Czy leczenie interferonem na brodawki narządów płciowych działa?

Brodawki narządów płciowych są spowodowane przez wirusa brodawczaka ludzkiego lub HPV. W przeciwieństwie do raka szyjki macicy i innych nowotworów związanych z HPV, brodawki narządów płciowych są powodowane przez szczepy wirusa niskiego ryzyka. Podobnie jak inne typy HPV, szczepy niskiego ryzyka są wysoce zaraźliwe. Brodawki narządów płciowych są łatwo przenoszone przez skórę na kontakt ze skórą.

Większość zabiegów na brodawki narządów płciowych jest aktualna. Innymi słowy, leczą brodawki bezpośrednio. Najczęstsze rodzaje leczenia brodawek narządów płciowych obejmują:

• Krem Imiquimod - Osoby umieszczają ten krem ​​na brodawkach. Pobudza układ odpornościowy do walki z infekcją, która powoduje brodawki. Generalnie stosuje się go przed snem.
• Roztwór podofiloksowy lub żel - Osoby stosują ten lek bezpośrednio na brodawki, dwa razy dziennie przez trzy dni. Następnie następują cztery dni braku terapii. Ten zabieg atakuje bezpośrednio brodawki, zamiast wzmacniać układ odpornościowy, jak imichimod. Podofilox można stosować tylko na małych obszarach brodawek i nie należy go stosować w czasie ciąży.
• Maść Sinecatechin - Indodatki stosują tę maść, zrobioną z zielonej herbaty, trzy razy dziennie. Nie wiadomo, czy takie leczenie jest bezpieczne w czasie ciąży. Ponadto ludzie nie powinni uprawiać seksu, gdy maść jest na skórze.
• Krioterapia wykorzystuje ciekły azot do zamrażania brodawek. Musi to być wykonywane przez wyszkolonego dostawcę opieki zdrowotnej. Może to wymagać wielu zabiegów, aby całkowicie usunąć brodawki.
• Electrocautery to kolejne leczenie usuwania brodawek wykonywane przez dostawcę opieki zdrowotnej. Jest to sposób opalania brodawek za pomocą elektryczności. Podobnie jak w przypadku krioterapii, może być konieczne kilkakrotne powtórzenie.

Brodawki mogą być również usunięte przez lekarza za pomocą nożyczek, skalpela lub lasera na dwutlenek węgla. Osoby nie powinny próbować usuwać brodawek w ten sposób w domu. Próba usunięcia własnych brodawek może spowodować infekcję lub spowodować inne problemy zdrowotne.

Wszystkie powyższe zabiegi mają wspólną cechę: atakują widoczne brodawki w miejscu brodawek. Jednak niektórzy ludzie nie są w stanie dotykać własnych brodawek, aby je leczyć. Mogą również być zawstydzeni, aby je usunąć. W takich przypadkach leczenie systemowe może wydawać się dość kuszące. Systemowa kuracja na brodawki narządów płciowych to taka, którą można zażywać jako pigułkę lub zastrzyk. Kontakt z brodawkami lub ich pokazywanie nie byłyby konieczne do leczenia. Leczenie interferonem na brodawki narządów płciowych to leczenie systemowe zalecane przez niektórych lekarzy. Ale czy to działa?

Leczenie interferonem na brodawki narządów płciowych

Interferony to cząsteczki znane jako cytokiny. Ich rolą w ciele jest zasadniczo przekazywanie wiadomości. W szczególności wiadomo, że ich wiadomości mogą zmieniać funkcję układu odpornościowego w odpowiedzi na niektóre rodzaje infekcji wirusowych.

W laboratorium wykazano, że leczenie interferonem jest skutecznym sposobem na zaradzenie zakażeniu HPV. Działa bezpośrednio jako antywirusowy. Informuje również zakażone komórki, że przestają rosnąć i powoduje zwiększoną odpowiedź immunologiczną. Jednak sukces ten był trudniejszy do odtworzenia poza laboratorium.

Leczenie interferonem może być miejscowe lub układowe. Miejscowe leczenie polega na wstrzyknięciu interferonu bezpośrednio w brodawki lub zastosowanie do nich. Leczenie systemowe polega na wstrzykiwaniu leku pod skórę lub w mięśnie w celu leczenia całego organizmu. Przeprowadzono szereg badań eksperymentalnych, badając, czy leczenie interferonem pomaga leczyć brodawki narządów płciowych. Wyniki były mieszane. Przeprowadzono kilka pozytywnych badań, w których interferon został bezpośrednio wstrzyknięty do brodawek lub zastosowany do nich.

Miejscowe leczenie wydaje się dobrze wykonywać zarówno oczyszczanie brodawek, jak i zmniejszanie prawdopodobieństwa, że ​​wrócą. Jednakże, nie wykazano, że leczenie systemowe za pomocą interferonu jest lepsze niż placebo. Innymi słowy, wstrzyknięcie interferonu nie było lepsze w leczeniu brodawek niż wstrzyknięcie substancji nieaktywnej.

Nie wszystkie badania dotyczące systematycznego leczenia interferonem wykorzystywały sam lek. Niektórzy naukowcy mają nadzieję, że wstrzyknięcia interferonu mogą być użyteczne po usunięciu brodawek za pomocą innego leczenia. Ponieważ brodawki mogą powrócić po usunięciu, byłoby użyteczne, gdyby interferon był skutecznym sposobem na powstrzymanie ich przed powrotem. Niestety, w kilkunastu badaniach, w których zażywano interferon po usunięciu brodawki, tylko jedna zauważyła znaczną poprawę. W przeciwnym razie leczenie interferonem nie miało dużej różnicy w pomaganiu w usuwaniu brodawek po innym leczeniu lub utrzymaniu ich w nieobecności.

Czy leczenie interferonem na brodawki narządów płciowych działa?

Podsumowując, układowe leczenie brodawek narządów płciowych za pomocą interferonu wydaje się nieskuteczne. Jest mało prawdopodobne, aby pomóc osobom pozbyć się brodawek lub zapobiec ich nawrotom. Chociaż istnieją pewne dane sugerujące, że miejscowe leczenie interferonem może być pomocne, to nie jest ono wyraźnie lepsze niż ustalone schematy leczenia. Dlatego nie jest zalecany jako forma leczenia brodawek narządów płciowych przez CDC.

Brodawki narządów płciowych - anna zapobiegania

Interferon jako leczenie systemowe na brodawki narządów płciowych nie wydaje się obiecujący. Istnieje jednak systemowa forma zapobiegania. Zarówno Gardasil, jak i Gardasil 9 są szczepionkami przeciwko HPV, które pomagają w zapobieganiu zakażeniom typami HPV najczęściej występującymi na brodawki narządów płciowych. Są one dość skuteczne, chociaż nie w pełni skuteczne, gdy są dawane młodym ludziom, którzy stają się aktywni seksualnie. Kraje takie jak Australia i Dania, które mają krajowe programy szczepień przeciwko HPV, odnotowały olbrzymie spadki liczby diagnozowanych na brodawki narządów płciowych. Obecnie Stany Zjednoczone zalecają dwie dawki szczepionki przeciwko HPV, w odstępie 6-12 miesięcy, gdy młodzi ludzie mają 11 lub 12 lat. Jeśli nastolatka nie trafiła na szczepienie, młodzi mężczyźni nadal mogą być zaszczepieni w wieku 21 lat i młode kobiety w wieku do lat 26. Młodociani transseksualiści, młodzi mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami i młodzież z obniżoną odpornością mogą być również szczepieni do 26 roku życia.