Dlaczego tak wielu sportowców ma przesądy i rytuały

Wszyscy widzieliśmy sportowców wykonujących ruchy rytualne przed zawodami i słyszeliśmy historie o baseballistach ze swoimi szczęśliwymi skarpetkami lub hokeistą z jego ulubionym kijem. Dla widza może wydawać się to głupie i dziwne, ale w sporcie, przesądach i rytuałach są szeroko rozpowszechnione i dość powszechną praktyką. W rzeczywistości, dla niektórych graczy, te wzorce mogą faktycznie wpływać na ich sukces na polu.

Moc rytuałów w sporcie

Rytuał to pewne zachowanie lub działanie, które sportowiec wykonuje z przekonaniem, że te zachowania mają określony cel lub moc, aby wpłynąć na ich działanie. Wielu sportowców uważa, że ​​wykonanie określonego rytuału przed zawodami poprawia ich skuteczność. Rytuały te obejmują zarówno ubrania, które noszą, jak i jedzenie, które jedzą; rozgrzewkę, którą wykonują, a nawet muzykę, której słuchają.

Moc przesądów w sporcie

Przesąd to na ogół coś, co początkowo zostało opracowane z perspektywy czasu, niemal przez przypadek, a następnie wymagane w przyszłych wydarzeniach. Przesąd powstaje, gdy sportowiec ma szczególnie dobre (lub złe) zachowanie, a następnie próbuje ustalić "przyczynę i skutek", przeglądając fakty dnia. Będą zauważać rzeczy, które jedzą lub noszą, i zauważą wszystko, co nietypowe, takie jak strzyżenie, otrzymanie prezentu lub słuchanie określonej piosenki. Jeśli mają świetny występ, przypisują swój sukces tej niezwykłej okoliczności i próbują odtworzyć ją przed każdą konkurencją.

Wartość przesądu i rytuału w sporcie

Kiedy weźmiesz pod uwagę, co sportowiec musi rozwinąć, aby rozwinąć umiejętności i zdolność do doskonałości w danym sporcie, nietrudno zrozumieć, jak mógłby powstać jakikolwiek rytuał lub przesąd. I jaka jest różnica między rytualnym a fizycznym wzorcem ruchu? Uczenie się jakiejkolwiek nowej umiejętności - rzucanie piłki baseballowej, jazda na nartach po lodowatej górze lub nauka jazdy na rowerze - wymaga opracowania nowych ścieżek neuronalnych i nowych wzorców skurczu, zwinności i koordynacji mięśni. Ponieważ rytuały często przyjmują schematy ruchów fizycznych, niektóre z nich mogą powstawać w ciągu kilku godzin po fizycznej praktyce.

Być może główną różnicą między rytuałem a umiejętnościami sportowymi jest to, że rytuał często zdarza się przed zawodami, więc może, ale nie musi, bezpośrednio wpływać na sport w trakcie jego gry. Mimo to, w ogólnym zarysie, rytuał ma wpływ na system wierzeń sportowca, a to przekonanie pozostaje z atletą podczas gry.

Jednym z kluczowych odkryć badaczy, którzy badają przesądy w sporcie, ma związek z tym, jak sportowiec wyjaśnia ich sukces i porażkę. Ci sportowcy, którzy mają silne wewnętrzne poczucie kontroli (to znaczy, że są odpowiedzialni za swoje wyniki) mają mniej przesądów niż sportowcy, którzy przypisują swój sukces i porażki wpływom zewnętrznym. Dla sportowców, którzy uważają, że wynik zawodów jest nieprzewidywalny, przesądy zapewniają sportowcom nieco większą kontrolę.

Być może prawdziwą wartością we wszystkich sportowych przesądach i rytuałach jest wzrost zaufania i poczucie kontroli, które zapewniają sportowcowi. Jeśli uważasz, że wykonanie określonej czynności lub zachowania spowoduje lepszą wydajność, prawdopodobnie osiągniesz lepsze wyniki. To jest podstawa psychologii sportu. Wielu sportowców używa rytuałów, takich jak wizualizacja lub kierowana wyobraźnia, aby odtworzyć szczególnie udany wyścig i doświadczyć uczuć, które wówczas mieli, tak jak dzieje się to teraz. To przywoływanie i wizualizacja przygotowuje ich psychicznie i fizycznie do rywalizacji.