Czy HIV powoduje zmiany w ciele?

Kiedy zmęczenie jest objawem choroby? (Grudzień 2024)

Lipodystrofia, czasami brzydka redystrybucja tkanki tłuszczowej, była od dawna uważana za skutek uboczny związany z wieloma lekami przeciwretrowirusowymi, szczególnie z wcześniejszymi lekami generującymi, takimi jak Zerit (stawududyna) i Retrovir (AZT).

W ostatnich latach do listy potencjalnych podejrzanych dodano innych agentów, w tym Sustiva (efawirenz), Isentress (raltegrawir) i klasę leków przeciw HIV zwanych inhibitorami proteazy.

Biorąc to pod uwagę, dokładna przyczyna lipodystrofii - zarówno w sposobie gromadzenia tłuszczu (lipohipertrofia), jak i utraty tłuszczu (lipoatrofia) - pozostaje w dużej mierze niejasna. Coraz więcej dowodów sugeruje, że sam wirus HIV, jak również utrzymujące się stany zapalne związane z zakażeniem, mogą być kluczowymi czynnikami przyczyniającymi się do tego zjawiska, chociaż do niedawna niewiele było danych potwierdzających ten fakt.

Badanie z 2015 r. Przedstawione na konferencji dotyczącej retrowirusów i infekcji oportunistycznych w Seattle pomogło niektórym rzucić światło na ten temat. Według badań osoby z dużą wiremią na początku terapii (ponad 100 000 kopii / ml) wydają się mieć większe predyspozycje do lipodystrofii niż osoby o niższym miano wirusa.

Projekt i wyniki badań

96-tygodniowe badanie, przeprowadzone przez badaczy z Case Western Reserve University w Ohio, zwerbowało 328 pacjentów z HIV bez wcześniejszego kontaktu z leczeniem. Mediana wieku wynosiła 36 lat; 90% to mężczyźni. Każdemu z uczestników przepisano jeden z trzech różnych schematów leczenia, obejmujących szkielet Truvada (tenofowir + emtrycytabina) i

Reyataz (atazanawir) + Norvir (rytonawir),
Prezista (darunawir) + Norvir (rytonawir), lub
Isentress (raltegrawir).

W trakcie badania pacjentom poddawano regularne skany metodą CAT i DEXA (absorpcjometria z podwójną energią), aby zmierzyć zmiany w składzie ciała.

Chociaż podejrzewano, że różne leki przeciwretrowirusowe wpływają na różne wyniki u pacjentów, naukowcy byli zaskoczeni, że wzrost tkanki tłuszczowej był statystycznie taki sam dla wszystkich grup. Ogółem masa ciała wzrosła o 3% do 3,5%, natomiast tłuszcz z kończyn zwiększył się o 11% do 20%, a tłuszcz brzuszny o 16% do 29%.

Jedyną mierzalną różnicą, jaką mogli znaleźć, były miano wirusa pacjentów. U osób z dużą wiremią tłuszcz trzewny (tj. W obrębie jamy brzusznej) zwiększył się średnio o 35% niezależnie od klasy leku lub leku. Przeciwnie, pacjenci z wiremią poniżej 100 000 kopii / ml mieli przyrosty tylko o 14% u Isentress i mniej niż o 10% za pomocą inhibitorów proteazy.

Dodatkowo wzrosty interleukiny-6 (IL-6), markera aktywacji immunologicznej, wiązały się ze wzrostem tłuszczu obwodowego (to jest tłuszczu bezpośrednio pod skórą). Sugeruje to, że zapalenie związane z HIV odgrywa bezpośrednią rolę w podskórnych zyskach z tłuszczu, zarówno w związku z interwencją terapeutyczną, jak i niezależnie od niej.

Niezależnie od przyczyn lub czynników, trzewny przyrost tłuszczu o 30% w ciągu dwóch lat jest poważny, niosąc ze sobą długotrwałe ryzyko choroby sercowo-naczyniowej, cukrzycy i dyslipidemii.

Odkrycia mogą dostarczyć dalszych dowodów na korzyści leczenia po diagnozie, zanim wirusowe ładunki zostaną podniesione lub zubożone liczby CD4.

Dzielić
Trzepnięcie
E-mail
Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

McComsey, G.; Moser, C.; Ribaudo, H.; et al. "Zmiany w składzie ciała po rozpoczęciu działania inhibitorów proteaz lub raltegrawiru." Konferencja na temat retrowirusów i zakażeń oportunistycznych (CROI); Seattle, Waszyngton; 23-26 lutego 2015 r.; abstrakt 140.
Virolet, C.: Delhumeau-Cartier, C.; Sartori, M.; et al. "Lipodystrofia u pacjentów zakażonych wirusem HIV: przekrojowe badanie wpływu na jakość życia i zaburzenia psychiczne." Badania nad AIDS i terapia. 2015; 12-21: DOI 10.1186 / s12981-051-0061-z.