Dzielenie się diagnozą raka prostaty z bliskimi

Jeśli myślisz o ujawnieniu, że zdiagnozowano u Ciebie raka gruczołu krokowego, niezależnie od tego, czy jest to członek rodziny, przyjaciel czy znajomy, możesz spodziewać się specyficznej reakcji. Może spodziewasz się kogoś, kto podzieliłby się tym ciężarem lub szukał kogoś, kto będzie słuchał i sympatyzował, lub kogoś, kto będzie z tobą współpracował i pomógł ci kontynuować żywe życie.

Zazwyczaj jednak, gdy powiesz komuś, że masz raka, zakładając, że nigdy nie został zdiagnozowany, nie będzie wiedział, jak zareagować. Mogą oni opowiedzieć historię o kimś, kogo znają na raka, lub powiedzieć ci fakty, które znają, lub próbować być pomocnymi i dzielić się rozwiązaniami, które mogą nie mieć związku z twoją sytuacją. Być może mają na myśli to, co mówią, ale przez większość czasu próbują po prostu połączyć się z twoją sytuacją. Nie mogąc wystawić się na twoje buty, mogą skończyć mówiąc, że są nierozsądne.

Decydując się podzielić swoją diagnozą

Po kilku z tych przypadków możesz nie chcieć dzielić się swoją diagnozą z innymi. Ostatecznie to twój wybór. Nie mówienie innym nie oznacza, że ​​zaprzeczasz, ale jeśli zdecydujesz się powiedzieć, bądź przygotowany, aby wyjaśnić, czym jest rak prostaty i zrobić trochę wykształcenia. Podczas gdy dobrym człowiekiem do powiedzenia jest zwykle ktoś, kogo znasz, jest rozsądnym, zdolnym i rozsądnym człowiekiem, który jest dobrym słuchaczem, cierpliwym i chętnie słucha długich wyjaśnień, w rzeczywistości nie wszyscy są w ten sposób. Możesz nadal udostępniać.

Niezdolność do rozmowy o tak monumentalnym wydarzeniu, jak diagnoza raka, pozostawia ludzi z silnym poczuciem izolacji. Typowym domniemaniem, gdy mowa jest rak, jest to, że śmiertelność jest bliska. Kiedy dowiadujesz się więcej o raku gruczołu krokowego, powoli zaczynasz dostrzegać, że ten szczególny rodzaj raka jest niezwykły i że wysoka śmiertelność nie jest z nim powiązana. Nawet dla mniejszości mężczyzn z zaawansowanymi typami raka gruczołu krokowego śmiertelność jest zwykle odkładana na 10 do 20 lat.

Jestem ekspertem od raka prostaty i profesjonalnym tłumaczem. Rutynowo planujemy jednogodzinną wizytę w celu wyjaśnienia raka gruczołu krokowego nowo zdiagnozowanemu pacjentowi. Rak prostaty bardzo różni się od tego, co większość ludzi przyjmuje, więc ważne jest, aby dzielić się z innymi swoją diagnozą.

Co i jak udostępniać

Kiedy nowo zdiagnozowany pacjent ujawnia, że ​​zdiagnozowano u niego rodzinę i przyjaciół, może być pewien, że podejmie najgorsze. Wiedząc o tym, ważne jest, aby wybrać odpowiedni czas i miejsce do udostępnienia.

Wybierz czas i miejsce bez żadnych zakłóceń, i z góry bądź wyraźnie, że masz coś ważnego do przekazania, a nie przypadkowo o tym wspominasz. W zależności od osoby mogą one, ale nie muszą reagować nadmiernie.

Możesz zacząć od podzielenia się szczegółami na temat swojej diagnozy, a to oznacza zrozumienie diagnozy przed udostępnieniem jej innym. Twój lekarz jest doskonałym źródłem do tego. Następnie spróbuj uspokoić ich o tym, że rak prostaty różni się od innych nowotworów, że należy go uważnie obserwować, a nie leczyć. Założenie osoby, bez względu na to, czy jest wypowiedziane, czy nie, może to, że zaprzeczasz, lub że masz życzenie śmierci, czy może wpadłeś w ręce niekompetentnego lekarza. Wyjaśnij jasno, że tak nie jest.

Niektóre typy raka prostaty mogą być bardziej zaawansowane. Jeśli tak jest, wyjaśnij, jakie kolejne kroki będziesz przechodzić. Jeśli twój rak prostaty jest łagodny, połóż to w perspektywie słuchacza, który prawdopodobnie nie jest ekspertem od raka gruczołu krokowego.

Wyjaśnij też, w jaki sposób osoba może być częścią Twojej podróży. Często inni chcą pomóc, ale nie wiedzą jak. Albo wiedzą, że powinni coś powiedzieć, ale nie wiedzą co. Potwierdzenie tego jest dalekie. Bądź konkretny w tym, co dana osoba może dla ciebie zrobić, czy to w celu ułatwienia badań, pomocy w leczeniu, po prostu słuchaj, czy w ogóle nic.

Staraj się jak najlepiej, aby zreplikować otrzymany proces edukacyjny, nawet jeśli jest to trudne. Zwykle w moim biurze, gdy pacjent i jego rodzina przychodzą, aby dowiedzieć się więcej o swojej diagnozie, mają dużo strachu i zamieszania. Po godzinie profesjonalnego wyjaśnienia stają się zauważalnie spokojniejsze. Oczywiście słuchają bardzo uważnie. Są bardzo zmotywowani, aby zrozumieć naturę swojego raka.

Kiedy pacjenci usiłują powtórzyć ten proces edukacyjny z innymi osobami spoza biura, stają w obliczu trudniejszych sytuacji. Wyjaśnienie złożonej sytuacji komuś, kto może być tylko w połowie zainteresowany, w odniesieniu do tematu, który jest przerażający i mylący, może być bardzo trudne. Większość ludzi wolałaby o tym nie myśleć. Jeśli nie jest członkiem rodziny, nie mają takiego samego motywacyjnego pragnienia zrozumienia jak ktoś, u którego zdiagnozowano chorobę - i to jest w porządku. Jeśli to zrozumiesz i zaakceptujesz, nie będziesz musiał naciskać. Może się okazać, że każda rozmowa jest inna i po drodze dowiedzieć się więcej o swoich relacjach.