Jak CDC bada epidemie chorób żywnościowych

Kiedy jest wybuch choroby wywołany przez żywność? Amerykańskie Ośrodki Kontroli Chorób (CDC) definiują ogniska chorób przenoszonych przez żywność, które występują, gdy dwie lub więcej osób jest diagnozowanych z tą samą chorobą, które wynikają z tego samego skażonego jedzenia lub napoju. Ostatecznie nie trzeba wiele oznaczać jako epidemię chorób przenoszonych przez żywność, ale niestety, zazwyczaj potrzeba więcej niż dwóch diagnoz, aby odkryć i zbadać epidemię i jej źródło.

Badanie epidemii wielostanowych i ogólnokrajowych

Epidemie chorób przenoszonych przez żywność deklarowane są po przeprowadzeniu odpowiednich dochodzeń przez CDC i inne agencje. Wraz z lokalnymi, stanowymi i innymi agencjami federalnymi zbierane są informacje o tym, w jaki sposób i / lub dlaczego nastąpiło wystąpienie epidemii, aby stworzyć środki kontroli i zapobiec przyszłym epidemiom. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) oraz Służba ds. Bezpieczeństwa i Kontroli Żywności (FSIS) również decydują się na określenie pochodzenia chorób żywnościowych, sprawdzają żywność i urządzenia do obsługi, prowadzą dochodzenia w gospodarstwie rolnym i ogłaszają wycofywanie żywności.Podczas gdy dochodzenia w sprawie wybuchu choroby przenoszonej przez żywność wymagają szybkich działań w imię zdrowia publicznego, istnieje proces, który CDC stosuje w każdym badaniu prowadzonym w wielu stanach.

7-stopniowy program dochodzeniowy CDC

CDC przedstawia siedmiostopniowy program wykorzystywany w wykrywaniu i zwalczaniu epidemii, zapobieganiu dalszym infekcjom oraz określaniu, w jaki sposób można zapobiec przyszłym epidemiom. Przy wielu agencjach pracujących nad epidemią w dowolnym momencie, wiele z tych kroków badawczych często wykonuje się jednocześnie.

Krok pierwszy: Wykrywanie możliwej epidemii

W fazie ciągłego wykrywania CDC i agencje partnerskie zapewniają regularne przeprowadzanie pewnych procedur, w tym:

• Nadzór w zakresie zdrowia publicznego: Regularne gromadzenie raportów o chorobach pozwala CDC określić liczbę chorób, których można się spodziewać w zależności od obszaru i okresu.
• Monitorowanie klastrów i epidemii: Większe niż oczekiwano grupy osób z tą samą chorobą w tym samym obszarze i okresie nazywa się klastrami. Po tym, jak podmioty w obrębie klastra zostaną uznane za związane z tą samą chorobą, grupa chorób zostanie nazwana epidemią.
• Wykrywanie klastra lub epidemii, raporty formalne i nieformalne:Nieformalne raportowanie obejmuje członków społeczności ostrzegających lokalny wydział zdrowia, aby zgłosili grupę podejrzanych chorób związanych z żywnością. O ile formalne raportowanie wymaga, aby lekarze i pracownicy służby zdrowia zgłosili wykrycie pewnych infekcji.

Krok drugi: definiowanie i znajdowanie przypadków

Zazwyczaj pierwsze zgłoszone wystąpienia epidemii stanowią tylko niewielką część numerów epidemii. Tworząc definicję przypadku, CDC może określić, którzy ludzie są włączeni jako część epidemii.

Definicja przypadku może zawierać następujące szczegóły:

• Patogen lub toksyna, jeśli jest znana
• Pewne objawy typowe dla tego patogenu lub toksyny
• Przedział czasu, w którym wystąpiły choroby
• Zasięg geograficzny, taki jak rezydencja w stanie lub regionie
• Inne kryteria, takie jak odcisk palca DNA

Gdy istnieje wiele definicji przypadku dla dochodzenia, badacze mają teraz możliwość znalezienia większej liczby chorób związanych z konkretnym ogniskiem.

Krok trzeci: tworzenie hipotezy o prawdopodobnych źródłach

Przeprowadzanie wywiadów generujących hipotezy i kompilowanie składników spraw umożliwia badaczom stworzenie hipotezy o prawdopodobnym źródle epidemii.

Krok czwarty: testowanie hipotezy

Po ustaleniu hipotezy należy ją przetestować. Testowanie hipotezy mającej na celu ustalenie źródła wybuchu choroby odbywa się na ogół na jeden z dwóch sposobów: analityczne badania epidemiologiczne i testowanie żywności.

Analityczne badanie epidemiologiczne: W analitycznych badaniach epidemiologicznych dokonuje się porównań między grupami w celu określenia roli różnych czynników ryzyka w powodowaniu problemu, w tym między innymi:

• Częstotliwość narażenia na określony produkt żywnościowy
• Siła powiązania statystycznego
• Związki zależne od dawki
• Produkcja, przygotowanie i obsługa żywności
• Dystrybucja jedzenia

Testowanie żywności: Testowanie żywności, z drugiej strony, wymaga znalezienia patogenów przenoszonych przez żywność z tym samym DNA odcisku palca nieotwieranego produktu spożywczego iz próbek kału. Takie testy mogą znacznie zwiększyć zdolność do znalezienia źródła choroby.

Podczas gdy badacze uważają te dane testów żywności za pomocne, jest ogólnie zrozumiałe, że mogą również tworzyć niepomocne lub mylące wyniki z kilku powodów:

• Produkty żywnościowe o krótkim okresie przydatności do spożycia często nie są już dostępne przed pojawieniem się ogniska, więc nie można ich przetestować.
• Nawet jeśli faktycznie podejrzewana żywność jest dostępna, patogen może być trudny do wykrycia. Wynika to z faktu, że liczba patogenów mogła się zmniejszyć, ponieważ ognisko lub inne organizmy mogły przerosnąć patogen, gdy pokarm zaczął psuć się.
• Patogen mógł być tylko w jednej porcji jedzenia. Próbka pobrana z części, która nie była zanieczyszczona, będzie miała negatywny wynik testu. Tak więc wynik negatywny nie wyklucza tej żywności jako źródła choroby lub przyczyny wybuchu choroby.
• Pozostawione pożywienie lub żywność w otwartych pojemnikach mogły zostać skażone po wybuchu epidemii lub w kontakcie z żywnością, która rzeczywiście doprowadziła do wybuchu choroby.
• Niektóre patogeny nie mogą być wykryte w żywności, ponieważ nie ma ustalonego testu, który może wykryć patogen w podejrzanej żywności.

Krok piąty: znalezienie punktu skażenia i źródła pożywienia

Punkt skażenia jest odkrywany poprzez przeprowadzanie ocen środowiskowych w celu ustalenia, w jaki sposób żywność została skażona. Badacze zazwyczaj koncentrują się na:

• Wywiady z osobami zakażonymi określające, skąd pochodziła żywność, sposób jej przetwarzania i przygotowania oraz w jakich temperaturach produkt żywnościowy był przedmiotem tego procesu.
• Badanie praktyk zdrowotnych i metod szkoleniowych pracowników oraz stanu kuchni (tj. Czystość).
• Stan zdrowia pracowników na czas żywności został określony jako zanieczyszczony.
• Wracaj do poprzednich raportów z inspekcji
• Wykonaj dochodzenie "Traceback"

Krok szósty: kontrolowanie epidemii

Po stwierdzeniu, że żywność jest źródłem wybuchu, środki kontrolne są odpowiednio wydawane i mogą obejmować:

• Specjalne środki do czyszczenia i dezynfekcji wszystkich obiektów, które miały kontakt z żywnością, takimi jak restauracje i zakłady przetwórcze
• Zamykanie zakładów spożywczych, restauracji itp.
• Przywołaj produkty spożywcze
• Informowanie społeczeństwa o problemie, środkach zapobiegawczych, objawach choroby itp.

Krok siódmy: ustalenie ogniska zostało zakończone

Gdy liczba nowych chorób powróci do normy, wybuch choroby uznaje się za zakończony.Urzędnicy ds. Zdrowia nadal monitorują sytuację nawet po tym, jak epidemia została uznana za zakończoną, aby zapewnić, że przypadki zachorowań nie powrócą, a skażone źródło pożywienia zostanie w całości usunięte z pożywienia.