Diagnozowanie trudności w uczeniu się

Rodzice poruszający się w procesie diagnozy niepełnosprawności uczącej się mogą znaleźć oszałamiający zakres metod testowania, teorii uczenia się i etykiet, które na nie czekają. Aby sprawić, by rodzice byli bardziej zagmatwani, istnieją różne systemy diagnostyczne, które obejmują różne sposoby podejmowania decyzji diagnostycznych. Nauka diagnozy niepełnosprawności jest nauką niedokładną. Niektórzy eksperci nie zgadzają się co do najlepszych sposobów określenia, czy istnieje niepełnosprawność intelektualna. Dlaczego jest tak dużo zamieszania?

• Po pierwsze, są różne systemy diagnostyczne. Metody diagnostyczne i standardy stosowane do diagnozowania trudności w uczeniu się w szkołach publicznych różnią się od metod używanych przez ewaluatorów w prywatnej praktyce.
• Po drugie, istnieją różnice w organach nadzorujących diagnozę w szkołach publicznych i poza szkołami publicznymi. Szkoły publiczne i prywatne osoby oceniające są zarządzane przez różne agencje rządowe, zarządy i przepisy, które definiują niepełnosprawność intelektualną.
• Ustawy o kształceniu osób niepełnosprawnych w szkołach publicznych są nieco ogólne i pozostawiają określone wymagania państwom. W związku z tym w kryteriach diagnostycznych istnieją różnice między stanem a stanem. Dziecko, które kwalifikuje się jako uczące się niepełnosprawne w jednym stanie, może nie kwalifikować się w innym, co może mieć wpływ na rodziny, które przenoszą się ze stanu do stanu.
• Przepisy i systemy diagnostyczne regulujące ewaluatorów w prywatnej praktyce, mianowicie licencjonowani psychologowie lub psychiatrzy, są jeszcze mniej szczegółowe niż te stosowane w szkołach publicznych. Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, zwany także, na przykład, DSM, wykorzystuje w dużej mierze kryteria jakościowe, a nie statystyczne. W rezultacie opinie egzaminatora są ważniejsze w systemie DSM określania diagnozy.

• Zwykle procesy diagnozowania niepełnosprawności uczenia się w szkołach publicznych są bardziej spójne wśród szkół w poszczególnych państwach, ale nie zawsze tak jest.
• Różne stany mogą mieć różne standardy i praktyki w diagnozowaniu trudności w uczeniu się. W związku z tym możliwe jest, aby uczeń zakwalifikował się w jednym stanie, ale nie w innym.
• Systemy szkół publicznych zazwyczaj używają kombinacji:
  • Formalne oceny z zastosowaniem rozbieżności osiągnięć umiejętności w celu określenia, czy istnieje niezdolność do uczenia się i jej dotkliwość; i
  • Odpowiedź na metody interwencji w celu ustalenia, czy niepełnosprawność intelektualna może być przyczyną problemów akademickich studenta.
• Ewaluatorzy w prywatnej praktyce zazwyczaj używają zarówno podręcznika diagnostycznego i statystycznego (jak w DSM-IV), jak i Międzynarodowych Statystycznych Klasyfikacji Chorób (jak w ICD-10) do diagnozowania trudności w uczeniu się.
• Zarówno metody diagnozowania ICD, jak i DSM opierają się w dużej mierze na profesjonalnym osądzie oceniającego, który oczywiście różni się od ewaluatora do ewaluatora. Terminy używane do nazwania i opisania trudności w uczeniu się w tych systemach różnią się od tych używanych w IDEA w szkołach publicznych.

Przy całej różnorodności systemów diagnostycznych rodzice mogą zastanawiać się, które systemy są najlepsze i najdokładniejsze. Mogą również zastanowić się, czy najlepiej jest ich zdaniem dokonać oceny przez szkołę lub przez prywatnego dostawcę. Odpowiedź na to pytanie zależy od indywidualnej sytuacji. Jeśli chcesz sprawdzić, czy Twoje dziecko kwalifikuje się do skorzystania z usług edukacji specjalnej, prawdopodobieństwo, że Twoje dziecko skorzysta z oceny w szkole Twojego dziecka, prawdopodobnie będzie korzystne, ponieważ możesz mieć pewność, że wynikowa ocena spełni wszystkie wymagania szkoły.

Jednak w niektórych przypadkach ocena dokonana przez zewnętrznego dostawcę będącego specjalistą w zakresie podejrzenia niepełnosprawności dziecka może dostarczyć dodatkowych przydatnych informacji, jeśli personel ewaluacyjny szkoły nie posiada specjalistycznej wiedzy w zakresie zainteresowania. Na przykład komunikacja rozszerzająca jest specjalistyczną ewaluacją, która wymaga usług specjalisty specjalizującego się w tym obszarze. Rodzice powinni również mieć świadomość, że szkoły muszą brać pod uwagę wszelkie dostępne dane z zewnętrznej oceny podczas podejmowania decyzji kwalifikujących.

Po zdiagnozowaniu trudności w uczeniu się

• Trudności w uczeniu się, zdefiniowane w Ustawie o Indywidualnej Edukacji Osób Niepełnosprawnych (IDEA), nie można wiarygodnie zdiagnozować, dopóki uczniowie nie będą formalnie nauczani w zakresie podstawowych przedmiotów;
• Wielu psychologów zaleca, aby przed oceną inteligencji czekać na dzieci w wieku co najmniej sześciu lat, aby uzyskać bardziej wiarygodne i wiarygodne wyniki testów; i
• Studenci z grup mniejszościowych o różnicach kulturowych i społeczno-ekonomicznych korzystają przed rozpoczęciem co najmniej dwóch lat edukacji i socjalizacji. Jest to również zwyczajem w przypadku osób uczących się języka angielskiego. Pomaga to zmniejszyć wpływ różnic kulturowych i językowych na wyniki testów. Szkoły zazwyczaj starają się zapewnić, aby rodzice uczniów ELL byli zaangażowani w proces w możliwie najszerszym zakresie.

Podobnie jak w przypadku testów wywiadowczych, testowanie osiągnięć jest bardziej wiarygodne po tym czasie.

• Inwentarz rozwojowy Battelle
• Bayley Scales of Infant Development
• Badanie wzroku i oka