Sprawiedliwa kultura w służbie zdrowia

Kto jest winny, jeśli błąd leczenia został popełniony w szpitalu lub karetce pogotowia? Agencje opieki zdrowotnej, system prawny i pacjenci tradycyjnie sprawują opiekę nad opiekunem, gdy coś pójdzie nie tak. Zakłada się, że osoba, która jest wyszkolona i posiada licencję na świadczenie opieki, jest ostatecznie odpowiedzialna za jakość świadczonej opieki.

Pracownicy służby zdrowia jako grupa zwykle zgadzają się z tym założeniem.

Na tych, którzy robią rzeczywistą opiekę praktyczną, kiedy coś idzie nie tak, szczególnie przez swoich rówieśników i samych siebie, jest wiele winy.

Nie dotyczy to wyłącznie opieki zdrowotnej. Wiele zawodów o wysokich osiągach oczekuje doskonałości od swoich praktyków. Na przykład piloci mają bardzo mało miejsca na błędy, podobnie jak żołnierze, strażacy, architekci, policjanci i wielu innych.

Czym jest kultura?

Pomimo oczekiwania doskonałości, dobrze wiadomo, że błądzenie jest ludzkie. Każdy, kto nigdy nie zapomniał, gdzie kluczyki od samochodu lub pozostawił akapit w eseju w połowie okresu, może świadczyć o tym, że błędy zdarzają się pomimo tego, jak dużo wiemy i jak przyziemne jest działanie.

Błędy zdarzają się najlepszym z nas, ale w niektórych przypadkach konsekwencje pomyłki mogą być katastrofalne. Dla tych, których działania mają tak wielką wagę do nich, potrzebny jest sposób na zmniejszenie i złagodzenie błędów.

W opiece zdrowotnej takie podejście jest często określane jako tylko kultura.

Korzyści

Zamiast winy, podejście "just culture" sugeruje, że błędy należy traktować jako nieuniknione. Nie ma sposobu, aby uczynić ludzi nieomylnymi. Zamiast tego można zidentyfikować znane punkty awarii i opracować procesy, aby uniknąć takich błędów w przyszłości.

To się nazywa kultura sprawiedliwa jako kultura winna. To zmiana sposobu postrzegania błędów i działania organizacji. Gdy organizacja obejmuje sprawiedliwą kulturę, jest bardziej prawdopodobne, że będzie miała mniej niekorzystnych zdarzeń, a opiekunowie w tej organizacji częściej będą zgłaszać błędy lub omyłki. Raportowanie pomaga decydentom w opracowywaniu nowych systemów w celu wyeliminowania przyczyn błędów przed wystąpieniem niekorzystnego zdarzenia.

Tylko kultura traktuje błędy jako awarie w systemie, a nie osobiste niepowodzenia. Chodzi o to, że niektóre, jeśli nie większość błędów, można wyeliminować, projektując lepszy system. Pomysł ten jest stosowany na co dzień w wielu obszarach.

Na przykład dysze i węże stacji gazowej zostały oszukane, ponieważ kierowcy zapomnieli wyjąć je z otworu wlewowego zbiornika. Aby zwalczyć ten niezwykle kosztowny błąd, nowoczesne dysze mają odłączany łącznik, który umożliwia ich wyciągnięcie z węża bez uszkadzania dyszy lub pompy.

Cele

Sprawiedliwa kultura ma na celu ograniczenie niekorzystnych wyników pacjentów poprzez zmniejszenie liczby błędów, ale koncepcja wymaga lepszej nazwy.

Ponieważ ten pomysł nazywa się tylko kulturą, istnieje tendencja do skupiania się wyłącznie na traktowaniu tych, którzy popełniają błędy w uczciwy lub sprawiedliwy sposób, zamiast skupiać się na systemie lub środowisku, w którym popełniono błąd.

W większości przypadków istnieją czynniki, które można zidentyfikować, a czasami usunąć.

Na przykład spójrzmy na scenariusz, który może się zdarzyć w dowolnym miejscu w kraju. Sanitariusz uspokaja pacjenta podczas napadu. Pacjent nagle staje się nieprzytomny i nie odpowiada. Sanitariusz nie jest w stanie obudzić pacjenta i musi zapewnić oddechy ratunkowe dla pacjenta przez całą drogę do szpitala. Pacjentka przypadkowo otrzymała większą koncentrację leków niż powinna.

jeżeli podczas transportu pogotowia popełniono błąd lekarski, skupienie się na opiekunie, który popełnił błąd, jest kuszące.

Niektórzy administratorzy mogą zacząć przyglądać się edukacji i doświadczeniu opiekuna, aby porównać je z innymi opiekunami i zalecić edukację lub przekwalifikowanie jako działanie naprawcze. Administratorzy mogliby uznać to podejście za sprawiedliwe i za przykład słusznej kultury z uwagi na fakt, że opiekunowi nie podjęto żadnych działań dyscyplinarnych.

Lepszym podejściem jest założenie, że opiekun jest tak kompetentny, doświadczony i dobrze wyszkolony, jak jego rówieśnicy. W takim przypadku, co spowodowałoby, że ktokolwiek w organizacji popełniłby ten sam rodzaj błędu związanego z lekiem? Patrzenie na system, a nie na osobę, doprowadziłoby nas do pytania, dlaczego na karetkę jest więcej niż jedno stężenie tego samego leku.

System a ostrość indywidualna

Intencją administratorów jest zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia podobnego błędu związanego z lekiem w przyszłości. Ocena systemu zapewnia więcej możliwości poprawy niż ocena osoby.

W przypadku błędu podawania leku spowodowanego niewłaściwą koncentracją leków, standaryzacja wszystkich karetek pogotowia w systemie w celu zapełnienia tylko jednego stężenia tego leku uniemożliwi w przyszłości każdemu ratownikowi wykonanie tego samego błędu. Natomiast przeszkolenie tylko ratownika, który popełnił błąd, po prostu zmniejsza szansę popełnienia błędu przez jednego opiekuna.

Jednym ze sposobów na skupienie się na ulepszeniach systemu, a nie na wyodrębnianiu jednostek, jest zmiana sposobu, w jaki problemy są rozwiązywane od samego początku. Liderzy mogą zadać sobie pytanie, jak zachęcić do zachowań, jakich pragną, bez wydawania notatek lub zasad, prowadzenia szkoleń lub korzystania z dyscypliny.

W solidnym ustawieniu just culture, projektowanie systemu koncentruje się na zmniejszaniu błędów, zanim się pojawią. Nie tylko powinna nastąpić reakcja na incydenty po ich wystąpieniu, ale jeszcze ważniejsze jest proaktywne podejście.

Odpowiedzialność

Możesz zapytać, kiedy, jeśli w ogóle, osoba zostanie pociągnięta do odpowiedzialności za swoje czyny. W sprawiedliwej kulturze jednostka jest odpowiedzialna nie za błędy per se, ale za wybory behawioralne.

Zastanów się nad ratownikiem, który popełnił błąd lekarski w naszym przykładzie powyżej. Czy kiedykolwiek wydalibyśmy mu odpowiedzialność za przedawkowanie? Tak i nie.

Po pierwsze, nadal zajmowalibyśmy się problemami systemowymi, które doprowadziły do ​​błędu. Utrzymywanie tego leku w jednej, standardowej koncentracji nadal pomaga zmniejszyć liczbę błędów.

Jednak ważne jest, aby przyjrzeć się czynnikom, które mogły przyczynić się do pomyłki ratownika medycznego. Czy ratownik poszedł do pracy w stanie odurzenia? Czy przyszedł do pracy zmęczony? Czy używał lekarstwa z innego źródła zamiast tego, co zostało mu dostarczone przez jego organizację (czy dostał je ze szpitala lub innego pojazdu ratunkowego)?

Wszystkie te czynniki mogły potencjalnie przyczynić się do błędu i stanowiły wybory behawioralne, których musiałby dokonać ratownik medyczny. On wie, czy połknie substancje, które mogą zmienić jego stan psychiczny. On wie, czy nie miał dość snu, zanim rozpoczęła się jego zmiana. I wie, czy używa leków, które nie pochodziły z jego karetki.

Wynik Bias

Niezwykle ważna uwaga na temat odpowiedzialności: wynik nie ma znaczenia. Jeżeli ratownik podał błędną dawkę leku o większej koncentracji, a pacjent zmarł, to nie powinien on być utrzymywany w wyższym standardzie niż byłby, gdyby pacjent przeżył.

Słabość wyników jest dość trudna dla regulatorów i administratorów do walki w rzeczywistych sytuacjach. Patrząc na incydenty bardzo prawdopodobne jest, że stan pacjenta spowodował przegląd. W wielu przypadkach jest już zły wynik. Bardzo łatwo wpaść w pułapkę bez szkody, bez faulu.

Jednakże, jeśli celem kultury just jest zmniejszenie incydentów, które mogą prowadzić do niekorzystnych rezultatów, to wynik pojedynczego zdarzenia nie powinien mieć znaczenia. Na przykład spójrzmy na inny scenariusz, który ma miejsce każdego dnia.

Terapeuta oddechowy wspomagający resuscytację w oddziale ratunkowym zapomniał przymocować czujnik do rurki dotchawiczej pacjenta i pacjent przestał otrzymywać tlen. Pielęgniarka w pokoju zauważa odłączony czujnik i mówi do terapeuty oddechowego. Dziękuje pielęgniarce i podłącza czujnik, który mówi zespołowi, że pacjent nie otrzymuje tlenu. Naprawiają problem, a incydent nigdy nie jest zgłaszany.

Nikt nie myśli o tym dwa razy, ponieważ pacjent ma się dobrze. Jeśli jednak błąd nie zostanie zauważony, a pacjent trafi na zatrzymanie akcji serca, incydent ten doprowadzi do rewizji. To jest przykład stronniczości wyników. Błąd jest taki sam, ale jedna wersja nie jest uważana za wielką, podczas gdy druga jest uważana za incydent warty zbadania.

W dojrzałej sprawiedliwej kulturze błąd byłby zgłaszany w obu kierunkach. Wszyscy opiekunowie będą chcieli określić, w jaki sposób czujnik może zostać wyłączony. Jest prawdopodobne, że zgłoszenie błędu podobnego do tego oznaczałoby inne, podobne błędy pominięcia, które można by rozwiązać w tym samym czasie. Być może organizacja wdroży procedurę listy kontrolnej, aby pomóc w wychwyceniu łatwo przeoczonych błędów, takich jak ten.

Organizacja praktykująca sprawiedliwą kulturę nie będzie karała terapeuty oddechowego za swój błąd, nawet jeśli doprowadziła ona do śmierci pacjenta. Zostaną jednak uwzględnione wybory behawioralne. Jeśli terapeuta oddechowy przyszedł do pracy zmęczony lub odurzony, na przykład, mogłaby zostać pociągnięta do odpowiedzialności.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Khatri, N., Brown, G., i Hicks, L. (2009). Od kultury obwiniania do sprawiedliwej kultury w służbie zdrowia. Przegląd zarządzania opieką zdrowotną, 34 (4), 312-322. doi: 10.1097 / hmr.0b013e3181a3b709
• Frankel, A., Leonard, M. i Denham, C. (2006). Uczciwa i sprawiedliwa kultura, zachowanie zespołu i zaangażowanie przywódcze: narzędzia zapewniające wysoką niezawodność. Badania w służbie zdrowia, 41 (4p2), 1690-1709. doi: 10.1111 / j.1475-6773.2006.00572.x
• Philip G. Boysen, I. (2013). Sprawiedliwa kultura: podstawa zrównoważonej odpowiedzialności i bezpieczeństwa pacjentów. Dziennik Ochsner, 13 (3), 400.
• Gawande, Atul. (2009). Manifest listy kontrolnej: jak prawidłowo rozwiązywać problemy. New York, NY: Metropolitan Books.