Przeszczep przeciw chorobie gospodarza Przyczyna, objawy, leczenie

Co to jest choroba przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD), dlaczego tak się dzieje, w jaki sposób jest leczona i czy można temu zapobiec?

Choroba przeciwko gospodarzowi (GVHD) - definicja

Choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD) jest powszechnym skutkiem ubocznym allogenicznych przeszczepów szpiku kostnego lub komórek macierzystych. Chociaż szanse na rozwój GVHD są różne, 40% do 80% biorców przeszczepów otrzymuje GVHD w takiej czy innej formie. GVHD jest często łagodny, ale czasami może być na tyle groźny, że może zagrażać życiu. W tym artykule omówiono podstawy tego ważnego i potencjalnie niebezpiecznego efektu ubocznego przeszczepu.

Przyczyny - Dlaczego występuje choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD)?

Szpik lub komórki macierzyste, które są przeszczepiane pacjentowi, zawierają komórki krwi dawcy. Jednym z typów komórek krwi obecnych w oddanych komórkach krwi jest limfocyt T (lub limfocyt T). Komórki T są agresywnymi komórkami układu odpornościowego, które poszukują najeźdźców, takich jak bakterie i wirusy oraz inne obce komórki i atak. Problem z przeszczepem polega na tym, że komórki T dawcy obecnie rozpoznają komórki u biorcy jako obce. Dlatego dawcy (komórki przeszczepione) atakują biorcę (gospodarza przeszczepu).

Przed wykonaniem przeszczepu dawcy i biorcy przeszczepów są HLA dobrani w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa tego ataku, ale jeśli dopasowanie nie jest identyczne (na przykład z identycznego bliźniaka), zawsze istnieje szansa na rozwinięcie GVHD.

Jakie są objawy choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD)?

Najczęstsze objawy GVHD zależą od tego, czy jest to reakcja ostra (wczesna) czy przewlekła (późna).

• Ostre GVHD - Ostre GVHD występuje w ciągu 100 dni po przeszczepieniu i najczęściej dotyka skóry (wysypki), jelit i wątroby. Ludzie mogą doświadczać wysypki, które są najbardziej dominujące na dłoniach i podeszwach, a odcinki skóry mogą w rzeczywistości zrzucić się. Zaangażowanie jelit może powodować mdłości, skurcze żołądka i biegunkę, natomiast zajęcie wątroby często powoduje żółtaczkę - żółtawe przebarwienie skóry.
• Przewlekła GVHD - przewlekła GVHD występuje po 100 dniach i może być związana lub niezwiązana z ostrą GVHD. Występuje częściej u osób, u których wystąpiły ostre reakcje. Przewlekła GVHD często dotyka wielu regionów ciała. Oprócz zajęcia się skórą, jelitami i wątrobą, jak również ostrymi reakcjami, przewlekła GVHD często obejmuje suche oczy lub zmiany widzenia, ból i sztywność stawów, napięcie skóry i zgrubienie wraz z przebarwieniami i zmęczeniem, osłabienie mięśni i przewlekły ból. Przewlekłe objawy mogą mieć długoterminowy negatywny wpływ zarówno na samopoczucie fizyczne, jak i na jakość życia.

Czy można zapobiegać chorobom przeciwko gospodarzowi (GVHD)?

GVHD to stan, który może być bardzo stresujący, a sukces lub niepowodzenie przeszczepu zależy w dużej mierze od zapobiegania lub minimalizowania złego wpływu tego stanu. Istnieje kilka sposobów na zmniejszenie szansy na GVHD. Obejmują one staranne dopasowywanie HLA, stosowanie leków w celu zminimalizowania GVHD i usuwanie komórek T z krwi dawcy. Z jakiegoś powodu jednak usunięcie komórek T może mieć negatywny wpływ na sukces przeszczepu na inne sposoby.

Przydatne może być również staranne zarządzanie wczesnymi objawami GVHD, w szczególności bycie ostrożnym przy ekspozycji na słońce, ponieważ wydaje się, że jest to przyczyną pogorszenia GVHD.

W jaki sposób traktowana jest choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD)?

GVHD nie jest łatwa do leczenia. Obejmuje on ocenę i modyfikację leków, które są rutynowo podawane w celu zapobiegania GVHD. Polega również na dodaniu nowych leków, w szczególności steroidów, w celu zatrzymania uszkodzeń narządów biorcy przeszczepu. Czasami, gdy sterydy nie są wystarczające, aby skutecznie kontrolować stan, inne leki mogą wymagać dodania.

Ostatnio, ibrutinib, terapia stosowana w leczeniu różnych typów nowotworów krwi, w tym niektórych typów chłoniaków nieziarniczych, została zatwierdzona w Stanach Zjednoczonych do leczenia dorosłych pacjentów z przewlekłą GVHD po niepowodzeniu jednej lub więcej linii terapii ogólnoustrojowej. Zatwierdzenie zostało oparte na danych z badania 42 pacjentów z aktywną cGVHD z niewystarczającą odpowiedzią na terapię zawierającą kortykosteroidy, którzy byli następnie leczeni ibrutinibem.