Co powoduje eozynofilię?

Zwykle eozynofile stanowią od jednego do trzech procent leukocytów krwi obwodowej (tj. Krążących białych krwinek) lub od 350 do 650 na milimetr sześcienny. Eozynofilia jest definiowana jako nienormalnie wysoka liczba eozynofilów we krwi. Eozynofilia jest uważana za łagodną, ​​gdy jest mniej niż 1500 eozynofili na milimetr sześcienny, umiarkowana od 1500 do 5000 na milimetr sześcienny, a ciężka, jeśli jest więcej niż 5000 eozynofilów na milimetr sześcienny.

Istnieje wiele możliwych przyczyn i stanów związanych z eozynofilią. Najczęstsze przyczyny obejmują stany alergiczne, choroby zakaźne lub zaburzenia nowotworowe (rak). Aby wskazać przyczynę, konieczna jest historia medyczna pacjenta i badanie fizykalne, szczególnie w celu uzyskania wstępnych wskazówek.

Leki są często za reakcjami alergicznymi. Wszelkie leki mogą być odpowiedzialne, ale zazwyczaj antybiotyki lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są powiązane z obwodową eozynofilią. Gdy rozwija się alergiczne eozynofilowe zapalenie, może wystąpić wysypka, gorączka i nacieki płucne.

Przyczyny zakaźne są często podejrzane u pacjentów, którzy rozwinęli eozynofilię po wyjeździe z kraju. Infekcje wywołane przez Helminth są związane z eozynofilią. Jeden taki stan, zwany syndromem Loefflera, charakteryzuje się przemijającym naciekiem płucnym z eozynofilią w odpowiedzi na przechodzenie larw robaka przez płuca. Infekcje grzybicze, inne infekcje pasożytnicze i gruźlica były również związane z eozynofilią.

W odniesieniu do złośliwości jako możliwej przyczyny eozynofilii, nowotwory hematologiczne (krwi) mogą być eozynofilowe. W przypadku nowotworów limfoidalnych może występować reaktywna eozynofilia. Eozynofilia obwodowa może również wystąpić w przypadku złośliwych nowotworów narządów litych.

Eozynofilia może również wiązać się z niektórymi przypadkami chorób tkanki łącznej, zespołem Sjogrena i reumatoidalnym zapaleniem stawów. Istnieją różne choroby autoimmunologiczne, zapalne lub układowe, które mogą być związane z eozynofilią. Chociaż te warunki są ogólnie uważane za mniej powszechną przyczynę eozynofilii, diagnosta musi rozważyć taką możliwość. Spójrzmy na kilka.

Eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem wielodawkowym

Eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem wieloguzkowym, schorzenie znane wcześniej jako zespół Churga-Straussa, jest klasyfikowane jako układowe zapalenie naczyń. Choroba, według The Johns Hopkins Vasculitis Center, została po raz pierwszy opisana w 1951 roku przez dr Jacoba Churga i dr Lotte Strauss jako zespół składający się z astmy, eozynofilii, gorączki i "towarzyszącego zapalenia naczyń różnych narządów".

Eozynofilowe zapalenie powięzi (aka Diffuse Fasciitis With Eosinophilia)

Eozynofilowe zapalenie powięzi jest rzadkim schorzeniem, w którym skóra i tkanki pod skórą stają się bolesne, stan zapalny i obrzęk, ze stopniowym stwardnieniem w rękach i nogach. Rozpoznanie polega na biopsji skóry i powięzi (twardej włóknistej tkanki na górze i między mięśniami). Ze względu na charakterystyczne utwardzenie i zagęszczenie, należy go odróżnić od twardziny. Leczenie eozynofilowego zapalenia powięzi zazwyczaj wymaga użycia kortykosteroidów (zwykle doustnego prednison). Chociaż przyczyna nie jest znana, zdarza się, że w wielu przypadkach zdarzają się zdarzenia powodujące wysiłek.

Eozynofilowy zespół mięśniowej

Zespół mielgii eozynofilii jest zaburzeniem, w którym nienormalnie wysoka liczba eozynofili powoduje zapalenie nerwów, mięśni i tkanki łącznej. Wraz z bólem, wysypką, obrzękiem, kaszlem i zmęczeniem, silny ból mięśni, który się pogarsza, jest główną skargą. Choroba została po raz pierwszy zidentyfikowana w 1989 roku, po związaniu z suplementem zdrowia, L-tryptofanem. Suplement został zakazany, ale nie wcześniej niż ludzie z niego zginęli. Istnieją przypadki eozynofilowej bóle mięśni, które nie są związane z L-tryptofanem.

Syndrom hipereozynofilowy

Zespół hipereozynofilowy charakteryzuje się eozynofilią we krwi obwodowej, z ponad 1500 eozynofilami na milimetr sześcienny, która utrzymuje się przez sześć miesięcy lub dłużej, powodując zajęcie narządu, ale bez pasożytniczej, alergicznej lub jakiejkolwiek innej widocznej przyczyny eozynofilii. Objawy zależą od tego, które organy są zaangażowane. Diagnoza obejmuje wykluczenie innych przyczyn eozynofilii, a także badanie szpiku kostnego i cytogenetyczne. Leczenie zwykle rozpoczyna się od prednizonu.