Okaleczanie żeńskich narządów płciowych (FGM) lub klitoridektomia

Każdego roku ponad 2 miliony dziewcząt i kobiet jest zmuszanych do okaleczania żeńskich narządów płciowych (FGM). Konkretne uzasadnienie praktyki różni się w zależności od kraju i kultury. Jednak ogólny powód pozostaje ten sam. Celem jest odmowa kobietom posiadania przyjemnych stosunków seksualnych, a przez to zmuszenie ich do zarezerwowania swojej seksualności dla swoich mężów. Okaleczanie narządów płciowych może być religijnym rytuałem wtajemniczenia w kobiecość, sposobem na oczyszczanie brzydkiej części ciała, wymaganej przez Boga, lub po prostu sposobem na zwiększenie męskiej przyjemności. FGM, znana również jako obrzezanie narządów płciowych lub obrzezanie kobiet, jest praktykowana w ponad 30 krajach. Większość z tych krajów znajduje się w pasie rozciągającym się w Afryce na północ od równika.

Dowody sugerują, że FGM niekoniecznie zwiększa ryzyko kobiet w przypadku chorób przenoszonych drogą płciową. Z pewnością nie jest też ochronna. W większości krajów, w których stosuje się okaleczanie żeńskich narządów płciowych, kobiety po przebytym okaleczeniu mają podobny odsetek chorób przenoszonych drogą płciową do tych, których ciała pozostają nienaruszone. Okaleczanie żeńskich narządów płciowych powoduje jednak, że kobiety są bardziej narażone na HIV i AIDS, gdy w procedurze stosuje się niehigieniczne metody chirurgiczne.

System klasyfikacji WHO

Okaleczanie żeńskich narządów płciowych nie jest jednolitą praktyką. Od symbolicznego cięcia genitaliów po całkowite usunięcie łechtaczki i zewnętrznych narządów płciowych poprzez zszycie dwóch boków otwartej rany, z odpowiednią ilością otworu, aby umożliwić ucieczkę krwi menstruacyjnej i moczu. Usunięcie łechtaczki jest znane jako clitoridectomy lub clitorectomy.

Światowa Organizacja Zdrowia opracowała system klasyfikacji dla okaleczania żeńskich narządów płciowych, który dzieli go na następujące kategorie.

• Wpisz I jest wycięciem napletka (łechtaczki) i części lub całej łechtaczki.
• Typ II jest wycięciem napletka i łechtaczki wraz z częściowym lub całkowitym wycięciem warg sromowych.
• Typ III to infibulacja. Infibulacja to wycinanie części lub wszystkich zewnętrznych narządów płciowych i łączenie dwóch przyciętych boków w różnym stopniu.
• Typ IV polega na nakłuwaniu, przekłuwaniu, nacinaniu, rozciąganiu, skrobaniu lub innych szkodliwych procedurach wykonywanych na łechtaczce, wargach sromowych lub obu.

Faktyczne doświadczenia z FGM nie zawsze należą do jednej z tych kategorii. Zakres operacji różni się pomiędzy lokalnymi praktykami, a także między grupami kulturowymi. Ponadto praktyki mogą obejmować aspekty jednego lub więcej rodzajów okaleczania.

Procedura

Ogromnie szczerze jest odnosić się do FGM jako zabiegu chirurgicznego. Owe okaleczenia najczęściej wykonywane są przez tradycyjnych lekarzy bez znieczulenia przy użyciu dowolnych instrumentów, jakie mogą znaleźć. To od zaostrzonych patyków i skał po nożyczki i scyzoryki. Urządzenia nie są zasadniczo sterylizowane między kobietami, co zwiększa ryzyko infekcji wraz z innymi szkodliwymi skutkami.

W przypadkach infibulacji nogi dziewczyny mogą być związane przez 2 do 6 tygodni w celu przyspieszenia gojenia się rany. Kiedy się leczy, pozostawia nienaruszoną warstwę bliznowatej skóry między nogami. Na dole znajduje się tylko mały otwór do uwalniania moczu i płynu menstruacyjnego. To otwarcie jest czasami tak małe, że człowiek może nie być w stanie skutecznie jej przeniknąć. W tym momencie można go powiększyć za pomocą noża lub innego instrumentu.

Tam, gdzie infekcja jest powszechną praktyką, jeśli otwarcie staje się zbyt duże po porodzie z pochwy lub w innych okolicznościach, stanowi to problem.Kobieta może zostać ponownie wcielona, ​​aby przywrócić niewielki rozmiar pierwotnego otwarcia.

Fizyczne i psychologiczne efekty

Okaleczanie narządów płciowych jest najczęściej wykonywane, gdy kobiety mają od 4 do 10 lat. Jednak może to nastąpić już w dzieciństwie i dopiero w pierwszej ciąży. W zależności od stopnia okaleczenia może mieć poważne psychologiczne i fizyczne skutki uboczne. Niezamierzone efekty fizyczne FGM obejmują:

• Niekontrolowane krwawienie
• Uszkodzenie cewki moczowej i pęcherza moczowego
• Infekcja i zatrzymanie moczu
• Złamane kości w miednicy i nogi, z których kobiety były powściągliwe podczas walk
• Infekcja systemowa
• Bezpłodność
• Feath

Efekty psychologiczne obejmują:

• Zespołu stresu pourazowego
• Niepokój
• Depresja
• Lęk przed współżyciem seksualnym (zgodnie z przeznaczeniem)

FGM poza Afryką

Ponieważ podróże światowe stają się prostsze, a schematy migracji zmieniają się, FGM uległa zmianie. Kiedyś był to głównie problem afrykański. Teraz to dotyczy krajów na całym świecie. Zasadniczo narody zachodnie mają dwa rodzaje doświadczeń prawnych z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych. Są uchodźcy, którzy ubiegają się o azyl, aby uciec, i migranci, którzy szukają ochrony prawnej, aby to zrobić. Większość krajów robi wszystko, aby szanować kulturowe i religijne przekonania imigrantów. Istnieje jednak coraz większe przekonanie, że FGM stanowi niedopuszczalne naruszenie praw człowieka. Kraje coraz częściej decydują, że poszanowanie tego rodzaju obrządku kulturowego jest złe.

Względy etyczne i moralne

Stany Zjednoczone zakazały praktyki FGM w 1997 roku. Kilka europejskich krajów ścigało lekarzy za wykonywanie FGM. To doprowadziło do interesującej debaty. Jeśli rodzice i tak znajdą sposób na to, aby ich córki zostały okaleczone, prawdopodobnie wysyłając je na wakacje do swoich krajów, aby wykonano tę procedurę, czy byłoby lepiej zezwolić na praktykę w bezpiecznym miejscu nowoczesnej placówki medycznej? ? To zmniejszyłoby co najmniej ryzyko niezamierzonych powikłań i infekcji?

Niektórzy lekarze stwierdzili, że symboliczne nakłucie łechtaczki lub niewielkie przycięcie genitaliów jest akceptowalnym substytutem bardziej rozległego FGM w niektórych społecznościach. Tam, gdzie upuszczanie krwi jest jedynym wymaganiem, zabieg przeprowadzany przez lekarza można wykonać w znieczuleniu i natychmiast naprawić bez trwałego uszkodzenia fizycznego lub psychicznego dziecka. Jednak większość zachodnich towarzystw medycznych nie zezwala swoim praktykującym na angażowanie się w taką niepotrzebną procedurę na narządach płciowych. Przyczyny takich regulacji są jasne. Jednak niektórzy twierdzą, że w tym przypadku zachodnia moralność i etyka faktycznie przeszkadzają w dobrostanie dziecka. Jest to szczególnie prawdziwe, ponieważ symboliczne procedury są znacznie mniej obszerne niż obrzezanie mężczyzn.

Dobrowolna rekonstrukcja narządów płciowych

Nawet gdy kontrowersje wokół okaleczania żeńskich narządów płciowych rosną, a praktyka staje się mniej akceptowalna, dobrowolna rekonstrukcja narządów płciowych staje się coraz bardziej powszechna. Kobiety chcą zmienić swoje zewnętrzne genitalia, aby nadać im "czysty" wygląd, z ukrytymi wargami wewnętrznymi i zewnętrznymi wargami sromowymi, które mogą pojawić się w magazynie. W rzeczywistości dziewczęce magazyny sprawiają, że kobiety martwią się wyglądem narządów płciowych. Mówi się kobietom, że airbrushed symetria i brak zmienności to to, co mężczyźni uważają za piękne i chcą zmienić swoje ciało, by pasowało. Badania sugerują, że większość kobiet poddawanych tej operacji zostało porozmawianych przez partnerów, którzy chcą wyglądać jak model Playboya leżący obok nich w łóżku.

Chirurgia plastyczna narządów płciowych może również obejmować zaostrzenie otworu pochwy, po porodzie lub w celu dostosowania partnera o małym rozmiarze penisa. Dane budzą jednak kontrowersje, czy to rzeczywiście zwiększa przyjemność seksualną kobiety, ponieważ zabieg chirurgiczny uszkadza nerwy i mięśnie, a także może powodować miejscowe blizny. To odmłodzenie pochwy nie jest nową procedurą. Kobiety od wielu lat zakładają zakładki, aby dokręcić swoje waginy po porodzie.

Dziewictwo zawsze było kulturowym atutem dla kobiet, a nawet w XXI wieku niewiele się zmieniło. Na przykład rekreacja chirurgiczna błony dziewiczej zyskuje coraz większą popularność jako procedura wyboru na całym świecie. Kiedyś domena kobiet na Bliskim Wschodzie, które zaryzykowały poważne następstwa, jeśli nie pojawiły się w łóżku małżeńskim dziewiczo (Ponieważ błonki mogą być uszkodzone w sposób nie-seksualny, hymenoplastyka mogłaby uniemożliwić kobietom niewłaściwe karanie za brak dziewictwa.), teraz staje się modnym trendem. Kobiety wybierają je jako prezent dla swoich mężów lub wprowadzają w błąd przyszłego małżonka. Wygląda na to, że pojawienie się czystości jest warte nie tylko dużego zabiegu chirurgicznego, ale także ponownego połączenia seksu z nieistotną ilością bólu.

Co te dobrowolne procedury mają wspólnego z okrucieństwem okaleczania żeńskich narządów płciowych? W Szwecji ustawodawstwo mające zapobiec drugiej miało niezamierzone konsekwencje kryminalizacji pierwszego. Powierzchowne podobieństwo procedur doprowadziło również niektórych naukowców do pytania, czy paternalistyczna ochrona biednych afrykańskich kobiet, pozwalając bogatym Zachodnim kobietom wybrać podobną procedurę, to w rzeczywistości zinstytucjonalizowany rasizm.

Wydaje się to skrajne, ale wydaje się uzasadnione, aby zapytać, czy kobiety, które zgodzą się na praktykę okaleczania narządów płciowych, nadal powinny być odrzucane. Zazwyczaj argumentuje się, że są one uwarunkowane przez swoją kulturę, aby sądzić, że procedura jest konieczna dla nich lub ich córek, ale zdecydowana większość kobiet, które zdecydowały się poddać się badaniu laboratoryjnemu, również reaguje na naciski społeczne.Tak, kobiety poddawane dobrowolnemu zabiegowi chirurgicznemu próbują raczej poprawić swoje życie seksualne niż je uszkodzić, ale kobiety przechodzące FGM wzmacniają więzy rodzinne, które mogą całkiem rozsądnie brać pod uwagę.

Na świecie żyje ponad 130 milionów kobiet, których życie zostało nieodwracalnie uszkodzone przez okaleczanie żeńskich narządów płciowych, które odczuwają niepotrzebny ból fizyczny i emocjonalny. Szkoda, że ​​próżność pozwoliła kwestionować potępienie praktyki, która jest tak niebezpieczna dla zdrowia. kobiety. Rządy na całym świecie potępiły okaleczanie żeńskich narządów płciowych z ważnego powodu, aby chronić dziewczęta i kobiety, które są ich najbardziej narażonymi obywatelami, a grupy wsparcia nadal próbują znaleźć sposoby, aby pomóc osobom, które wierzą w praktykę, znaleźć mniej niebezpieczną alternatywę. Obowiązkiem poszczególnych osób i rządów jest ustalenie, w jaki sposób wyznaczyć granicę między szacunkiem a ochroną, nawet jeśli okaże się to kosztem wyboru.