Żywotność życia od czasów prehistorycznych po dzień dzisiejszy

Jak długo ludzie żyli w przeszłości? Często słyszysz statystyki o średniej długości życia ludzi, którzy żyli setki, a nawet tysiące lat temu. Czy nasi przodkowie naprawdę umierają w wieku 30 lub 40 lat? Oto krótka historia długowieczności w historii, która pomoże ci zrozumieć, jak z biegiem czasu zmienia się średnia długość życia i długość życia.

Długość życia a długość życia

Termin długość życia oznacza średnią długość życia całej populacji, biorąc pod uwagę wszystkie dane dotyczące śmiertelności dla tej konkretnej grupy osób. Długość życia jest miarą rzeczywistej długości życia jednostki. Podczas gdy oba terminy wydają się proste, brak historycznych artefaktów i zapisów sprawiło, że badacze musieli określić, jak długość życia ewoluowała w historii.

Żywotność wczesnego człowieka

Do niedawna niewiele było informacji o tym, jak długo żyli prehistoryczni ludzie. Posiadanie dostępu do zbyt mało skamieniałych szczątków ludzkich utrudnia historykom oszacowanie demografii dowolnej populacji. Profesorowie antropologii Rachel Caspari i Sang-Hee Lee z Central Michigan University i University of California w Riverside zdecydowali się na analizę krewny wiek szkieletów znaleziony w wykopaliskach archeologicznych we wschodniej i południowej Afryce, Europie i gdzie indziej.

Po porównaniu odsetka osób, które zmarły młodo z osobami zmarłymi w starszym wieku, zespół doszedł do wniosku, że długowieczność zaczęła znacząco wzrastać - to jest w wieku około 30 lat - około 30 000 lat temu, czyli dość późno. okres ludzkiej ewolucji.

W artykule opublikowanym w 2011 roku w Scientific American, Caspari nazywa przesunięcie "ewolucją dziadków", ponieważ po raz pierwszy w historii ludzkości oznacza to, że trzy pokolenia mogły współistnieć.

W najstarszych wiekach

Oczekiwania dotyczące długości życia, które opisują populację jako całość, również cierpią na brak wiarygodnych dowodów zebranych z tych okresów. W artykule opublikowanym w 2010 r. W National Sciences of Sciences, gerolog i biolog ewolucyjny Caleb Finch opisuje średnią długość życia w czasach starożytnych Grecji i Rzymu jako krótką w przybliżeniu od 20 do 35 lat, chociaż narzeka on na te liczby oparte na "Notorycznie niereprezentatywne" epitafia cmentarne i próbki.

Posuwając się naprzód wzdłuż historycznej linii czasu, Finch wymienia wyzwania dedukcji historycznych okresów życia i przyczyn śmierci w tej próżni informacyjnej. Jako rodzaj kompromisu badawczego, on i inni eksperci od ewolucji sugerują, że można dokonać rozsądnego porównania z danymi demograficznymi z przedindustrialnej Szwecji (połowa XVIII w.) I niektórymi współczesnymi, małymi społecznościami łowiecko-zbieracko-hodowlanymi w takich krajach, jak Wenezuela i Brazylia.

Finch pisze, że sądząc po tych danych, głównymi przyczynami śmierci w tych wczesnych wiekach były z pewnością infekcje, czy to z chorób zakaźnych, czy z zakażonych ran powstałych w wyniku wypadków lub walk.

Niehigieniczne warunki życia i niewielki dostęp do skutecznej opieki medycznej oznaczały, że oczekiwana długość życia była prawdopodobnie ograniczona do około 35 lat.

To średnia długość życia przy urodzeniu, liczba dramatycznie wpłynęła na śmiertelność niemowląt - w tym czasie wyniosła aż 30 procent. Nie oznacza to, że przeciętna osoba żyjąca w 1200 roku życia zmarła w wieku 35 lat. Przeciwnie, w przypadku każdego dziecka, które zmarło w dzieciństwie, inna osoba mogła przeżyć swoje 70. urodziny. Wczesne lata do wieku około 15 lat nadal były niebezpieczne, dzięki ryzyku związanemu z chorobami, urazami i wypadkami. Ludzie, którzy przeżyli ten niebezpieczny okres życia, mogli dobrze przejść do starości.

Inne choroby zakaźne, takie jak cholera, gruźlica i ospa, ograniczyłyby długowieczność, ale żadna na skalę równie szkodliwą dla dżumy w XIV wieku. Czarna plaga przeniosła się przez Azję i Europę, a także zgładziła jedną trzecią populacji Europy, tymczasowo przesuwając spodziewaną długość życia.

Przegląd dżumy dymieniczej

Od 1800 do dziś

Od 1500 roku do około 1800 roku średnia długość życia w Europie wahała się między 30 a 40 rokiem życia. Od początku XIX wieku Finch pisze, że oczekiwana długość życia w momencie urodzenia podwoiła się w ciągu zaledwie 10 pokoleń.Lepsza opieka zdrowotna, warunki sanitarne, szczepienia, dostęp do czystej wody i lepsze odżywianie są przypisywane ogromnemu wzrostowi.

Choć trudno to sobie wyobrazić, lekarze zaczęli regularnie myć ręce przed operacją w połowie XIX wieku. Lepsze zrozumienie higieny i przenoszenia drobnoustrojów znacząco przyczyniło się do zdrowia publicznego. Choroba była jednak nadal powszechna i miała wpływ na średnią długość życia. Pasożyty, dur brzuszny i infekcje, takie jak gorączka reumatyczna i szkarlatyna, były powszechne w XIX wieku.

Historia chirurgii: oś czasu medycyny

Jeszcze w 1921 r. W krajach takich jak Kanada wskaźnik umieralności niemowląt wynosił około 10 procent, co oznacza, że ​​jedno na 10 dzieci nie przeżyło. Według statystyk Kanady oznaczało to, że średnia długość życia lub średni wskaźnik przeżycia w tym kraju był wyższy w wieku 1 lat niż przy urodzeniu - stan, który utrzymywał się aż do wczesnych lat 80-tych.

Dziś większość krajów uprzemysłowionych ma ponad 75 lat życia, według porównań opracowanych przez Centralną Agencję Wywiadowczą.

W przyszłości

Niektórzy badacze przewidują, że czynniki związane ze stylem życia, takie jak otyłość, zatrzymają lub wręcz odwrócą wzrost średniej długości życia po raz pierwszy we współczesnej historii. Epidemiologowie i gerontolodzy tacy jak S. Jay Olszankowy ostrzegają, że w Stanach Zjednoczonych - gdzie dwie trzecie populacji ma nadwagę lub otyłość - otyłość i jej powikłania, takie jak cukrzyca, mogą bardzo dobrze zmniejszyć oczekiwaną długość życia w każdym wieku w pierwszej połowie 21. Wiek.

W międzyczasie rosnąca oczekiwana długość życia na Zachodzie przynosi zarówno dobre, jak i złe wiadomości - miło jest żyć dłużej, ale teraz jesteś bardziej podatny na choroby, które pojawiają się wraz z wiekiem. Te choroby związane z wiekiem obejmują chorobę wieńcową, niektóre nowotwory, cukrzycę i demencję.

Chociaż mogą one wpływać na ilość i jakość życia, wielu z tych stanów można zapobiec lub przynajmniej opóźnić poprzez zdrowy styl życia, takich jak stosowanie diety przeciwstarzeniowej, utrzymywanie prawidłowej masy ciała, regularne ćwiczenia i utrzymywanie hormonów stresu, takich jak kortyzol w zatoce.

10 prostych kroków, aby zwiększyć długość życia