Różnica między dokuczeniem a apodyktycznym zachowaniem

Dzieci nie przychodzą na świat gotowe do zabawy. Muszą nauczyć się społecznie akceptowalnych zachowań, a dla niektórych dzieci może to zająć lata. To nie znaczy, że rodzą się małe puste tabliczki gotowe do napisania. W końcu nie trzeba ich uczyć gryzienia lub gryzienia innych dzieci. Trzeba ich nauczyć odpowiedniego zachowania, aby zastąpić niedopuszczalne zachowanie, takie jak uderzanie, gryzienie i kopanie.

Dzieci są produktem zarówno cech, z którymi się rodzą, jak i doświadczeń, które dorastały, zarówno w domu, jak iw szkole. Jest to jeden z powodów, dla których niektóre dzieci są bardziej skłonne do bycia znęcaniem się i być despotycznym i dlaczego niektórym dzieciom może zająć więcej czasu, aby nauczyć się zastępować te bullying i apodyktyczne zachowania z bardziej akceptowalnymi zachowaniami.

znęcanie się

Nikt nie uważa, że ​​zachowanie dręczące jest dopuszczalne. Czym właściwie jest zastraszanie? Wydaje nam się, że wiemy o tym, kiedy to widzimy, ale możliwe, że tak bardzo martwiliśmy się o zastraszanie, że każdy niegodny akt dzieciństwa traktujemy jako akt zastraszania. Ale zastraszanie ma pewne specyficzne cechy, które nie są częścią wszystkich nieuprzejmych aktów dzieci. Dzieci nie nękają dzieci, które są silniejsze, silniejsze i bardziej wpływowe od nich. Wiedzą, że nie pozwolą im wybierać tych dzieci, więc wybierają dzieci, które są słabsze, mniej potężne i mniej wpływowe.

Dzieci, które nękają, również zamierzają skrzywdzić swoją ofiarę. Szkoda nie musi być fizyczna; może też być emocjonalny. Dotyczy to z pewnością cyberdokuczania, w którym nie ma fizycznego kontaktu między tyranem a prześladowanym dzieckiem. Celem cyberdokuczania jest wyrządzenie szkody emocjonalnej. Nawet jeśli prześladowanie jest fizyczne, istnieje pewna intencja upokorzenia celu. Nie chodzi tylko o fizyczne obrażenia. Często emocjonalne żniwo zastraszania powoduje najwięcej problemów dla dzieci będących ofiarami przemocy.

Wszystkie dzieci wdają się w jakąś walkę z innymi dziećmi, nawet z ich przyjaciółmi. Walki nie zawsze są fizyczne, ale nadal mogą być szkodliwe. Złoszczenie się i nazwanie znajomego imieniem lub powiedzeniem na myśli o nich jest typową reakcją dzieciństwa na jakiś konflikt. To zachowanie nie jest jednak zastraszaniem. Istnieje różnica między zastraszaniem a innymi nieuprzejmymi aktami. Zastraszanie obejmuje powtarzające się akty, a nie pojedynczy akt "odwetu" za postrzegane lekceważenie lub nieuprzejmość.

Dlaczego niektóre dzieci nękają? Istnieją różne przyczyny nękania. Niektóre przyczyny wynikają z doświadczeń takich jak permisywne rodzicielstwo, ale inne dotyczą problemów emocjonalnych, takich jak brak empatii dla innych lub niskie poczucie własnej wartości.

Bossiness

Bossiness to nie to samo co znęcanie się. Apodyktyczne zachowanie może się powtórzyć, ale nie dzieje się tak z zamiarem krzywdzenia, ani nie skupia się na jednym celu. Uparte dziecko lubi mieć własną drogę. Aby wyjść jej drogę, apodyktyczne dziecko po prostu mówi innym, co mają robić i czego chce. Celem apodyktycznego dziecka nie jest zranienie kogoś, ale zdobycie tego, czego chce, kiedy tego chce. Uparte dziecko nie szuka innej osoby, która mogłaby się kłaniać. Nie ma celu apodyktycznego zachowania. Dziecko będzie nalegać, aby znaleźć drogę z kimkolwiek, kto jest w stanie go jej dać, bez względu na to, czy są to inne dzieci, czy dorośli.

Bossiness w utalentowanych dzieci zwykle pochodzi z wewnętrznej potrzeby lub cechy, takich jak potrzeba organizowania lub miłości skomplikowanych zasad. Utalentowane dziecko może również niecierpliwić się niezdolnością innych dzieci do nadążania lub zwracania uwagi. Uzdolnione dzieci nie zawsze rozumieją, że inne dzieci nie są tak zainteresowane regułami gry, jakimi są, lub że niektóre inne dzieci mogą nie pamiętać wszystkich zasad lub mieć trudności ze zrozumieniem ich wszystkich. To właśnie ta niecierpliwość może sprawić, że dziecko zacznie mówić innym dzieciom, co mają robić. O wiele łatwiej jest powiedzieć dzieciom, co mają robić, niż czekać, aż je zrozumieją.

Niektóre dzieci są apodyktyczne, ponieważ są przyzwyczajone do posiadania własnej drogi. Ich zachowanie jest zwykle wynikiem tego, co zostało nazwane "nadmiernym". Rodzice takich dzieci często nazywane "zepsutymi bachorami", pozwalają dziecku robić i mieć wszystko, czego chcą, zwykle w celu uniknięcia napadów złości i innych złych zachowań.

Znaczenie różnic

Ważne jest, aby zauważyć, że zastraszanie i bycie szefem nie są tym samym zachowaniem, i chociaż zarówno zastraszanie, jak i bicie głowy mogą być spowodowane przez permisywne rodzicielstwo, istnieją inne powody tych zachowań. Ważne jest poznanie różnic w zachowaniach i ich przyczynach, aby znaleźć najlepsze rozwiązania.

Zastraszanie jest poważniejszym problemem, ponieważ ma ono zaszkodzić. Może być również trudniej rozwiązać problem znęcania się ze względu na problemy osobowości i temperamentu, które sprawiają, że dziecko jest narażone na bycie tyranem. Niska samoocena, brak empatii, impulsywność są jedną z cech, które mogą powodować, że dziecko nęka innych. Możliwe jest jednak, że łobuziaki się zmieniają, z pewną pomocą. Dzieci, które są apodyktyczne, mogą także nauczyć się zmieniać swoje zachowanie. Ponieważ przyczyny są różne, rozwiązania dotyczące bycia szefem są również różne.

Niezależnie od tego, czy chcesz wyeliminować zastraszanie lub bycie szefową w swoim dziecku, musisz najpierw zrozumieć osobowość, z którą narodziło się twoje dziecko, a także wpływy środowiskowe, które przyczyniły się do zachowania. Ułatwi to wyeliminowanie niedopuszczalnych zachowań.