Jak leczyć inkontynencję kałową od IBD

Osoby z zapalną chorobą jelit (IBD) mogą doświadczyć wypadku w łazience z różnych powodów. Zbierz grupę osób z IBD, a usłyszysz historie "prawie się nie udało" i "nie udało się" oraz "najdziwniejsze miejsca, w których kupiłem". W przypadku zaostrzenia można doświadczyć nietrzymania stolca (brudzenia w kale lub wypadki w łazience), ale zwykle jest to przejściowy problem, który ustępuje, gdy zaostrzenie zostanie opanowane.

Wiele osób uważa, że ​​nietrzymanie moczu jest problemem, który dotyka tylko starszych osób. Prawda jest taka, że ​​inkontynencja może się zdarzyć każdemu, na każdym etapie życia. Szacuje się, że aż 18 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych doświadcza nietrzymania stolca. Nawet zdrowi ludzie mogą doświadczyć chwilowego nietrzymania moczu, jeśli są zarażeni bakterią (np. Z niedogotowanego mięsa) lub wirusem przewodu pokarmowego (czasami nazywaną "grypą żołądkową").

Nietrzymanie moczu jest trudnym tematem do porozmawiania, a nawet trudniejszym do radzenia sobie z nim, ale mimo to nie należy go lekceważyć. W tym artykule skupimy się przede wszystkim na przyczynach i stanach nietrzymania stolca związanych z IBD.

Co to jest nietrzymanie moczu?

Nietrzymanie występuje, gdy stolec opuszcza ciało mimowolnie. Obejmuje to szereg problemów - wszystko, od niewielkiej ilości wycieku stolca z odbytu (np. Podczas przepuszczania gazu) do niekontrolowanej biegunki. Inkontynencja może być wynikiem problemu z mięśniami w okolicy odbytu lub uszkodzenia nerwów, które upośledza zdolność rozpoznania, kiedy nadszedł czas, aby przesunąć jelito.

Uczymy się jak dzieci radzić sobie z odpadami naszego ciała i zachować czystość. Oddawanie kału jest czymś, czego większość z nas jest nauczana, aby zrobić to osobiście w toalecie. Dlatego też nietrzymanie moczu jest jednym z tematów tabu w naszej kulturze, a ludzie, którzy publicznie się do niego przyznają, są przedmiotem śmieszności. Niestety, większość ludzi nigdy nie omawia problemu z dostawcą opieki zdrowotnej.

Kto otrzymuje inkontynencję

Inkontynencja może się zdarzyć każdemu, chociaż jest nieznacznie częstsza u kobiet niż u mężczyzn. Niektóre stany związane z nietrzymaniem stolca obejmują udar i chorobę układu nerwowego. Osoby z poważnymi chorobami przewlekłymi oraz osoby powyżej 65 roku życia również częściej doświadczają nietrzymania moczu. Kobiety mogą cierpieć na nietrzymanie moczu w wyniku urazu dna miednicy podczas porodu.

Przyczyny

Biegunka. Inkontynencja związana z IBD może być wynikiem naglącej potrzeby stolca, która jest natychmiastową potrzebą korzystania z toalety. Większość osób z IBD może odnosić się do konieczności uciekania się do toalety, szczególnie w przypadku zaostrzenia i wystąpienia biegunki. To w tych czasach wypadki w łazienkach mogą się zdarzać. Nietrzymanie moczu z biegunki jest wynikiem zapalenia odbytu i odbytu, które jest spowodowane IBD, a także faktem, że płynny stolec (biegunka) jest trudniejszy do utrzymania zwieracza odbytu niż stały stolec. Pilność poruszania jelitami powinna ulec poprawie, gdy zaostrzenie jest leczone, a biegunka zaczyna ustępować.

Ropnie. Osoby z IBD, szczególnie z chorobą Leśniowskiego-Crohna, są narażone na ropnie. Ropień to infekcja, która powoduje gromadzenie się ropy, która może utworzyć jamę w miejscu zakażenia. Ropień w odbycie lub odbytnicy może prowadzić do nietrzymania moczu, chociaż nie jest to częste. W niektórych przypadkach ropień może powodować przetokę. Przetoka to tunel, który tworzy się między dwiema jamami ciała lub między narządem w ciele a skórą. Jeśli przetoka tworzy się pomiędzy odbytem lub odbytem a skórą, stolec może wyciekać przez przetokę.

Blizny. Blizna w odbytnicy jest kolejną możliwą przyczyną nietrzymania stolca. IBD, który powoduje stan zapalny w odbytnicy, może prowadzić do bliznowacenia tkanek w tym obszarze. Kiedy odbytnica zostanie uszkodzona w ten sposób, może spowodować, że tkanka stanie się mniej elastyczna. Przy utracie elastyczności odbyt nie jest w stanie utrzymać tyle stolca, co może spowodować nietrzymanie moczu.

Chirurgia. Operacja w obszarze odbytnicy może również uszkodzić mięśnie odbytu. Problemem wspólnym dla wielu dorosłych i osób z IBD nie są wyjątkiem, są hemoroidy. Hemoroidy są powiększonymi naczyniami krwionośnymi w odbytnicy, które mogą krwawić lub powodować inne objawy. Podczas gdy hemoroidy są zwykle leczone domowymi środkami, takimi jak spożywanie większej ilości błonnika, picie większej ilości wody i stosowanie over-the-counter kremów i czopków, chirurgia jest stosowana w niektórych ciężkich przypadkach. Jeśli mięśnie zwieracza zostaną uszkodzone podczas operacji hemoroidalnej, może to prowadzić do nietrzymania moczu.

Leczenie

Istnieje wiele metod leczenia nietrzymania stolca, które obejmują leczenie od domu do chirurgicznej naprawy mięśni odbytu i odbytu. Kiedy ostateczna przyczyna zostanie uznana za wybuch IBD, leczenie będzie miało kontrolę nad IBD. Rozdzielenie stanu zapalnego w odbytnicy i odbytnicy oraz łagodzenie biegunki może pomóc w powstrzymaniu nietrzymania moczu.

Leki. W przypadku niektórych osób leki mogą być przepisywane w leczeniu nietrzymania moczu.W przypadku biegunki można zastosować środek przeciwbiegunkowy, chociaż tego typu leki nie są zwykle stosowane u osób z IBD (zwłaszcza wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy). W przypadku, gdy nietrzymanie stolca wiąże się z zaparciem, można zalecić środki przeczyszczające (ponownie, nie jest tak często w przypadku osób z IBD).

Leki wstrzykiwane. W ostatnich latach opracowano żel dekstranomerowy do inkontynencji wstrzykiwany bezpośrednio do ściany kanału odbytu. Żel zagęszcza ścianę kanału odbytu. Podawanie tego leku odbywa się w gabinecie lekarskim w ciągu kilku minut i zazwyczaj pacjenci mogą wznowić większość normalnych czynności około tygodnia po otrzymaniu zastrzyku.

Biofeedback. Innym rozwiązaniem dla osób z dysfunkcją jelit jest biofeedback. Biofeedback to sposób na ponowne kształcenie umysłu i ciała do wspólnej pracy. Wykazał on pewną skuteczność w leczeniu niektórych zaburzeń jelitowych u niektórych pacjentów i jest zwykle stosowany po tym, jak inne terapie okazały się nieskuteczne. Biofeedback to terapia ambulatoryjna, którą zwykle wykonuje się przez kilka tygodni. W sesjach biofeedback pacjenci uczą się, jak skontaktować się z mięśniami dna miednicy i uzyskać lepszą kontrolę nad nimi.

Korekta jelit. Dla niektórych osób może pomóc skupić się na zdrowych nawykach jelitowych. W przypadku przekwalifikowania się, pacjenci koncentrują się na wypróżnianiu przez okres czasu każdego dnia, aby ułatwić regularną rutynę. Często jest to wzmacniane przez zmiany w diecie, takie jak picie większej ilości wody lub spożywanie większej ilości błonnika.

Chirurgia. Jeśli problem zostanie określony jako fizyczny (np. Uszkodzenie nerwów i tkanek przez stan zapalny lub poród), można zastosować zabieg chirurgiczny w celu naprawy mięśni. W typie operacji zwanej sphincteroplastyką, uszkodzone mięśnie w zwieracz odbytu są usuwane, a pozostałe mięśnie są zaciśnięte. Operacja naprawcza zwieracza jest wykonywana przez pobranie mięśni z innej części ciała (np. Ud) i użycie go do zastąpienia uszkodzonych mięśni zwieracza. W innych przypadkach można wykonać wymianę zwieracza. W tym zabiegu do kanału odbytu wprowadzana jest nadmuchiwana rurka. Pacjenci używają pompy, aby otworzyć ją na odchodzący stolec, a następnie zamknąć go ponownie po defekacji. Najbardziej radykalną z operacji stosowanych w leczeniu nietrzymania stolca jest kolostomia, czyli kiedy okrężnica jest przenoszona przez ścianę brzucha (tworząc stomię), a stolec gromadzi się w zewnętrznym urządzeniu noszonym na boku ciała. Kolostomia jest zwykle wykonywana tylko wtedy, gdy wszystkie inne terapie zawiodły.