3:37:41 w 1989 roku w Leningradzie jest jego osobistym wynikiem, pokonując jego olimpijskie złoto z 1991 roku w 50K. Jeszcze bardziej imponujące jest to, że jest to czas wyścigów drogowych, a nie czas na torze. Oznacza to, że przeszedł maraton w 3:05.

Thierry Toutain

Ustaw rekord 3:40:57 w rekordowym rekordowym czasie 50 km we wrześniu 1996, utrzymując rekord przez 15 lat, dopóki nie został złamany przez Yohanna Diniza w 2011 roku. Zakładając równomierne tempo przeszedł maraton (42,195 km) w 3:06:28.

Ann Jannson

Ta szwedzka piechura zakończyła w marcu w Nowym Jorku o 3:38 jedną z lat, w których startowała.Brała udział w wyścigach samochodowych w 1987 roku.

Curt Clausen

Rekord USA na 50-kilometrową trasę wyścigową ustalił Curt 2 maja 1999 r. W Deauville-Mézidon we Francji. Wprowadził go w 3:48:04, co dało mu 11 miejsce w Pucharze Świata. On również ustanowił 40-kilometrowy rekord tego samego roku o 3:02:18 w Sewilli, w Hiszpanii, 25 sierpnia 1999 roku. Pozostają one amerykańskimi męskimi rekordami w tych wydarzeniach do wiosny 2018 roku. Clausen zaczął ścigać się w wieku 12 lat w Stevens Point, Wisconsin. Uczęszczał na Duke University i rozpoczął pierwsze próby olimpijskie w 1988 r., Kończąc 50K na 15 miejscu.

Katie Burnett

Ta mistrzyni rozpoczęła wstrząsające rekordy dla amerykańskich kobiet z jej pierwszych 50-kilometrowych zawodów w wyścigach konnych 28 stycznia 2017 roku. Wygrała krajowy tytuł i ustanowiła nowe rekordy w wyścigach 40-kilometrowych i 50-kilometrowych. W dniu 13 sierpnia 2017 roku postanowiła założyć nowe płyty w Londynie. Jej 50-kilometrowy wysiłek zdobył czwarte miejsce na Mistrzostwach Świata 2017. Odbywał się na 2-kilometrowym kursie, a jej przerywane czasy są również odnotowywane jako amerykańskie rekordy:

• 35 km: 3:00:43
• 40 km: 3:27:10
• 50 km: 4:21:51

Przed nowym rekordem Burnett, Erin Taylor-Talcott była najszybszą Amerykanką na 50-kilometrowym wyścigu, ustanawiając rekord 4:38:11 14 grudnia 2014 r. W Santee w Kalifornii, USA.

Susan Armenta była dawną właścicielką 40-kilometrowego rekordu amerykańskich kobiet 3:32:08, wystawionego w Ocean Township w stanie New Jersey, 1 września 2002 r. Miała wcześniejszą historię kobiet, 4:39:39. kilometrowy wyścig w Chula Vista w Kalifornii 17 lutego 2002 r.

Słowo od DipHealth

Jeśli jesteś zainteresowany nauką jazdy na rowerze, zacznij od podstawowej techniki i znajdź lokalnego trenera, który nauczy Cię tej skomplikowanej formy. Jeśli chcesz po prostu chodzić szybciej, możesz przyspieszyć, stosując dobrą postawę chodzenia, ruch ramienia i odpowiedni krok. Trening maratonu wymaga poświęcenia, bez względu na prędkość. Spodziewaj się, że przez większość roku trenujesz, jeśli nie jedziesz już na duże odległości. Będziesz potrzebował konsekwentnego treningu, systematycznie budując swoją wytrzymałość, aby zobaczyć cię na linii mety. Pamiętaj jednak, że nie ma skrótów.