Różyczka i zespół Wrodzonej różyczki

Różyczka jest również znana jako "niemieckie odra", ponieważ niemieccy lekarze na początku XIX wieku jako pierwsi odkryli, że w rzeczywistości była to inna choroba niż odra.

Eksperci odkryli, że różyczka została spowodowana przez wirusa, zajęło to kolejne 100 lat i dopiero w 1941 r. Nie uważano jej już za łagodną chorobę dziecięcą. To wtedy różyczka została powiązana z wrodzonym zespołem różyczki.

Objawy

Ogólnie rzecz biorąc, różyczka powoduje u większości dzieci bardzo łagodne objawy.

Około 14 dni (okres inkubacji) po ekspozycji na kogoś innego z różyczką, dzieci, które nie są odporne, mogą rozwinąć plamkę grudkowo-plamkową (małe plamki), która zaczyna się na ich twarz, a następnie postępuje w dół do ich stóp.

Wysypka różyczki ma pewne charakterystyczne cechy, które pomagają odróżnić ją od wysypki odry, w tym, że wysypka jest słabsza, plamki nie łączą się ze sobą tak, jak w przypadku odry, a te dzieci na ogół nie mają wysokiej gorączki.

Wysypka trwa około 3 dni i może być bardziej zauważalna po przegrzaniu się dziecka, szczególnie po gorącej kąpieli lub prysznicu.

Chociaż różyczka jest uważana za umiarkowanie zaraźliwą, to wtedy, gdy masz wysypkę, jesteś najbardziej zakaźny, rozprzestrzeniając wirusa przez krople i wydzieliny oddechowe.

Oprócz wysypki u dzieci może rozwinąć się powiększenie węzłów chłonnych (obrzęk węzłów chłonnych) w okolicy głowy i szyi. Może to rozpocząć się na tydzień przed pojawieniem się wysypki i może utrzymywać się przez kilka tygodni.

Podobnie jak w przypadku wielu infekcji wirusowych, osoby dorosłe z różyczką mogą mieć bardziej nasilone objawy, w tym niską gorączkę, złe samopoczucie (złe samopoczucie), objawy przeziębienia i objawy ze stawami, w tym bóle stawów i zapalenie stawów.

Komplikacje

Chociaż różyczka jest zwykle bardzo łagodną chorobą, rzadko może powodować komplikacje, zwłaszcza u dorosłych.

Powikłania różyczki mogą obejmować zagrażające życiu zapalenie mózgu, małą liczbę płytek krwi i uszkodzenie naczyń prowadzące do krwawienia mózgu, przewodu pokarmowego i nerek, zapalenie nerwu i zapalenie jąder. Podobnie jak odra, różyczka rzadko może powodować późne postępujące zapalenie mózgu i rdzenia.

Tragicznie, komplikacje związane z różyczką nie są rzadkością, gdy kobieta zarazi się ciążą, co prowadzi do wrodzonego zespołu różyczki.

Ponieważ wirus różyczki może zainfekować wszystkie narządy rozwijającego się dziecka, powikłania mogą obejmować:

• śmierć płodu
• przedwczesny poród
• głuchota
• wady wzroku (zaćma, jaskra, retinopatia i kurzmię oka)
• wady serca (przetrwały przewód tętniczy, ubytek przegrody międzykomorowej, zwężenie płucne i koarktacja aorty)
• Opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego
• małogłowie
• upośledzenie umysłowe
• zmiany w kościach
• uszkodzenie wątroby i śledziony

Dzieci z wrodzonym zespołem różyczki są również bardziej narażone na cukrzycę, autyzm i podostre postępujące zapalenie mózgu.

Zabiegi

Nie ma szczególnego leczenia ani leczenia zakażeń różyczką.

W przypadku niemowląt urodzonych z wrodzonym zespołem różyczki, leczenie zależy od specyficznych wad wrodzonych, z którymi narodziło się dziecko, i może obejmować operację zaćmy i wad serca oraz aparaty słuchowe itp.

Epidemie

Jedna z największych epidemii różyczki i wrodzonego zespołu różyczki w Stanach Zjednoczonych miała miejsce w latach 1964-1965 i zaowocowała:

• 12,5 miliona infekcji wirusem różyczki
• 2084 przypadków zapalenia mózgu
• 60 zgonów
• 2100 zgonów noworodków
• 11,200 aborcji terapeutycznych lub spontanicznych
• 20 000 niemowląt urodzonych z wrodzonym zespołem różyczki

Ta epidemia nie była ograniczona do Stanów Zjednoczonych. To była pandemia, która zaczęła się w Europie w poprzednim roku.

Zgodnie z oczekiwaniami, przypadki różyczki i zespołu różyczki wrodzonej szybko spadły, ponieważ pierwsza szczepionka uzyskała licencję w 1969 r. Szczepionka przeciw różyczce została później połączona ze szczepionkami na świnkę i odrę w 1971 r., Kiedy wprowadzono szczepionkę MMR.

Do 1986 r. W Stanach Zjednoczonych było tylko 55 przypadków różyczki.

Zbiegając się z epidemiami odry, w latach 1990-1991 pojawiło się kilka epidemii różyczki, co doprowadziło do co najmniej 2,526 przypadków różyczki i 58 przypadków wrodzonego zespołu różyczki.

Zwiększona dawka MMR i rosnące poziomy szczepień pomogły jeszcze raz zmniejszyć liczbę przypadków różyczki.

Chociaż nie widzimy już dużych epidemii, ważne jest, aby pamiętać, że różyczka nie zniknęła całkowicie:

• 2011 r. - 5 przypadków różyczki i 3 przypadki wrodzonego zespołu różyczki
• 2012 r. - 9 przypadków różyczki i 3 przypadki zespołu wrodzonej różyczki, w tym jedno dziecko, które zmarło
• 2013 r. - 9 przypadków różyczki i 1 przypadek zespołu wrodzonej różyczki

Podobnie jak w przypadku innych chorób, którym można zapobiegać poprzez szczepienia, różyczka i zespół różyczki wrodzonej nadal stanowią duże problemy na całym świecie. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że co roku ponad 100 000 dzieci rodzi się z wrodzonym zespołem różyczki.

Różyczka i zespół różyczki wrodzonej nadal stanowią problem w niektórych krajach rozwiniętych. Ogólnokrajowa epidemia różyczki w Japonii w latach 2012-2013 doprowadziła do co najmniej 10 przypadków wrodzonego zespołu różyczki.

Pojawiły się również epidemie w:

• Holandia - wybuchy różyczki w 2004 r. Spowodowały 387 przypadków różyczki, 14 przypadków wrodzonego zespołu różyczki i 2 zgony płodów. Ta epidemia w niezaszczepionej społeczności religijnej rozprzestrzeniła się w Kanadzie.
• Kanada - wybuch epidemii różyczki w 2005 roku w niezaszczepionej wspólnocie religijnej w Ontario doprowadził do co najmniej 309 przypadków różyczki
• Rumunia - wybuch epidemii różyczki w 2012 r. Spowodował ponad 20 000 przypadków różyczki
• Polska - wybuch epidemii różyczki w 2013 r. Spowodował ponad 20 000 przypadków różyczki, głównie u młodych dorosłych mężczyzn, ponieważ nastolatki są zwykle tymi, które są ukierunkowane na szczepienie przeciwko różyczce. Ta epidemia prowadzi do zwiększenia liczby zgłoszeń na temat wrodzonego zespołu różyczki.
• Włochy - wybuch epidemii różyczki spowodował wzrost liczby przypadków wrodzonej różyczki w 2008 r. (29 przypadków), 2009 r. (13 przypadków) i 2012 r. (19 przypadków)

Chociaż różyczka jest chorobą, której można zapobiegać poprzez szczepienia, takie przypadki nadal występują wśród osób nieszczepionych, gdy szczepionka jest dostępna. I jak wielokrotnie widzimy, może to prowadzić do wzrostu liczby zgonów noworodków i przypadków wrodzonego zespołu różyczki.

Co musisz wiedzieć o różyczce

Inne interesujące fakty dotyczące różyczki to:

• okulista w Australii w 1941 r., dr Norman Gregg, po raz pierwszy związał wirusa różyczki z wrodzonymi wadami wrodzonymi
• okres inkubacji różyczki może wynosić od 12 do 23 dni
• do połowy osób z różyczką nie ma żadnych objawów ani żadnych widocznych objawów, chociaż nadal mogą być zaraźliwe dla innych
• ludzie z różyczką mogą rzucić wirusa i być zaraźliwi, przez okres do 7 dni przed i po wysypce
• testy przeciwciał mogą ustalić, czy ktoś ma różyczkę lub czy jest odporny po szczepieniu
• wybuchy różyczki miały miejsce każdej wiosny, ale przy znacznie większych 6-9-letnich cyklach epidemicznych, które zostały przełamane przez dość wysokie wskaźniki szczepień w Stanach Zjednoczonych, co doprowadziło do eliminacji różyczki w 2004 r.
• przeciwciała przeciwko różyczce matczynej są tylko ochronne przez około dwa miesiące, o wiele krócej niż przeciwciała przeciw różyczce matki
• pojedyncza szczepionka MMR stanowi około 97 do 98% ochrony przed różyczką

Eliminacja zespołu różyczki i wrodzonej różyczki w Stanach Zjednoczonych była wielkim sukcesem w zakresie szczepień. Ale różyczka nie została całkowicie wyeliminowana.

Spośród sześciu przypadków wrodzonego zespołu różyczki odnotowanych w latach 2004-2011 co najmniej pięć przypadków dotyczyło ciężarnych matek zakażonych różyczką poza Stanami Zjednoczonymi.

Zdobądź wykształcenie. Zaszczep się. Zatrzymaj epidemie.